เบียร์หวาน~
1769 คำ
ตอนที่8 เบียร์หวานน
" บ่ไหว...กูสู้มึงบ่ไหวดอกเพื่อน " ว่าแล้วเธอก็วางมันลงที่ข้างตัวก่อนจะนั่งเอนตัวมือท้าวไปด้านหลังและเหยียดขาไปด้านหน้าด้วยท่าทางสบายๆ ผมยาวที่ปลิวไสวตามลมคนที่มองจากด้านหลังยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
ชายหน่มเชิ้ตดำติดกระดุมไม่เรียบร้อยจนเห็นแผงอกพับแขนขึ้นมาจนถึงข้อศอกทำให้เห็นเส้นเลือดที่ดูแข็งแรง เดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาก่อนจะนั่งลงข้างๆคนตัวเล็ก จนเธอสะดุ้งตกใจเล็กน้อย
" อุ้ย!! พ่อใหญ่มาตะไสนิ "
" ใครพ่อใหญ่ " เขาถามกลับเสียงนุ่มพร้อมรอยยิ้มบางๆบนใบหน้า
" มาได้ไงคะ " หญิงสาวที่เห็นแบบนั้นก็หยัดตัวนั่งดีๆก่อนจะเอ่ยถามพลงดึงกระโปรงให้อยู่แบบปกติ เพราะตอนที่เธอขยับตัวเมื่อครู่มันร่นขึ้นจนแทบจะเห็นอะไรต่อมิอะไร เขามองหน้าของเธอไม่วางตาก่อนจะมองไปที่กระป๋องเบียร์ด้านข้าง
" ปกติไม่ดื่มไม่ใช่หรือไง? " หญิงสาวหันมองเขาเล็กน้อยก่อนจะสู้สายตาที่หวานเยิ้มของเขาไม่ไหวต้องหลบมองออกไปยังวิวแม่น้ำยามค่ำคืนแทน
" มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า " น้ำเสียงที่ถามออกมาแสดงความเป็นห่วงออกมาและมันสะกิดเข้าที่กลางใจของเธอ ใบหน้าหวานยิ้มออกมาเบาๆ
" มีค่ะ...แต่ขอไม่เล่านะคะ ไม่อยากนึกถึงมันแล้วค่ะ " หญิงสาวพูดแบบนั้นออกมาทั้งที่ในใจมีแต่ความน้อยใจในครอบครัว หลังจากที่เธอหนีออกมาจากชาติชายตั้งแต่ครานั้นพ่อแม่ก็ไม่เคยถามข่าวเธออีกเลยและไอ้ที่บอกว่าจะเลิกส่งเสียก็คือเลิกๆจริงๆ แต่เธอไม่ได้น้อยใจเรื่อวนี้หรอกเพราะเธอทำงานที่ KN Group กวินเองก็จ่ายเงินเดือนเธอเหมือนพนักงานคนอื่นๆจนเธอสามารถส่งเสียให้พวกเขาได้สบายๆ เธอกลับรู้สึกเหมือนพวกเขาไม่ต้องการเธอมากกว่า
พอคิดแบบนั้นก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมาเธอก็ยกระป๋องเบียร์ขึ้นมาดื่มอีกอึกใหญ่
" เอาไหมคะ " เธอถามพร้อมยื่นกระป๋องเบียร์ให้คนด้านข้าง แต่เขากลับมองมันสลับกับหน้าของเธอที่เปล่งสีแดงระเรื่ออกมา
" รังเกียจสินะ หึ " เธอพูดพร้อมกับหัวเราะหึในลำคอ
อุ้บ!!!
ต้นคอถูกรั้งเข้าหาพร้อมกับใบหน้าหล่อที่โน้มลงมาก่อนที่ปากทั้งสองจะแนบชิดกัน ตากลมโตเบิกกว้างตกใจเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆหลับลงเธอไม่ได้ปฏิเสธการกระทำของเขาแต่กลับนิ่งรับสัมผัสแทน มือเล็กกำแน่นที่หน้าขา ริมฝีปากหยักของเขาขบเม้มปากของเธอเบาๆจน ความรู้สึกหวิวๆที่กลางอกเหมือนคนที่กำลังตกจากที่สูงกับลมหายใจที่ติดขัดเริ่มเข้ามาควบคุม เธอผละหน้าออกเมื่อรู้สึกว่ากำลังจะขาดอากาศ
" มะลิจะกลับบ้านล้วค่ะ " คนตัวเล็กท่าทางร้อนรนกำลังจะลุกขึ้น ทว่าเขากลับรั้งตัวเธอเข้ามากอดไว้จนเธออยู่ในท่านั่งตัก
" พี่ชอบมะลิ อยากดูแล ขอโอกาสให้พี่ได้หรือเปล่า " น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยพูดด้านหลัง หัวใจของเธอมันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา
" ถ้ามะลิพูดว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่ก็จะไม่มากวนใจมะลิอีก " เขาลดเสียงลงในช่วงท้ายประโยคจนคนฟังรู้สึกเจ็บใจ
เธอขยับตัวลงไปนั่งที่เดิมก่อนจะหันกลับมามองหน้าเขา สายตาสองคู่สบกัน มันมีความรู้สึกมากมายที่ไม่สามารถกลั่นออกมาทางคำพูดได้เธอจึงได้แต่มองเขาอยู่แบบนั้น
" มะลิไม่อยากเป็นตัวแทนของใครค่ะ " สิ่งที่เธอพูดออกมามันทำให้เธอเองก็รู้สึกเจ็บไปด้วยเช่นกัน เมื่อไม่เห็นคนตรงหน้าพูดอะไรเธอหันกลับมาหยิบกระป๋องเบียร์ที่เหลืออยู่เข้าปากอีกครั้ง
อุ้บ!!
ไม่ทันที่เธอจะกลืนมันลงไปรามิลก็โน้มหน้าลงมาจูบกับเธออีกครั้งโดยครั้งนี้เขาล็อคคอเธอไว้แน่นและฉกชิมแย่งเบียร์ในปากของเธอไปจนหมด ลิ้นร้อนควานชิมรสชาติในโพรงปากอยู่ครู่ใหญ่โดยที่มะลิเองก็เคลิ้มไปกับการกระทำของเขา กลิ่นเบียร์อ่อนๆคละคลุ้งในลมหายใจของทั้งสอง ความขมของเบียร์ในคราแรกเปลี่ยนเป็นความหวานเมื่ออยู่เขาได้กินมันจากปากของเธอ
" มะลิไม่ใช่ตัวแทนของใครมะลิก็คือมะลิสำหรับพี่ " เขาพูดออกมาเสียงนุ่มโดยที่หน้าผากยังชนกับอยู่แบบนั้น เมื่อมองจากผายนอกช่างเป็ฯภาพที่หวานจนน่าอิจฉา ใบหน้าที่ร้อนผ่าวทำให้หญิงสาวเริ่มตั้งสติได้ก่อนที่เธอจะผละหน้าออกมา และหันไปทางอื่น
" สองครั้งแล้วนะคะถ้าไม่นับวันนั้น " เธอพูดพลางนึกไปวันที่เขาขโมยจูบแรกของเธอไปเพราะความเมา
จุ้บ!!!
" สาม " เขาจุ้บไปที่ปากเธออีกครั้ง
" พี่รามิล "
จุ้บ!!!
" สี่ "
" อื้อออ "
จุ้บ!!!
" ห้า " และเขากำลังจะจุ้บครั้งที่หก มะลิก็ยกมือมาปิดปากตัวเองเอาไว้เลยทำให้เขาจุ้บถูกหลังมือของเธอแทน
" จะให้โอกาสพี่ไหม " เขาวกกลับมาที่เรื่องเดิม ตอนนี้ใบหน้าของมะลิเองแดงลามไปถึงใบหูไม่รู้เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอร์หรือเพราะความเขินกันแน่
" ไม่ให้ได้ไหมคะ " เธอถามออกไปแบบแกล้งๆ
" หึ~ ล้อหลอกหรอมะลิ " เขายกมือหนาขึ้นมาบีบที่แก้มเธออย่างหมั่นเขี้ยว
ในห้องนอนสีขาว คนตัวเล็กที่นอนนิ่งมองเพดานของห้องตั้งแต่กลับมาถึง เธอยังขุดตัวเองขึ้นมาจากหลุมของรามิลไม่ได้ ในหัวเธอตอนนี้มีแต่ใบหน้า น้ำเสียง และสัมผัสจากเขาที่มันยังชัดเจนอยู่ แต่อีกใจก็ยังลังเลว่าเขากำลังดึงเธอเข้าไปเป็นตัวแทนของใครอยู่หรือเปล่า เกวลินเปิดห้องเข้ามาและจ้องมองเพื่อนอยู่แล้วพักใหญ่
" มะลิ...ไม่สบายหรือเปล่า " ว่าแล้วมือเล็กก็เอื้อมมาอังที่หน้าผากของเพื่อนสาว
" ฮะ..เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร " มะลิตอบหลังจากที่หลุดออกมาจากภวังค์
" กูเห็นมึงนอนมองเพดานนานแล้วนะ มีเรื่องะไรหรือเปล่า เล่ามา "
" ไม่มีจริงๆ กูคิดอะไรไปเรื่อยแหละ " เกวลินจ้องมองเพื่อนอย่างจับผิด
" จริงๆ...แล้วนี่มึงกับคุณกวินเอาตัวรอดกันยังไงจากบทพิสูจน์ของคุณยายวะ " มะลิวกเข้ามาเรื่องของเกวลินแทน
" มาทุกวัน แต่มาแบบมุกแปลกๆ " เกวลินตอบออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มะลิที่เห็นแววตามีความสุขของเพื่อนก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
" แล้วมึงทำงานเป็นไงบ้าง โอเคหรือเปล่ามีใครรังแกมึงไหม "
"หึ...ใครจะกล้า ดูหน้ากูด้วยค่ะ อีกอย่างเขารู้ว่ามึงคบอยู่กับคุณกวิน กูเลยพลอยทำงานสบายไปด้วย " มะลิตอบกลับในเชิงชม ได้ทีเกวลินก็ทำท่ายืดอกมะลิจึงเข้าไปอ้อนซบบีบนวดแขนให้ด้วยท่าทีน่ารักน่าเอ็นดู
ซู่วว~~ ซ่า~~ เสียงน้ำจากฝักบัวที่ราดรดบนเรือนร่างบางๆกับผิวขาวเนียนน่าสัมผัส
ไลน์~~~ เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์ที่เธอนำเข้ามาเปิดเพลงฟังโดยวางไว้ที่หน้ากระจกที่เค้าเตอร์อ่างล้างหน้า
" นอนหรือยังครับ " มะลิที่เห็นข้อความแล้วแต่ยังตอบกลับไม่ได้เพราะเธอกำลังถูสบู่อยู่ ไม่นานก็ตามมาด้วยเสียงเรียกเข้าของวิดีโอคอล
" ชิบหายละ " มือที่เปียกน้ำรีบจับเข้าที่โทรศัพท์เพื่อปิดเสียง เพราะกลัวว่าเกวลินนจะได้ยินซะก่อน
อีกด้านพอเห็นอีกฝั่งตัดสายทิ้งก็ถึงกับทำหน้าเครียด
" โกรธหรอวะ " เขาคิดในใจก่อนจะกดโทรอีกครั้ง คนตัวเล็กรีบล้างตัวและหยิบผ้าขนหนูมาพันที่ร่างกายและใช้ผืนเล็กห่อผมที่เปียกไว้ พอดีกับเขาที่โทรกลับเข้ามารอบที่สอง เธอแทบจะทำโทรัพท์หล่นมือเมื่อโทรศัพท์เกิดสั่น หัวใจเต้นตึกตักเพราะเธอกลับคิดถึงภาพเมื่อค่ำ
" ฉู่ววว " เธอตัดสินใจกดรับและทำมือบอกให้เขาอย่าพึ่งพูดอะไรออกมา พลางให้ดูรอบๆว่าเธอกำลังอยู่ในห้องน้ำ แต่ภาพที่เขาเห็นก็ถึงกับต้องกลืนน้ำลาย เพราะผ้าขนหนูผืนเล็กที่เธอใส่อยู่มันปกปิดได้แค่ครึ่งเต้าเท่านั้น เนินอวบๆที่โผล่พ้นออกมาส่งผลชายบริสุทธิ์อย่างเขาต้องใจเต้นแรง (บริสุทธิ์จริงหรือเปล่าถ้าจะจูบเก่งขนาดนี้)
" มะลิอาบน้ำอยู่ " เธอกระซิบบอกเขาเบาๆ รามิลได้แต่เงียบ ใบหน้าหล่อละมุนมีสีแดงขึ้นมาจนลามถึงใบหู
" อยู่เงียบๆนะคะ จะออกไปใส่เสื้อผ้า ยัยเกลอยู่ข้างนอก เดี๋ยวมันสงสัย " เสียงพูดแบบกระซิบ เขาได้ยินทุกคำและทำตามอย่างว่าง่าย
" ใครโทรมาวะ " เสียงเกวลินที่ถามขึ้นทำมะลิสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปตอบ
" ที่บ้านน่ะ " เธอไม่ได้โกหกแค่บอกไม่หมดว่าบ้านใคร^^
" อย่าบอกว่าโทรมาขอเงินอีกนะ " เกวลินพูดต่อ
" ไม่รู้ดิ กูไม่ได้รับ " เธอตอบไปพลางใส่เสื้อผ้าไป โดยที่คว่ำหน้าจอลงกับโต๊ะแป้งที่อยู่ไม่ห่าง การสนทนาของสองสาวรามิลได้ยินชัดทุกคำ
" แล้วนี่มึงจะไปไหน " เกวลินถามเมื่อเห็นเพื่อนกำลังจะเดินออกนอกห้องไป
" ไปเอาน้ำ เดี๋ยวมา " เธอเดินออกไปโดยที่ถือโทรศัพท์ไปด้วย และเมื่อลงมาด้านล่างไฟที่ห้องครัวก็สว่างวาบขึ้น หญิงสาวนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวพร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาวางพิงไว้กับแก้วน้ำ ก่อนจะเดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็นออกมาดื่ม
" พูดได้หรือยัง " เขาถามขึ้นมาเบาๆ มะลิพยักหน้าพลางดื่มน้ำไปด้วย
- ผู้เขียน
