หัวใจสีขาว

พื้นที่ฮีลใจ

ตอนที่5 พื้นที่ฮีลใจ

พอใกล้มาถึงจุดนัดพบมะลิก็เกิดอาการกลัวที่จะพบเขาขึ้นมา ใจดวงน้อยเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ รถเก๋งสีขาวจอดชิดข้างทางมือเล็กๆจับเข้าที่อกข้างซ้าย

" อย่าไปย่านของพอส่ำนี้(อย่าไปกลัวเรื่องแค่นี้) "

" ใกล้ถึงหรือยัง " ตัวเล็กสะดุ้งเมื่อเสียงคนในโทรศัพท์ดังขึ้นมา

" ห้ะ..เอ่อ ใกล้แล้ว "

" โอเค ยืนรออยู่หน้าบ้าน " หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเริ่มเคลื่อนตัวรถอออกจนมาหยุดที่บ้านหลังใหญ่ตามโลเคชั่นที่เขาส่งมา ไม่นานชายตัวสูงผิวขาวทะลุความมืดกับใบหน้าหล่อละมุนเจ้าของเสียงอันตรายก็เดินออกมาจากประตูรั้ว กระจกข้างรถถูกลดลง

" ขับเข้ามาก่อน "

" ห้ะ...เข้าไปทำไมอ่ะ ไหนว่าให้มารับไง " เธอถามเสียงตะกุกตะกัก แต่ก็ยอมขับเข้าไป

สายตาคมมองไปยังคนตัวเล็กที่วันนี้เธอใส่ชุดที่เขาซื้อให้ได้อย่างพอดี ทั้งสวยมากอีกด้วย ใบหน้าจิ้มลิ้มตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อยกับผิวขาวเนียนส่งให้เธอดูน่ารักเป็นธรรมชาติ เมื่อรู้ตัวว่าถูกมองใบหน้าก็เปล่งสีแดงออกมาจนสังเกตุได้

" ไปดื่มมาหรือไง "

" อ่อ เอ่อ เปล่า ไปงานเลี้ยงของเจ้ก็อตมา "

" งานเลี้ยง?...ทำไมกลับเร็ว "

" ก็เกลมันออกไปกับคุณกวิน มะลิไม่ดื่มจะอยู่ทำไม " เธอตอบไปแบบที่ไม่มองหน้าคนถาม มุมปากของเขายกยิ้มกับท่าที

" ไม่ดื่ม?..."

" ค่ะ ไม่ดื่ม " เธอพูดทั้งพยักหน้า พลางส่งสายตาก็มองไปทางอื่น

" ทำไมหน้าแดง " สายตาหวานหันมาจ้องเข้ากับสายตาคมของเขาเข้าพอดี เหมือนมีไฟฟ้าช็อตจี๊ดเข้าที่กลางอกของทั้งสอง(จังหวะตกหลุมรัก) มะลิไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ยกมือขึ้นมาจับที่ใบหน้าของตัวเองเท่านั้น

" เอารถพี่ไป " เขาพูดพร้อมกับเดินตรงไปที่รถหรูปอร์เช่ (718 Cayman GT4 RS)สีเทาดุดูเท่

" จอดนี่ค่อยกลับมาเอา "

" ดูท่ารถจะไม่สมบ้านนะคะ แฮะๆ " เธอพูดปนขำออกมาเพราะบ้านใหญ่โตอย่างกับคฤหาสน์ แต่รถเธอนี่มันเป็นแค่รุ่นธรรมดาราคาแค่ไม่กี่แสน แถมยังผ่อนไม่หมดอีกต่างหาก

" ไปเถอะ มะลิขับนะ " หญิงสาวแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เดินตามเขาไปพร้อมตากลมโตทึ่ง

" หะ หะ ให้มะลิขับ พี่รามิลคิดอะไรอยู่ มะลิเนี่ยนะจะขับรถหรูเป็น ทั้งชีวิตแค่ได้เห็นและได้เข้าใกล้ขนาดนี้ก็บุญแล้วค่ะ "

" พี่สอนให้ " พูดจบเขาก็เปิดประตูจับเธอยัดเข้าไปนั่งที่เบาะคนขับทันที เธอมองดูภายในของรถด้วยความตะลึงทึ่ง

" เอาละมะลิเอ้ย อย่างน้อยก็ครั้งหนึ่งในชีวิตละวะ " เธอพูดกับตัวเองก่อนที่ชายคนนั้นจะเปิดกระตูอีกด้านเข้ามานั่งข้าง

เขาสอนวิธีขับเบื้องต้นให้กับเธอซึ่งคนอย่างมะลิที่ชื่นชอบในความเร็วและมีทักษะการขับรถที่ดีอยู่แล้วจึงเข้าใจไม่อยาก

" ว้าว ฮ่าๆ โคตรเจ๋งอ่ะพี่รามิล " เธอพูดออกมาจังหวะที่กำลังเคลื่อนตัวรถของจากบ้านหลังใหญ่ช้าๆ เขาได้แต่มองเธอและยิ้มตามไปด้วย

" ไปไหนกันดี " เธอกันมาถามเขา และสบเข้ากับสายตานั้นอีกครั้ง จนต้องรับหันกลับไปมองทางก่อนที่จะเสียสมาธิ

" ขับไปเรื่อยๆ "

" ได้เลย..งั้นมะลิไปที่ที่มะลิอยากไปนะ " เขาตามใจเธอด้วยการพยักหน้า นั่นทำให้คนขับยิ้มออกมาก่อนจะเพิ่มความเร็วนิดหน่อยไปทางนอกเมือง

" จอดตรงนี้เดินขึ้นไปอีกนิดนึง จะไปด้วยไหม " เสียงสดใสถามขึ้นพร้อมกับปลดเข็มขัดและเปิดประตูลงรถทันที คนที่อยากมาด้วยอยู่แล้วมีหรือไม่ตามไป ร่างบางใสชุดเดรสสีขาวสายเดี่ยวน่ารักของแบรนด์หรูราคาครึ่งแสนกับรอบเท้าส้นสูงเพียงนิดหน่อย เดินไปตามทางชันนิดหน่อยเพื่อไปที่ที่หนึ่ง

สายตาคมมองสิ่งตรงหน้าอย่างประหลาดใจ มันคือจุดชมวิวดีดๆของเมืองนี้เอง เขาไม่เคยรู้ว่ามีที่แบบนี้ใกล้กับเมืองใหญ่แห่งนี้เลย มันสามารถมองเห็นเมืองทั้งเมืองได้อย่างกว้าขวางแสงไฟจากตึกและรถราที่วิ่งอยู่สมกับคำว่าเมืองที่ไม่เคยหลับไหล

" ทำไมรู้จักที่นี่? " เธอยิ้มก่อนจะตอบ

" เวลามะลิไม่สบายใจชอบขับรถไปเรื่อยๆจนมาเจอที่นี่ "

" แล้วเคยมีใครพามาไหม "

" ไม่มีค่ะ มาคนเดียวตลอดเลย พี่รามิลคนแรก " คำตอบที่ทำเอารามิลต้องหันหน้าหนีมาแอบยิ้ม

หญิงแก่คนหนึ่งที่ดูแลที่นี่เดินผ่านมาพร้อมกับแวะมาทักทายมะลิอย่างคนเคยรู้จัก

" ยายบอกแล้วสักวันจะมีคนมาด้วย "

" คุณยายดึกแล้วจะไปไหนคะ? "

" เดินดูรอบๆนี่แหละมันมชอบมีเด็กวัยรุ่นมาเสพยาแถวนี้ จะแกล้งเป็นผีไปหลอกมันสักหน่อย "

" เสพยา? "

" ใช่พ่อหนุ่ม...ยายไปก่อนนะ "

" คุณยายเขาเป็นใคร " รามิลถมขึ้นมาอย่างสงัย

" คุณยายดูแลที่นี่ค่ะ "

" เชื่อแล้วว่ามาบ่อย บ่อยจนคนดูแลจำได้ " หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะหันสายตาไปมองวิวตรงหน้า พร้อมกับนั่งลงที่ม้านั่งด้วยท่าทีสบาย

อากาศที่บริสูทธิ์ใกล้กรุงเมื่อสูดเข้าไปให้ความรู้สึกสดชื่น

" ต้องกลับไปอีกเมื่อไหร่คะ " เขาก้มหน้าลงส่ายหน้า แววตาดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

" ไม่ต้องกลับแล้วหรอคะ...ดีจัง " คนตัวเล็ดพูดพร้อมกับรอยยิ้มหวานน่ารัก เขาเงยหน้ามองเธอ

" ดียังไง " เมื่อโดนถามกลับรอยยิ้มที่มีก็หายวับ เพราะไม่รู้จะตอบยังไง

" อ่ะ เอ่ ... ก็ดีอะค่ะ ดีก็คือดี " เธอตอบออกไปโดยที่หลบสายตาเขา ก่อนที่จะถูกมือหนายกมายีหัวอย่างเอ็นดู

สองคนที่นั่งมองวิวพลางคุยกันไปเรื่อยอยู่นานเมื่อมองดูเวลที่นาฬิกาข้อมือก็ปาเเข้าไปเกือยตีหนึ่ง ความเงียบก็เข้าครอบงำมาพักใหญ่ เพราะเหมือนคนที่ช่างพูดจะหลับจนคอพับเอนมาทางไหล่กว้างด้านข้าง

" หึ หลับไม่ดูสถานที่เลย " เขาค่อยๆอุ้มร่างบางขึ้นช้าๆในท่าเจ้าสาวก่อนเดินไปที่รถและจัดท่านอนให้เธอได้นอนสบายก่อนที่จะขับรถกลับไปที่บ้านของเขา

คนที่ขับรถอยู่คอยลอบมองคนที่หลับอยู่ตลอดทางจนใก้ถึงบ้านของเขาเะอเหมือนจะเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาจนทำใหเสื้อตัวใหญ่ที่เขาใช้คลุมห่มให้เธอมันเลื่อนลงไปกองที่ขา แต่เธอก็กระชับมันขึ้นมาห่มจนปิดไว้ครึ่งหน้า

" หอมจัง " เสียงหวานพูดขึ้นทั้งที่หลับตา

" หึ ขี้เซา " คนที่มองอย่างเอ็นดูเหมือนจะตกหลุมรักเด็กคนนี้เข้าแล้วสิ

" ฮ้ะ... " อยู่คนที่หลับอยู่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวัน ก่อนจะมองดูรอบๆตัวที่ที่ไม่คุ้นเคย

" กูอยู่ไสนิ(อยู่ที่ไหน) " ว่าแล้วก็รีบลงจากเตียงพร้อมทั้งสำรวจเสื้อผ้าของตัวเองที่ยังอยู่ครบ และวิ่งหาทางเข้าห้องน้ำท่าทางลนลาน

" ฝันบ่ แปะ!! เอ้อะ!! บ่แม่นฝัน " การพิสูจน์ความฝันด้วยการตบกน้าตัวเองไปหนึ่งที ก่อนที่จะนึกย้อนเหตุการณ์เมื่อคืนว่าเกิดอะไรขึ้น

" โอ้ย...แบตหมดไปดื้อๆอีกแล้วหรอวะ " มะลิเป็นคนที่หลับง่ายหลับลึก แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะหลับในที่แบบนั้น เธอรีบออกมาจากห้องน้ำและจะหาทางกลับบ้าน ทว่า...

" เชี่ย!!! " เสียงอุทานคำหยาบเมื่ออกมาจากห้องน้ำกำลังจะหาทางออกจากห้องเธอก็เจอเข้ากับคนตัวสูงที่เดินเปิดประตูเข้ามาพอดี

" ทำไมไม่ปลุก "

" ปลุกแล้ว ไม่ตื่น " คำตอบของเขายิ่งตอกย้ำเธอ ทั้งที่ความจริงเขาไม่ได้ปลุกเธอสักคำ

" ป่านนี้เกลกลับมันสงสัยแล้วเนี่ย "

" เกล? " เธอเงยหน้ามองเขา

" ค่ะ มะลิอยู่บ้านเกลมาสักพักแล้ว "

" เกลจะสงสัยทำไม? " ยังไม่ทันที่จะตอบเขา เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเตียง เธอจึงรีบวิ่งไปหยิบมันมาดู

" นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำ มันโทรมาเลย " ใจที่ยังหาคำตอบไม่ได้ ไม่รู้ทำไมต้องปิดบังหรือต้องคิดหาคำแก้ตัวเพราะเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย แต่ก็นั่นแหละเธอก็ยังไม่พร้อมจะรับจึงปิดเสียงไว้

" ไปอาบน้ำกินข้าวก่อนค่อยกลับ พี่ไปส่ง "