หลังจัดการกับอาหารเย็นเรียบร้อย ชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ซึ่งเวลานี้มีบิดากับมารดานั่งคุยกันอยู่เพียงสองคนเท่านั้น
“พี่นายทำรุ่มร่ามกับน้องอีกแล้วนะลูก”
“คุณแม่เห็นด้วยเหรอครับ” คนเป็นลูกชายถามด้วยสีหน้าเจื่อนๆ เหมือนคนทำความผิดแล้วถูกจับได้
“แม่เห็นหรือไม่เห็นไม่ใช่ประเด็น แต่ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้าจะไม่ดีกับน้องนะลูก แม่บอกให้ค่อยเป็นค่อยไปไงจ๊ะ ไม่ต้องรีบร้อน น้องไม่หนีหายไปไหนหรอก บอกแล้วไงว่าน้องน่ะถูกจองไว้ให้ลูกตั้งแต่อยู่ในท้องน้ารสแล้ว”
“ต่อไปนายจะพยายามครับ” อาคิระรับคำ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะทำตามที่รับปากได้หรือเปล่า
การได้อยู่ใกล้ชิดหญิงสาวเป็นการเสริมสร้างกำลังใจให้เขาอย่างหนึ่ง แม้ค่อนข้างเครียดเรื่องงานที่กำลังตามสืบหาข้อเท็จจริงอยู่ ทว่าพอได้กลับถึงบ้านที่ทุกอณูของพื้นที่เต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้ม ก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลายหายเหนื่อย ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคร
