อาคิระใช้เวลากว่าชั่วโมงจึงขับรถกลับถึงบ้าน เนื่องจากการจราจรค่อนข้างติดขัดตลอดเส้นทาง หลังรถจอดสนิทหน้าตึกใหญ่ เมื่อหันไปมองคนหลับก็ไม่เห็นว่าจะมีทีท่าตื่นแต่อย่างใด ชายหนุ่มจึงเอื้อมมือแตะหน้าผากมนเบาๆ รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา เกรงว่าเจ้าตัวจะโหมทำงานหนักจนไม่สบาย แต่ไม่พบความผิดปกติใดๆ จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก ก้มลงหอมพวงแก้มปลั่งแรงๆ โทษฐานที่ทำให้เขาเป็นห่วง ก่อนจะก้าวลงจากรถเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งผู้โดยสาร ตวัดร่างของคนหลับสนิทเข้าสู่อ้อมแขน เดินตรงไปยังประตูเล็กโดยมีสายตาของนายแม้นที่เป็นคนเปิดประตูให้มองตามไปด้วยความเอ็นดู
คนในอ้อมแขนนั้นรู้สึกตัวตั้งแต่มือของชายหนุ่มแตะหน้าผาก กระทั่งตอนถูกหอมแก้ม แต่ไม่กล้าลืมตาเพราะขัดเขินแกมหวั่นไหวกับความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งนับวันจะทำให้ใจที่เคยคิดว่าจะไม่มีวันยอมให้อภัยอีกฝ่ายง่ายๆ เริ่มอ่อนลงทุกวันๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความผูกพันเมื
