“อืม…” หลังจากตัดสินใจที่จะเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง ใบข้าวก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ลูกหว้ากับเจนิสได้รู้ถึงความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อรุ่นพี่หนุ่มเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แล้วก็เรื่องการได้ไปดูแลเขาในช่วงเวลาหนึ่งที่เขาต้องมาเจ็บตัวแทนเธอ รวมถึงการสมยอมอย่างเต็มใจของเธอ เพราะคิดว่าความสัมพันธ์ในครั้งนี้นั้นเป็นความรู้สึกดีที่มีต่อกัน เธอไม่คิดว่ามันจะเป็นการหลอกลวงลงเอยแบบนี้ ไม่คิดเลย…
“โห่! ก็คือทำจนคุ้มแล้วค่อยเลวใส่สินะ!” เสียงเจนิสเอ่ยด้วยความไม่รู้จะสรรหาคำอะไรออกมากับรุ่นพี่หนุ่มที่ใจร้ายทำกับเพื่อนตัวเล็กของเธอได้ลงคอ
“ที่เธอมาเรียนไม่ไหวใช่ไหม” ลูกหว้าถามอย่างพอปะติดปะต่อเรื่องราวได้
“อะ…อืม” ใบข้าวก็พยักหน้าตอบกลับ ซึ่งนั่นยิ่งทำให้เจนิสหัวเสียไปกับความใจร้ายของไคลน์
“ไอ้พี่ไคลน์ อะ…ไอ้…โอ๊ย! ไม่รู้จะหาคำไหนมาเปรียบเทียบ เลวเกิน! เลวเกินคน!…”
“…พวกพี่บ้านั่นก็ด้วย น่าจะรู้เรื่อง
