หลังจากเดินออกมาจากคลับหรูชั้นใต้ดิน ใบข้าวก็ออกมายืนสะอื้นร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้มใสด้วยความรู้สึกแตกสลายไปกับความจริงที่ได้รู้ ทว่าเมื่อเหลือบไปเห็นร่างของเพื่อนทั้งสองเดินเข้ามา มือทั้งสองข้างของหญิงสาวก็รีบยกขึ้นมาปาดน้ำตาบนใบหน้าเรียวเล็ก แต่ถึงจะพยายามเข้มแข็งสักแค่ไหน ความรู้สึกจุกอยู่ข้างในก็ไม่สามารถที่จะควบคุมได้ในตอนนี้
“จะกลับเลยใช่ไหม เดี๋ยวฉันไปส่งนะ” เจนิสเอ่ยบอกเพื่อนตัวเล็ก แต่ใบข้าวกลับส่ายตอบกลับ
“ฉันขอกลับเองนะ”
“ทำไมล่ะ…” เจนิสที่ยังไม่ค่อยเข้าใจถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อนไม่อยากให้ต้องกลับเองคนเดียว ผิดกับลูกหว้าที่พอเข้าใจความต้องการของเพื่อนอีกคนในตอนนี้ มือบางเอื้อมเข้าไปแตะข้อมือเจนิสพลางส่งสายตาปล่อยให้เพื่อนไป เจนิสที่เห็นชะงักยอมเข้าใจแต่โดยดี
“ขอบคุณที่เข้าใจกันนะ ฉันขอตัวก่อน” พูดจบ คนตัวเล็กก็โบกแท็กซี่ตรงกลับไปยังห้องของตัวเองทันทีพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างร
