ด้านใบข้าว
ร่างเล็กที่อยู่ในห้องเรียนเอาแต่นั่งนิ่งเหม่อนึกคิดไปถึงท่าทีของรุ่นพี่หนุ่มที่มีต่อเธอก่อนหน้า กระทั่งเสียงหวานของลูกหว้าที่นั่งอยู่ด้านข้างดังขึ้น
“ใบข้าว เป็นอะไรหรือเปล่า”
“หือ?” คนที่ได้ยินหันมองยังเพื่อนของตัวเอง ทำให้ลูกหว้ามองหน้าคนตัวเล็ก
“ฉันเห็นเธอดูเหม่อ ๆ น่ะ มีอะไรหรือเปล่า”
“อ๋อ…เปล่าหรอก” เจ้าของใบหน้าเรียวใสเลือกที่จะส่งยิ้มบาง ๆ ตอบกลับพลางพยายามคิดว่าตัวเองน่าจะคิดมากไป ไคลน์เองอาจจะมีเรื่องอะไรที่ทำให้วันนี้เขาดูนิ่งจากปกติก็ได้ ซึ่งลูกหว้าที่เห็นท่าทีของเพื่อนก็พยักหน้ารับรู้ ทว่ายังคงจ้องมองยังใบหน้าเล็กจนใบข้าวรู้สึกได้
“มีอะไรหรือเปล่า” สาวบริหารถามเพื่อนตาแป๋ว ลูกหว้าที่ได้ยินจึงตัดสินใจถาม
“วันนั้น เธอจำได้หรือเปล่าว่าฉันไปส่ง”
“เธอไปส่งฉันเหรอ…” ใบข้าวพึมพำและพยายามนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่เธอเมามายในวันนั้นโดยมีภาพที่ตัดไปตัดมา ก่อนจะจำได้ราง ๆ
