เช้าวันต่อมา…
“อะ…อื้อ” เสียงหวานของร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงด้วยสภาพเปลือยกายเปล่าค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงียในตอนเช้า หลังจากที่เมื่อคืนเธอถูกรุ่นพี่หนุ่มนั้นร่วมรักอยู่เป็นเวลานานพอสมควร ก่อนจะเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่อาจรู้ ทว่าเมื่อเริ่มได้สติ ใบข้าวที่มีทั้งอาการแฮงจากแอลกอฮอล์ราคาแพงและการถูกจับร่วมรักก็ค่อย ๆ พยายามลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับกวาดสายตามองหาร่างสูงที่ไม่ได้อยู่
“พี่เขากลับไปแล้วสินะ” ริมฝีปากสีหวานพึมพำพลางยกมือขึ้นกุมขมับ
“แล้วเมื่อคืนทำอะไรลงไปบ้างล่ะเนี่ย เฮ้อ จริง ๆ เล้ย!” สาวบริหารตัวเล็กอดไม่ได้ที่จะบ่นอุบไปกับความทรงจำที่ตัดไปตัดมาของตัวเอง ทว่าก็พอที่จะจำบางส่วนได้เลือนราง ๆ ซึ่งแน่นอนว่าภาพที่ชัดเจนเลยก็คือ
‘พี่ไคลน์!…มะ…อึก!!…ฮืออ พี่ไคลน์นิสัยไม่ดี…’
‘…อ อ๊ะ! ขะ…ข้าวจุก ข้าวไม่ไหว ฮือออ ขะ…ของพี่ไคลน์มันใหญ่ ข้าวจุก…ฮึก จุกมาก ๆ เลย…’ ภาพประโยคที่เธอ
