เต็มคาราเบล

1008 คำ

ตอนนี้สถานการณ์ภายในร้านพิซซ่ากำลังวุ่นวายเพราะท่านไคดันตามมาด้วย ทำให้ฮานะถึงกับหน้างอเป็นปลาทูแม่กลองเลย คนจะเกิดถูกคุมกำเนินซะงั้น หมอคิม: ไหนมึงบอกมึงงดแป้งไง //ผมถามไอ้เวรที่ทำทรงตามมาด้วย ท่านไค: กูจะมาซื้อของด้วย ติดรถมาแค่นี้ทำบ่น ฮานะ: จะมาทำไมก็ไม่รู้! ท่านไค: นี่ยังไม่หายโกรธฉันอีกหรอ ความผิดของตัวเองแท้ๆ! ฮานะ: แบร่!! หมอคิม: เอาๆๆพอเลิกทะเลาะกันสักวันมันจะตายไหมฮะ กินเข้าจะได้รีบกลับ ฮานะ: คิมจังผักขมอบชีสอร่อยไหมคะ หมอคิม: ลองกินดูซิ อ่ะ หมอคิมตักผักขมอบชีสแล้วยื่นให้ฮานะ จากนั้นฮานะก็ยื่นหน้ามางับเข้าเต็มๆ เต็มๆช้อนเปล่าของท่านไคเลย โอ้ยอยากจะบ้า ฮานะ: ไคจัง!!! //ไม่น่ารักเลยทำไมชอบแกล้งกันแบบนนี้ ท่านไค: ฮ่าๆๆๆ อร่อยไหมล่ะ หมอคิม: มึงนี่อายุเท่าไหร่แล้ววะ หมอคิมส่ายหัวให้กับความวุ่นวายของพี่น้องคู่นี้ก่อนจะตักผักขมอบชีสใส่จานให้ฮานะลองชิมดู หลังจากทานพิซซ่าเสร็จทั้งสามคนก็เดินมายังโซนของใช้ ฮานะจึงหยิบของใช้ส่วนตัวลงรถเข็นและไม่ลืมที่จะเดินไปหยิบเยลลี่รสองุ่นที่เธอชอบมาด้วย หมอคิม: กินเยอะอ้วนนะฮานะ ท่านไค: มันคงไม่เลวร้ายไปกว่านี้แล้วล่ะ คิกๆๆ ฮานะ: ไคจัง! ทำไมชอบกวนหนูจังเลยฮะ! ท่านไค: ก็ตอนนี้เธออวบมากรู้ตัวไหม หมอคิม: อันนี้จริง ดูเจ้าเนื้ออ่ะ ฮานะ: ฮือออ งั้นไม่กินแล้วเดี๋ยวปีหน้าใส่ชุดนักศึกษาไม่สวยยยย //ฉันพยายามเก็บขนมที่หยิบมาไปคืนที่ ทำไมมันเยอะแบบนี้นะ หมอคิม: ก็ออกกำลัง งดของทอดของหวาน กินผักผลไม้เยอะๆมันช่วยได้เด็กดื้อ ท่านไค: ฝันไปเถอะ เที่ยงคืนยังลุกมาต้มมาม่ากินอยู่เลย กินจุกกินจิกของกินห้ามขาดตู้มุงดูตูดดิเป็นกะมังเลย หมอคิม: นั่นแหละตัวดีมันมีโซเดียมทำให้บวมนะรู้ไหมครับฮานะ ฮานะ: หิวตายพอดี หมอคิม: แสดงว่ายังไม่มีหนุ่มในใจนะสิ ถ้ามีรับรองเดือนเดียวผอมแน่ๆ ท่านไค: ตัวตันขนาดนี้ใครจะเอาไปทำแฟนวะถามจริงฮ่าๆๆ ฮานะ: เออ หนูมันไม่สวย แถมยังอ้วน คอยดูขึ้นมหาลัยเมื่อไหร่นะหนูจะย้ายไปอยู่หอ จะไม่กลับมาเหยียบที่บ้านอีกเลยคอยดู!! ครั้งนี้เหมือนฮานะจะโกรธจริงๆเพราะเธอเดินหนีลงมาที่ลานจอดรถก่อนจะขึ้นไปร้องไห้บนรถทำให้ย้งต้องรีบโทรหาท่านไคให้มาโอ๋คุณหนูเป็นการด่วน หมอคิม: นั่นไงมึงทำไมถึงชอบว่าน้องจังวะ ท่านไค: กูไม่ได้ว่า กูแค่แหย่เฉยๆ หมอคิม: รีบไปคิดเงินเถอะจะได้กลับบ้าน หลังจากที่ทุกคนขึ้นมาบนรถแล้วฮานะก็เอาแต่นั่งอยู่ข้างหลังคนเดียวจนทำให้หมอคิมต้องหันไปมองค้อนเพื่อนที่แกล้งจนน้องร้องไห้ ท่านไค: ขี้แงตั้งแต่เด็กยันโตนะเราอะ หมอคิม: มึงต้องเข้าใจ ฮานะเป็นผู้หญิงมึงเป็นผู้ชาย สภาวะความอดทนมันต่างกัน ท่านไค: ครับหมอ!! //เบื่อจริงพูดกับไอ้พวกมีหลักการเนี่ย เมื่อถึงบ้านฮานะก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปหมอคิมจึงขอตัวกลับบ้านก่อนเพราะเวลานี้ฮานะคงไม่อยากคุยกับใคร ท่านไค: เอาเค้กไปใส่จานให้หน่อยไป แม่บ้าน: ค่ะท่านไค เมื่อเค้กสตอเบอร์รี่ถูกจัดใส่จานท่านไคก็รีบเดินขึ้นมาเคาะประตูพร้อมกับบรรยายสรรพคุณของเค้กสตอเบอร์รี่ชิ้นโตจนฮานะถึงกับกลืนน้ำลาย ท่านไค: ไม่สนใจใครจริงเหรอฮานะ ฮานะ: ไม่!! ท่านไค: เนื้อบัตเตอร์นิ่มๆ ปาดด้วยครีมสดเกรดพรีเมี่ยมแล้วราดด้วยซอสสตอเบอร์รี่แถมยังมีสตอเบอร์รี่สดด้วยนะ ถ้าเธอไม่ออกมากินฉันจะกินให้หมดเลย แกร๊ก~ เมื่อประตูเปิดออกท่านไคก็ถึงกับอมยิ้มทันที เพราะสาวน้อยหน้ามุ่ยกำลังจ้องมองเค้กในจานด้วยแววตาเป็นประกาย ฮานะ: เอามาก็ได้เดี๋ยวจะหาว่าหนูหยิ่ง ท่านไค: ขอกินด้วยได้ไหมคะ ฮานะ: ไม่! ท่านไค: คำเดียวก็ได้นะคะ สุดท้ายฮานะก็ต้องยินยอมโดยทั้งสองพากันลงมานั่งทานอยู่ในครัว ฮานะ: อร่อยจังทำไมซื้อมาแค่ชิ้นเดียวล่ะคะ ท่านไค: กลัวเธออ้วน ฮานะ: อีกแล้วนะ! ท่านไค: ฮ่าๆๆ ฉันล้อเล่นอย่าถือสาเลย ฮานะ: หึ! ถ้างั้นไคจังไปเทน้ำส้มคั้นให้หน่อยสิ ไม่งั้นหนูไม่หายโกรธน๊าาา ท่านไค: ได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยนะ ก็ได้ว่ะรอแป๊ปนะ ทันทีที่ท่านไคหันหน้าไปเปิดตู้เย็นฮานะก็รีบเอื้อมมือไปหยิบพริกขี้หนูสวนยัดเข้าไปในเค้กก่อนจะตักไว้เพื่อรอป้อนท่านไค ฮานะ: ไคจังน่ารักที่สุดเลยมานี่มาเดี๋ยวฮานะป้อนนะคะ งับ! ฮานะ: เคี้ยวสิคะ ง่ำๆๆๆ ท่านไค: โอ้ย! เผ็ด!! ฮานะ: เต็มคาราเบลเล๊ยยยย ไปแล้วน๊าาาา ท่านไค: น้ำ! โอ้ยขอน้ำหน่อย!! ฮานะรีบหยิบแก้วน้ำส้มคั้นแล้ววิ่งหนีขึ้นห้องไปทำให้ชายหนุ่มเผ็ดจนน้ำหูน้ำตาไหล ก่อนจะวิ่งไปเปิดน้ำในตู้เย็นมาดื่ม ท่านไค: ฮานะ!! โอ้ย!!! แค้น แค้นมากฝากไว้ก่อนเถอะเด็กอ้วนถึงทีฉันบ้างเถอะ โอ้ยย เผ็ด แสบไปหมดเลยหลังจากนี้ใครเอาพริกเข้าบ้านจะฟันให้มือขาดเลยคอยดู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more