ผู้หญิงต้องห้าม [ผู้หญิงของมาเฟีย] ภาค1

กรี๊ดดดดด!!!  ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!  "ไคจัง ฮือๆๆๆ ไคจังอยู่ไหนฮึก!!"  เสียงกรีดร้องของเด็กตัวเล็กดังขึ้นภายในบ้านหลังใหญ่ จากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งมาหาก่อนจะอุ้มร่างที่ไร้สติออกไป  เมื่อฮานะลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกำลังอยู่บนเครื่องบินส่วนตัวของที่บ้าน โดยที่เธอนอนหนุนตักของท่านไคอยู่  ท่านไค: ตื่นแล้วหรอ  ฮานะ: ไคจังร้องไห้ทำไมคะ หนูไม่ได้เป็นอะไรนะ  เด็กตัวเล็กลุกขึ้นสวมกอดชายหนุ่มโดยเอามือตบไหล่ชายหนุ่มเบาๆก่อนที่ชายหนุ่มจะร้องไห้ออกมา  ย้ง: ท่านไคครับบ้าน เอ่ออ  ท่านไค: ทำไม!  ย้ง: บ้านถูกเผาไปเรียบร้อยแล้วครับ  ทันทีที่ลูกน้องคนสนิทรายงานชายหนุ่มก็ถึงกับกำหมัดแน่นพร้อมกับดวงตาที่แดงก่ำ บ้านที่เคยอยู่ เคยกิน ตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว  ฮานะ: ไคจังฮานะรักไคจังนะ เราจะไปเที่ยวที่ไหนหรอคะ  ท่านไค: นอนพักก่อนเถอะตื่นมาฉันจะบอกเธอเองฮานะ  ท่านไค เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูล แถมยังต้องเข้ามารับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์ตั้งแต่อายุเพียง17ปี หลังจากที่ทุกคนในครอบครัวถูกรอบสังหาร และเป้าหมายสุดท้ายของพวกมันคือฮานะ น้องสาวนอกสายเลือดที่พ่อกับแม่ของตนรับมาเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม  ชายหนุ่มรีบเล็งปืนพร้อมกับยิงเข้าที่หน้าผากของพวกมัน จากนั้นก็เข้ามาอุ้มร่างของเด็กสาวไร้เดียงสาหนีออกมาขึ้นเครื่องบินส่วนตัวของครอบครัว ฮานะ เธอเป็นลูกสาวที่เกิดจากความผิดพลาดของคุณหมอท่านหนึ่ง ซึ่งคุณหมอท่านนั้นกำลังจะปลิดชีวิตตัวเองแต่แม่ของท่านไคดันไปเจอเข้าคุณแม่จึงขอรับผิดชอบเด็กในท้องและดูแลคุณหมอจนถึงวันคลอด   หลังจากที่คุณหมอท่านนั้นคลอดลูกแม่ของท่านไคก็เลี้ยงดูเธอมาอย่างดี รักเธอราวกับลูกในไส้ และท่านไคก็รักเธอเหมือนน้องสาวคนนึงคอยดูแลเธอเวลาที่พ่อกับแม่ไม่อยู่   ประเทศไทย  เมื่อเสียงการ์ตูนดังขึ้นฮานะก็รีบลุกขึ้นมาพร้อมกับถือตุ๊กตาที่เปื้อนเลือดออกมาด้วยความดีใจ  ท่านไค: นาฬิกาปลุกชั้นดีหึหึ! //ผมหันไปหัวเราะกับลูกน้องเบาๆ ย้ง: ท่านไคจะบอกเรื่องคุณท่านกับคุณหนูไหมครับ  ท่านไค: ยัง รอให้โตกว่านี้ก่อนพ่อกับแม่ไม่อยู่กูโอ๋ไม่เป็น  ย้ง: ครับ ถ้างั้นผมจะบอกให้ทุกคนปิดเรื่องนี้ไว้ก่อนนะครับ  ท่านไค: อืม  หลังจากที่ลูกน้องคนสนิทออกจากบ้านไปท่านไคก็เดินมานั่งข้างๆฮานะพร้อมกับโอบเธอไว้ให้อยู่ในอ้อมแขน  ฮานะ: ไคจังหนูหิวข้าว  ท่านไค: แม่บ้านกำลังทำรอแป๊บนึงนะ แล้วนี่ตุ๊กตามันเปื้อนนี่หน่า ไคจังขอเอาไปซักได้ไหมคะฮานะ   ฮานะ: เลือดของพ่อกับแม่ห้ามซักค่ะฮึก!!  เมื่อเด็กน้อยไร้เดียงสาพูดจบท่านไคก็ถึงกับโอบกอดเธอไว้ให้แน่นกว่าเดิม  2ปีผ่านไป  สองพี่น้องต่างสายเลือดต้องสู้ชีวิตกับสังคมที่ไม่คุ้นเคย แม้ท่านไคจะมีสมบัติมากมายแต่ท่านไคกับอยากใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดา กินข้าว เดินตลาด แม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใช้ของแพง  ย้ง: ท่านไคเรื่องเขตพื้นที่จะทำยังไงครับ  ท่านไค: ไว้กูจะไปคุยกับเจ็กเอง  ย้ง: ยังไงพื้นที่ที่คุณท่านเคยดูแลเราต้องรักษาไว้ให้ได้นะครับ  ท่านไค: อืม กูรู้แล้วบอกคนของเราให้เตรียมพร้อมก็แล้วกัน  ฮานะ: ไคจังหนูปวดอึ!  ท่านไค: อ่าว แวะปั๊มด้วยย้ง  ฮานะ: ไม่ทันแล้วไคจังเปลี่ยนชุดเถอะ!  ย้ง: ตายๆๆๆๆ รถราคาเป็นสิบล้านนะครับคุณหนู โถ่!!  ท่านไค: ถึงบ้านมึงให้คนเอารถไปล้างด้วย!!  ชายหนุ่มรีบให้ลูกน้องจอดรถก่อนจะหิ้วปลีกฮานะลงมาแล้วช่วยกันเปลี่ยนชุด ฮานะในวัย6ขวบยืนหัวเราะเมื่อถูกท่านไคจับราดน้ำพร้อมกับปะแป้งให้เธอ  ท่านไค: ขอบคุณนะครับที่ให้ผมพาน้องมาอาบน้ำ อันนี้ค่าน้ำครับเป็นค่าเสียเวลาของพวกคุณด้วย  ชายหนุ่มยื่นเงินจำนวนหนึ่งพันให้กับสองตายายเจ้าของบ้านแล้วรีบพาฮานะขึ้นรถกลับบ้านทันที  ท่านไค: คราวหลังปวดอึแล้วรีบบอกนะ ไม่ใช่อึเสร็จแล้วมาบอก  ฮานะ: ค่ะไคจัง  ฮานะขยับเข้าไปกอดท่านไคก่อนจะหลับพร้อมกับตุ๊กตาในมือ  ท่านไค: จะเลี้ยงได้อีกกี่ปีกัน โตมาก็ต้องไปมีครอบครัวสินะ  ย้ง: นั่นสิครับท่านไค คุณฮานะจอมซุกซนจะมีแฟนแบบไหนกัน  ท่านไค: ต้องเป็นคนที่กูเลือกเท่านั้น  ชายหนุ่มตบตูดให้ฮานะเบาๆเพื่อกล่อมให้เธอนอน เมื่อถึงบ้านตนก็อุ้มฮานะขึ้นมานอนพักก่อนจะออกไปคุยธุระสำคัญ  ท่านไค: เตรียมรถเลยกูจะไปหาเจ็ก  ย้ง: ครับ  ท่านไค: เดี๋ยว! คันนี้ฮานะเพิ่งอึไปมึงเอาสมองหรือส้นตีนคิดไอ้ย้ง!!  ย้ง: ฮ่าๆๆๆ ครับๆๆ  ชายหนุ่มส่ายหัวให้กับลูกน้องที่นับวันมันจะเล่นหัวตัวเองขึ้นทุกที  เมื่อรถแล่นออกจากบ้านฮานะก็รีบลุกขึ้นมาก่อนจะลากเก้าอี้มาที่ตู้หนังสือก่อนจะหยิบหนังสือที่เปิดออกมาเป็นกล่องด้านใน  ฮานะ: เจ้าเยลลี่มาให้พี่ฮานะกินเดี๋ยวนี้นะ!!  ด้านชายหนุ่มหลังจากที่ออกมาถึงปากซอยก็ต้องสบถออกมาเพราะเจ็กดันส่งข้อความมาเลื่อนนัดจึงทำให้ย้งต้องวนรถกลับบ้าน  ท่านไค: แม่งไอ้เวร!  ย้ง: ไหนๆก็ออกมาแล้วไปหาอะไรเย็นๆดื่มไหมครับท่านไค  ท่านไค: กูจะกลับบ้านไปดูฮานะ วันนี้ท้องเสียเผื่อมีไข้  ย้ง: ครับๆๆ