เหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ

ตอนที่ 5

ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่อาศัยในตำหนักของท่านอ๋องเย่ซิวหลางหลิวเรอจินไม่เคยพบหน้าของเจ้าของจวนเลยมีเพียงพ่อบ้านที่ส่งวัตถุดิบมาให้ทำอาหารกินเพียงพอต่อทุกคนของนาง

หลิวเรอจินฝากคำถามไปกับพ่อบ้านว่าที่รกร้างด้านหลังนี้สามารถปลูกอะไรได้ไหม สองวันต่อมาพ่อบ้านก็ให้คำตอบว่าท่านอ๋องทรงอนุญาติให้พระชายาอยากปลูกอะไรได้ทุกอย่างถ้าคิดว่าสามารถทำได้ ซึ่งในตอนนี้หลิวเรอจินได้ให้คนของนางเองและคนในจวนของท่านอ๋องมาตัดหญ้า พลิกหน้าดิน ยกร่อง ทำแปลงผักจนเต็มยาวสุดจนติดแม่น้ำทั้งยังแบ่งขุดบ่อน้ำเอาไว้สี่บ่อรอบทั้งที่ดินรกร้าง

และขุดร่องน้ำจนรอบทั้งดินที่ยกร่องแปลงปลูกผักที่ด้านหลังเรือนฮวายาวไปถึงแม่น้ำที่ติดกับด้านหลังสุดของจวน ที่แม่น้ำลดลงไปเลยครึ่งแม่น้ำไปทางที่เข้าใกล้คำว่าเมืองที่แห้งแล้ง แม่น้ำที่ไม่ได้ขุดลอกขึ้นเป็นเพียงแม่น้ำสายหลักที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติก็คงจะเหมือนแม่น้ำของภพที่นางจากมา

นี้ก็ถือได้ว่ายังมีให้ใช้เพราะฝนที่พึ่งจะตกไปได้สักอาทิตย์ทำให้พื้นดินมีหญ้าสีเขียวขึ้นประปราย หลิวเรอจินคำนวนดูภูเขาด้าหลังน่าจะมีของป่าให้ขึ้นไปเก็บเกี่ยวเอาไว้เป็นเสบียงหน้าหนาวได้นี้ก็อีกไม่กี่เดือนแล้ว

ถ้าเร่งกักตุนอาหารได้เยอะเท่าไรก็ยิ่งดีแต่ตอนนี้ขอผันน้ำเขัาบ่อน้ำในจวนของท่านอ๋องก่อนเถอะก่อนที่จะพาคนของนางขึ้นเขาไปแสวงหาของดีบนเขาอาจจะมีของป่ารอนางอยู่ก็ได้

ตลอดหนึ่งอาทิตย์นางได้ให้จ้างแรงงานโดยผ่านทางพ่อบ้านที่หาแรงงานมาให้ว่าที่พระชายาในการพลิกหน้าดินและยกร่องทำแปลงปลูกผัก และขุดบ่อน้ำของพระชายาเธอเลือกจ้างชาวบ้านเพราะจะได้มีตำลึงใช้จ่ายซื้อของเข้าบ้านให้คนในครอบครัวได้กินอิ่ม

นี้ก็ผ่านม่สองอาทิตย์แล้วตอนนี้ทุกอย่างลงตัวนางได้ทำเป็นออกไปซื้อเมล็ดพันธ์ผลไม้จากในเมืองและปลอมตัวเป็นผู้ชายออกไปพร้อมกับองครักษ์ของตัวเอง แถมไปซื้อที่ว่างเปล่าเอาไว้และให้คนของบิดาคุมคนงานสร้างบ้านในที่ดินแปลงที่ซื้อมาและให้ทำแบบเดียวกันกับที่จวนของท่านอ๋อง

ถือว่านางโชคดีที่มาถึงที่แห่งนี้ฝนตกลงมาอย่างหนักในรอบเดือน จึงทำให้บ่อน้ำของหลิวเรอจินน้ำเกือบเต็มทุกบ่อ

และน้ำในแม่น้ำก็เพิ่มขึ้นมาเยอะเช่นเดียวกันสร้างความดีใจให้กับชาวเมืองตอนที่นางปลอมตัวออกไปที่ตลาด

ตอนนี้หลิวเรอจินลงทั้งข้าวและผักจนเต็มแม้แต่ปลานางยังสามารถจับขึ้มมาจากแม่น้ำได้เพราะใช้ไม้ไผ่มาทำที่ดักเอาไว้ตอนผันน้ำเข้าที่บ่อเพิ่ม ตอนนี้ไม่ต้องห่วงเรื่องน้ำอีกต่อไปมีเวลาตั้งห้าเดือนก่อนจะหนาว ทำไมจะไม่รีบทำข้าวเอาไว้กินหน้าหนาวเล่า

เพราะในภพเก่าพอเกี่ยวข้าวที่บ้านของมารดาจะเกี่ยวตอนก่อนจะเข้าหน้าหนาวเช่นเดียวกันมีข้าวเต็มยุ้งฉางทุกปีแถมมีน้ำตลอดที่บ้านของแม่จึงทำนาปีละสามครั้ง

หลิวเรอจินคิดและจะลงมือทำให้เห็นว่านางทำได้จึงจะได้ยื่นข้อต่อรองออกจากจวนของท่านอ๋องได้อย่างสบายใจไปอยู่ที่จวนของตัวเองดีกว่าอาศัยเขาอยู่เพราะตอนนี้ยังไม่ได้เข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับท่านอ๋องเย่ซิวหลางเลย

และเขาก็ไม่กลับมาที่ตำหนักใหญ่หรือเปล่านางก็ไม่เคยถามกับพ่อบ้านเช่นเดียวกันอยู่ใครอยู่มันก็สบายใจดี อยู่แล้ว มีแต่บอกพ่อบ้านว่านางจะทำอะไรบ้างที่ท้ายจวนบ้างซึ่งพ่อบ้านก็บอกว่าท่านอ๋องยกให้นางจัดการได้เลยเพราะไม่ได้ใช้พื้นที่ด้านหลังอยู่แล้ว

วันนี้หลังจากที่จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยหลิวเรอจินนัดกับคนของบิดาอีกเจ็ดคนขึ้นเขาสำรวจหาของป่านางจะใช้ด้านหลังจวนออกไปสู่ภูเขาด้านหลังที่พอได้รับน้ำฝนเพียงสามอาทิตย์ก็มีใบไม้สีเขียวให้เห็มเต็มไปทั้งเขาคิดดูสิว่าจะมีอะไรให้นางเก็บเกี่ยวได้บ้าง

อีกสามคนคุมคนงานที่ซื้อที่ดินใหม่และสร้างที่พักให้กับคนที่บิดาให้มาทุกคนและให้จ้างชาวบ้านเข้าทำงานในที่ดินผืนใหม่ด้วยเช่นเดียวกัน จะได้เสร็จเร็วๆให้ทันกันกับที่จวนแห่งนี้ซึ่งคนของนางก็ไม่ทำให้นางผิดหวัง

เรื่องเพาะปลูกพวกเขาระดมจ้างชาวบ้านวันละเกือบร้อยคนเข้าช่วยและจ่ายเงินทุกวัน ตอนนี้จึงเหลือเพียงสร้างบ้านสำหรับคุณหนูของตนกับบ้านพักของทุกคนที่คุณหนูเอาแบบไปจ้างนายช่างเองกับตัวของนางเอง

ในตัวเมืองเป่ยเปียงหลิวเรอจินออกไปสำรวจมาในคราบของคุณชายและนางยังซื้อร้านค้าเอาไว้ตรงตลาดอีกห้าหลังเพราะชาวเมืองย้ายหนีจากความแห้งแล้งไปหาเมืองที่ญาติพี่น้องของพวกเขาอาศัยกันอยู่

ตอนที่ซื้อหลิวเรอจินก็ให้ราคาที่ยุติธรรมกับพ่อค้าทุกคนที่ขายร้านค้าให้นางเพราะต่อไปนางจะขายพืชผักที่นางปลูกเองมาขายให้ชาวบ้านในราคาที่ชาวบ้านจับต้องได้ไม่เกร็งกำไรเกินควรคือให้อยู่ได้ทั้งสองฝ่าย

อีกไม่นานหรอกนางจะเปลี่ยนเมืองแห้งแล้งให้เป็นเมืองที่อุดมสมบรูณ์ให้ได้แต่ต้องใช้กำลังจากทหารเข้าช่วยอีกแรงต้องรอให้ท่านอ๋องมาออกหน้าช่วยชาวบ้านของตัวเอง

ถึงตอนนั้นนางจะได้ยื่นข้อแลกเปลี่ยนออกจากจวนของท่านอ๋องและไม่ต้องแต่งงานให้ปล่อยข่าวเรื่องนางป่วยตายไปเลยหลังจากมาถึงเมืองแห่งนี้ได้สองเดือน

ตอนนี้รอแค่ผลผลิตชุดที่นางทำทั้งสองที่ให้เป็นที่ประจักษ์กันเสียก่อน ตอนนี้ที่ดินที่ติดแม่น้ำสองพันหมู่ที่นางกว้านซื้อเอาไว้ทั้งหมดลงพันธุ์ข้าวอย่างดีเพียงพอต่อการแจกเมล็ดพันธุ์ให้กับชาวเมืองหลังจากจบหน้าหนาวก็จะสามารถปลูกข้าต่อได้เลย

แต่ต้องมีบ่อน้ำสำรองเอาไว้ทุกบ้านนางจะให้ความรู้ที่ติดตัวมาสอนคนที่นี้ให้ผ่านความอดอยากไปให้ได้ หรือนี้คือสิ่งที่สวรรค์ให้นางข้ามภพมาโลกคู่ขนานแห่งนี้กันนะ

หลังจากอิ่มมื้อเช้านางกับคนคุ้มกันทั้งเจ็ดก็ออกเดินทางขึ้นเขากันทันทีรวมทั้งสองสาวใช้ที่แม่นมไม่ยอมให้คุณหนูของนางไปคนเดียวให้สาวใช้ติดตัวไป

แม่นมอาสาอยู่ที่เรือนและดูแลสวนผักแทนพวกนางเองแต่หลิวเรอจินห้ามแม่นมทำอะไรที่เกินกำลังของตัวเองแค่ทำอาหารมื้อเย็นที่แสนออร่อยรอก็พอ นางก้มลงกระซิบข้างหูและกอดแม่นมด้วยความรักเท่ากับแม่คนหนึ่งที่เลี้ยงดูนางมา เพราะเคยผ่านเรื่องเลวร้ายมาด้วยกันในจวนกับฮูหยินรองแม่นมจะเอาตัวเองเข้าช่วยนางที่ร่างกายอ่อนแอและทำทุกอย่างแทนนางมาโดยตลอด

รวมทั้งสาวใช้ทั้งสองคนด้วย ดีที่ตอนมาอยู่ที่นี้ได้สามอาทิตย์กว่าทุกคนจึงมีเนื้อมีหนังเพราะได้รับสารอาหารที่หลิวเรอจินเอาออกมาเพิ่มให้ทุกกคนได้กินอิ่มและซื้อเพิ่มจากตลาดเป็นบางครั้งแต่ส่วนมากนางจะเอาออกมาจากมิติฟาร์มของตัวเองมากกว่า