เหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ

ตอนที่ 6

บนเขาที่เขียวขจีไปเพราะได้น้ำฝนที่ตกหนักลงมาสามวันสามคืนทำให้ชาวบ้านเริ่มลงมือเพาะปลูกข้าวเพื่อเอาไว้กินให้จนถึงหน้าเพาะปลูกในปีหน้า ต้องลงมือก่อนที่น้ำจะหมดไปเสียก่อนนี้ถือเป็นเดือนที่ดีเพราะนางมาถึงฝนก็ตกต้อนรับนางถือว่าฤกษ์ดี จากเมืองที่แห้งแล้งที่ผ่านมาชาวบ้านอบพยบออกจากตัวเมืองจนจะกลายเป็นเมืองร้างแล้ว

เสียงชาวบ้านที่คุยกันที่ตลาดที่นางออกไปสำรวจและซื้อร้านค้าได้หลายหลัง ทุกคนต่างก็ดีใจที่ฝนตกลงมาให้ได้เพาะปลูกที่ชาวเมืองอดทนเพราะมีท่านอ๋องเย่ซิวหลางที่คอยช่วยเหลือมาตลอดสองปีที่ได้ที่ลงมาแก้ไขความแห้งแล้งที่นี้แต่ก็ยังไม่มากพอต่อความแห้งแล้ง ได้เสบียงหลวงลงมาแจกจ่ายให้ได้อยู่จนผ่านมาได้สองปี คนที่ไม่มีญาติพี่น้องที่เมืองอื่นก็ต้องจำใจอยู่กันเพราะไม่มีที่จะไปต้องใช้ตำลึงในการซื้อที่ซื้อทางเพื่อสร้างบ้านใหม่อีก พวกเขาไม่มีทางเลือกมากต้องทนอยู่ต่อไปเผื่อทุกอย่างมันจะดีขึ้นหลังจากที่แล้งติดกันมาสามปี

มาปีนี้เริ่มมีสัญญาณที่ดีถือว่ามีฝนตกหนักตั้งแต่แล้งมาในรอบสามปีในตัวเมืองจึงคึกคักมากตอนที่หลิวเรอจินแอบปลอมตัวไปกับคนคุ้มกันของนาง

ทุกคนเดินตามทางขึ้นเขาโดยมีคุณหนูของพวกเขาอยู่ตรงกลางกับสาวใช้ทั้งสอง ทั้งหมดจะแต่งตัวเป็นผู้ชายเมื่อออกนอกจวนเพื่อจะไม่มีใครรู้ว่านางเป็นว่าที่พระชายาของท่านอ๋องเย่ซิวหลาง

"ผักป่ามากมายมีให้เก็บเราเดินขึ้นไปหาพวกเห็ดและวางกับดักกันก่อนดีกว่าแล้วค่อยไล่เก็บผักป่ากลับขาลง" เขาหลิวเรอจินบอกกับทุกคนก่อนจะเดินต่อขึ้นไปลึกอีกเพื่อดูว่าพอจะมีสัตว์ป่าหลงเหลือไหม

ก่อนที่จะบอกคนของนางเริ่มวางกับดักไปอีกทางส่วนนางกับสาวใช้จะไปรอที่ตรงป่าไผ่อีกทาง มองเห็นกอไผ่เต็มไปหมดนี้ยังไงละอาหารอีกหนึ่งอย่างที่คนมองข้ามเพียงแค่มันขมพวกเขาจึงไม่กินกัน

เจอสมุนไพรที่แก้ไข้ห้ามเลือดขึ้นให้เห็นหลังจากที่ได้รับน้ำฝนจะว่าไปวันหน้าเราเดินตามลำน้ำนี้ขึ้นไปดูต้นน้ำเลยก็ดีเหมือนกัน

ขึ้นมาทำที่พักน้ำหรือชะลอให้น้ำไหลช้าๆและมีที่พักเอาไว้เป็นจุดๆน้ำจะได้ไม่แห้งหมดไปเร็วเกินไปถ้าเกิดว่าฝนไม่ตกหลิวเรอจินคิดไปเดินไปตาก็สอดส่ายหาของที่กินได้ในผืนป่า

"คุณหนูเจ้าขาไอ้หน่อไม้นั้นมันจะกินได้หรือเจ้าคะได้ยินว่ามันขมมาเลยเจ้าค่ะ" ถังถังถามคุณหนูของตนเพราะตอนนี้คุณหนูบออกว่าจะมาขุดหน่อไม้ไปทำเสบียงพวกนางคิดกันไม่ตกเลยว่ามันจะกินได้อย่างที่คุณหนูบอกพวกตนหรือเปล่า

"กินได้สิเดี๋ยวข้าจะทำให้พวกพี่ๆกินดูในวันนี้แหละว่ามันอร่อยมากแค่ไหนและมันสามารถนำไปทำได้หลากหลายเมนูเลยละเจ้าค่ะเชื่อข้าสิ" หลิวเรอจินบอกสาวใช้ทั้งสองคนของนางและมีคนคุ้มกันหนึ่งคนตามมาคอยดูแลคุณหนูของพวกตน

หน่อไม้ที่พึ่งจะโล่พ้นดินไม่ยาวมากมายเต็มไปหมดหลิวเรอจินมองดูด้วยความดีใจ

"พวกพี่ตัดกันกองเอาไว้ได้เลยนะเจ้าค่ะ แล้วเราจะปลอกเปลือกออกก่อนจึงจะนำกลับไปที่จวนเดี๋ยวข้าขอเดินดูรอบๆแถวนี้หน่อยเดียวพี่ไม่ต้องตามข้ามาช่วยสองสาวขุดหน่อไม้ได้เลยเจ้าค่ะ ข้าจะไปเบาหน่อย" หลิวเรอจินออกตัวเพราะไม่พูดอย่างนี้พี่คนคุ้มกันจะตามนางตลอด

"ขอรับคุณหนูแต่อย่าไปไกลมากมีอะไรให้ร้องดังๆได้เลยนะขอรับ"

"ขอบใจพี่มากไม่ต้องห่วงข้าเอาตัวรอดได้สบายมาก"

นางพูดแล้วก็เดินออกไปเลยทำเหมือนกับปวดมากทั้งสามคนมองคุณหนูของตัวเองด้วยความเป็นห่วงและพากันขุดหน่อไม้รอตามที่นางสั่ง

หลิวเรอจินเดินออกมาอีกฝั่งหนึ่งไม่ไกลนางจ้องที่ตรงนั้นเพราะมันน่าจะมีพวกเห็ดเกิดขึ้นมามากมายสิ ในป่าที่มีใบไม้ทับถมถึงแม้ว่ามันจะแห้งแล้วแต่มันมีต้นไม้ที่ทนแล้งและมีใบที่ร่วงหล่นทับถมกันมานานยังไงเห็ดมันต้องเกิดอย่างแน่นอน

หลิวเรอจินคิดก่อนจะสอดส่องสายตาหาสิ่งที่ตัวเองต้องการและมันก็ไม่ทำให้นางผิดหวังเห็ดโคนเกิดเต็มเป็นหมู่ใหญ่มากๆ

หลิวเรอจินรีบเอามีดขุดและเก็บใส่ตระกร้าด้วยความดีใจที่เจอของดี

"ขอบคุณนะเจ้าคะที่มีเห็ดเกิดมาให้กินมากมายท่านเจ้าป่าเจ้าเขาแห่งนี้" นางพูดไปหัวเราะไปคนเดียว

"เก็บให้หมดซะซะซ่า" หลิวเรอจินร้องเพลงที่แต่งขึ้นมาไปด้วยเก็บไปด้วยไม่นานจึงเต็มตระกร้าของตัวเอง

!!!!โอ๊ะอีแม่ข่อยเอ๋ยเห็ดระโงกกะมีมีสุแนวเลยออกเป็นหมู่เลยข่อยสิฟ้อนอ้อมมันซะบ่วะคันบ่อยากอายต้นไม้กับเจ้าป่าเจ้าเขาเหวินเวิ่อคิด (โอ้แม่เจ้าเห็ดระโงกก็มีออกเต็มไปหมดอยากจะรำวนใส่พวกมันซะจริงถ้าไม่อายต้นไม้กับเจ้าป่า)

เรียกพี่ๆมาเก็บช่วยดีกว่าพูดแล้วนางก็ส่งเสียงเรียกคนของตัวเองทันที พอดีกับพี่คนคุ้มกันวางกับดักมาที่ป่าไผ่และถามหาคุณหนูพอดีกำลังบ่นให้สามคนที่ปล่อยให้คุณหนูไปคนเดียวนานเกือบสองเค่อแล้ว

"พี่ถังถังพี่เพียนเพียนมาช่วยข้าเก็บเห็ดทางนี้หน่อยเจ้าค่ะมันเกิดขึ้นเต็มไปหมดเลย"

พอได้ยินเสียงของคุณหนูทุกคนจึงรีบตรงไปตามเสียงเรียกทันทีพอไปถึงทุกคนถึงกับอ้าปากค้างนี้คุณหนูในห้องหอจริงๆหรือ ดูคุณหนูที่เก็บเห็ดกองเอาไว้สิตอนนี้หัวยุ่งไปหมดแถมนั่งหยองๆกวักมือเรียกทุกคนให้มาช่วยเก็บกันใหญ่เลยด้วยความดีใจ

"เร็วเจ้าค่ะของดีทั้งนั้นวันนี้เลยเราเอาเห็ดลงไปก่อนก็แล้วกัน ให้พวกพี่เอาไปไว้ที่จวนใหม่ของพวกเราเลยนะเจ้าคะ แล้วให้พวกผู้หญิงที่มาทำงานล้างเอาไว้ให้สะอาดเดี๋ยวข้าจะทำอาหารอร่อยๆให้กินกัน และให้คนของเราสอนแม่บ้านที่ล้างเห็ดนั้นต้มเห็ดให้สุกใส่เกลือหม้อละกำก็พอ" นางจะเอาใส่ช่องว่างไว้ก่อนเพราะมันไม่เน่าเสียและจะลองดองเห็ดดูสิและจะตากแดดให้แห้งเวลาจะกินค่อยนำมาแช่น้ำเหมือนเห็ดหอมเห็ดหูหนูก็น่าจะได้นางคิดไปเก็บเห็ดไปด้วยความเร็ว

"เอาให้หมดเลยนะเจ้าคะเพราะถ้าหลายวันมันจะเน่าเสียหมดถ้ามันบานเต็มที่" นางบอกคนของตัวเอง

"คุณหนูมันกินได้หรือขอรับพวกข้าไม่เคยกินมาก่อนเลยนะขอรับไอ้ไข่เหลืองๆนี้ นี้แล้วเห็ดแดงๆดำๆนั้นอีกทำไม่มันเยอะขนาดนี้ออกเป็นกลุ่มๆเลย" คนคุ้มกันหันมาพูดกันเพราะพวกเขาไม่เคยกินมาก่อน

"อย่าห่วงเลยข้ารู้จักข้าเคยเห็นในหนังสือเรื่องเห็ดพิษเจ้าค่ะ นั้นคือเห็ดถ่านนั้นเห็ดแดงหรือเห็ดก่อแดงแกงรวมกันแล้วอร่อยมากยิ่งเห็ดโคนกับเห็ดไคนี้หอมมากเดี๋ยวจะข้าจะสอนแม่ครัวตำน้ำพริกแซ่บๆให้พวกพี่ๆกิน" หลิวเรอจินบอก

"เร็วเข้าเก็บให้หมดเลยนะเจ้าคะที่ข้าเขี่ยใบใม้ออกเอาไว้ให้นั้นละกินได้ทุกอย่างเลยเจ้าค่ะเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อนเร็วๆด้วย" นางบอกคนของตัวเองให้เร่งมือ

"เดี๋ยวมันจะเก็บไม่หมดพี่ๆดูสิมองไปทางไหนก็มีแต่เห็ดทั้งนั้น" โอ้ยเนาะยุบ้านข่อยคือบ่มีแบบนี้แนเห็ดยุนี้ไม่มีคนกินเป็นข่อยงึดเหวินเวิ่อคิดในใจ (โอ้ยทำไมที่บ้านฉันไม่มีแบบนี้บ้างที่นี้ไม่มีใครกินเป็นฉันเศร้าแทน)

ทุกคนช่วยกันเก็บเห็นจนเต็มตระกร้าที่นำมานางจึงสั่งให้พวกเขาเอาลงกลับไปที่จวนก่อนแล้วค่อยขึ้นมาใหม่แล้วไปพร้อมกันในรอบหลัง

หลิวเรอจินเป็นคนหาและเขี่ยใบไม้ให้มีแต่เห็ดออกให้อย่างดีทุกคนมีหน้าที่เก็บอย่างเดียวพอเต็มพวกพี่ๆก็สะพายตระกร้าลงเขาตามคำสั่งของคุนหนู

ทิ้งเอาไว้สองคนรวมสาวใช้เป็นสี่กับคุณหนูอีกคนตอนนี้หลิวเรอกินเก็บเอาเห็ดที่เกิดสารพัดนาๆเห็ดด้วยความดีใจจนกองเป็นพะเนิน แอบกรวดเข้าช่องว่างไปก็ไม่น้อยหึๆ ของชอบของข่อยเกิดปีละเทือต้องกินให้หายอยากอิๆนางคิดและหัวเราะอย่างถูกใจ (ของชอบฉันเกิดปีละครั้งต้องกืนให้หายอยาก)

จนเกือบยามอู๋พวกพี่ๆที่ลงเขาไปจึงขึ้นมาอีกรอบทุกคนหยุดกินมื้อเที่ยงนั่งพักที่ลำธารในป่าจนหายเหนื่อยจึงแบ่งงานกันไปเก็บกับดักและมารวมกันตรงนี้ ให้สาวใช้ปอกหน่อไม้รอส่วนนางก็ทำเนียนไปที่หาเห็ดช่วยทุกคนเก็บใส่ตระกร้าวันนี้ช่างโชคดีได้ทั้งไก่ทั้งเห็ดรวมทั้งผักป่ามากมายลงมาถึงที่จวนก็ยามเซินพอดี

ส่วนเห็ดที่ให้คนล้างเอาไว้นางสั่งให้พวกเขานึ่งเอาไว้ให้เรียบร้อยและตำน้ำพริกจิ้มกินให้ทุกคนดูต่างก็ติดใจและกินกันด้วยความอร่อย มีทั้งแกงเห็ดใส่ใบย่านางที่หลิวเรอจินเก็บลงมาด้วยนางทิ้งใบผักติ้วใส่เข้าตอนสุดท้ายขอบอกว่าแซ่บหลายเด้อและแอบเอาใบแมงลักใส่เข้าไปหอมๆซดน้ำร้อนๆพุงป่องไปตามๆกัน ทั้งเจ้านายกับลูกน้องอยู่กับเหวินเวิ่อบ่ต้องย่านอดตายดอกสิพาขุดฮอดแมงจี่นูนพุ้นแย้กระปอมกะบ่อึดบ่อยาก บ่รู้จักพากันหากินชุมนี้หึยเหวินเวิ่นคิดในใจ (อยู่กับเหวินเว่อไม่ต้อบกลัวตายจะพาขุดมองจี่นูทั้งแย้กระปอมก็มีเยอะไม่รู้จักก็จะหาพากิน)

สกิลแปลอีสานเป็นไทยคร่าวๆนะคะบางคำก็ไม่รู้จะแปลยังไงดีแปลตามประสาตัวเองนี้แหละค่ะ55555555