ตอนที่ 4 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
1403 คำ
@เช้าวันต่อมา
วันนี้พริมาตื่นเช้ากว่าเมื่อวานหญิงสาวรีบลุกไปอาบน้ำแล้วลงมาด้านล่างหวังจะมาช่วยทำอาหารในครัวแต่ทว่าในขณะที่เธอกำลังจะก้าวลงบันไดสายตากับไปสบกับดวงตาของปฐพีที่ยืนอยู่ตรงหัวบันไดด้านล่าง
"จะไปไหนแต่เช้า"ปฐพีถามด้วยเสียงเรียบ
"ไม่ได้ไปไหนค่ะแค่จะลงมาช่วยงานในครัว"
"ทำไมต้องไปทำให้ตัวเองเหนื่อยด้วย"
"พริมลูกหนี้จะให้มานั่งๆนอนๆได้ยังไงละคะ"พริมาเอ่ยออกมาเหมือนประชดเขากรายๆ
"นี่เราจะทะเลาะกันแต่เช้าเลยหรอ??"
"พริมไม่ได้เป็นคนชวนทะเลาะนี่คะ"พริมามองค้อนปฐพี
"แต่คุณกำลังพูดประชดผม"การสนทนาเกือบจะเป็นสงครามขนาดย่อมแต่ถูกขัดจังหว่ะเมื่อสาวใช้นางนึงเข้ามา
"พ่อเลี้ยงคะคุณปาริตามาค่ะ"ปฐพีหันมาสบตาพริมาเล็กน้อยก่อนจะหันไปสั่งสาวใช้
"ไปเชิญคุณปาริตาเข้ามาที่ห้องรับแขก"
"ค่ะ พ่อเลี้ยง"สาวใช้รับคำก่อนจะเดินออกไปทำตามคำสั่ง
หลังจากสาวใช้ออกไปไม่นาน สตรีคนที่ฉันอยากเจอใกล้ๆซักครั้งก็เดินเข้ามาในบ้าน
"ดินคะ ทำอะไรอยู่เอ่ย"เสียงหวานเอ่ยทักมาแต่ไกล เธอส่งยิ้มหวานให้พ่อเลี้ยงปฐพีก่อนจะมาตีหน้าบิ้งใส่พริมาด้วยสาเหตุที่พริมาก็ไม่ทราบ
"คนนี้คือใครหรอคะ"ปาริตาเอ่ยถามปฐพี
"พริมาครับเธอกำลังจะมาเป็นเลขาให้ผม"ปฐพีแนะนำพริมา ส่วนพริมาก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองชายหนุ่มเมื่อเขาระบุถึงฐานะของเธอในตอนนั้น นี่คงจะเป็นแผนของเขาสินะที่จะให้เธอมาทำงานใช้หนี้ แล้วงานเล็กๆน้อยๆแบบนี้ เพราะถ้าเทียบกับจำนวนหนี้ที่เธอเป็นทำทั้งชาติก็คงไม่มีทางหมด
"ไหนดินเคยบอกกับปริมว่าไม่อยากมีเลขาไงคะ"
"พอดีตอนนี้งานผมยุ่งมากเลยครับปริมเลยต้องการคนเข้ามาช่วย"
"ถ้างั้นให้ปริมมาช่วยคุณนะคะ"
"ขอโทษนะคะ ดิฉันแค่มาทำงานใช้หนี้เท่านั้นค่ะ"พริมาพูดมองหน้าปฐพีไปด้วยตอนที่พูดประโยคนี้ออกมา
"หวังว่าจะแค่มาทำงานใช้หนี้อย่างเดียวนะ ไม่ได้ต้องการมาทำอย่างอื่น"ปาริตาพูดดูถูกพริมาทั้งคำพูดและสายตา
"คุณไม่ต้องห่วงนะคะดิฉันรู้ถานะตัวเองดีและดิฉันก็มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่เอาตัวเองไปเร่ให้ผู้ชายคนไหน"พริมาตอบกับปาริตาอย่างดุเดือด
"นี่เธอว่าใคร??"ปาริตามองพริมาอย่างเอาเรื่อง เพราะไม่คิดว่าพริมาจะกล้าต่อปากต่อคำกับเธอ
"ดิฉันไม่ได้ว่าใครคะเพียงแต่อยากจะบอกว่าฉันมาที่เพราะต้องทำงานใช้หนี้"
สถานการณ์เริ่มจะบานปลายขึ้นเรื่อยๆจนปฐพีที่เป็คนกลางต้องรีบห้ามศึก
"แล้ววันนี้ปริมมีธุระด่วนอะไรกับผมหรือปล่าวถึงได้มาแต่เช้าขนาดนี้"
"เดี๋ยวนี้ปริมต้องมีธุระกับดินก่อนหรอคะปริมถึงจะมาที่นี่ได้"ปาริตาตัดพ้อสายตาเริ่มมองปฐพีด้วยอาการน้อยใจ
"ไม่ใช่แบบนั้นครับผมแค่เห็นวันนี้คุณมาแต่เช้า"
"วันก่อนปริมก็มาเวลานี้เผลอๆเช้ากว่านี้ด้วยซ้ำ คุณก็ไม่เห็นเคยว่าอะไรปริมเลยนี่คะ"
"คือวันนี้ผมไม่ค่อยว่างนะครับ ต้องไปสอนงานพริมา"
"ดินกำลังจะหาว่าปริมมารบกวนการทำงานของดินใช่ไหมคะ"ปาริตาทำเสียงกระเง้ากระงอดอย่างต้องการให้ปฐพีตามใจ
"มันไม่ใช่อย่างงั้นนะครับปริม"
"ถ้าปริมมารบกวนดินปริมก็ขอโทษด้วยแล้วกันค่ะ"
ปาริตาเน้นเสียงใส่พร้อมทั้งพาตัวเองเเดินลิ่วออกมาทางประตู โดยแอบหวังลึกๆว่าปฐพีจะตามมาง้อ แต่เมื่อหันมาอีกครั้งก็ยังเห็นเขายืนอยู่ที่เดิม หล่อนจึงได้แต่เดินกระแทกเท้ากลับมาที่รถก่อนจะเร่งเครื่องออกไปด้วยความเร็วราวกับจรวด
"เลขาของผมดุไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย"ปฐพีหันมาแกล้งแหย่พริมา
"ขอโทษนะคะที่ทำให้แฟนคุณโกรธแบบนั้น"
"หึ....เวลาลูกแมวกลายเป็นแม่เสือนี่ก็น่ากลัวเหมือนกันนะ"ปฐพีล้อเลียนต่อ
"พริมไม่ใช่ลูกแมวค่ะ"พริมานิ่วหน้า มองปฐพีตาเขียว
"กำลังจะบอกว่าตัวเองเป็นแม่เสือว่างั้น"
"ถ้าพริมเป็นเสือขึ้นมาจริงๆ จะกัดคุณเป็นคนแรก"พริมาพูดจบก็ยอมเสียมารยาทเดินตัดหน้าปฐพีเข้ามาในครัวตามที่ตั้งใจใว้แต่แรก
ปฐพีเข้าตรวจงานในไร่ตามปกติเหมือนเช่นทุกวัน ช่วงนี้เป็นช่วงฤดูฝน ที่ดินส่วนหนึ่งกำลังถูกพรวนเพื่อจะลงเมล็ดพันธุ์ใหม่ คนงานของไร่ธาราริน ส่วนใหญ่จึงถูกระดมมาช่วยงานยังที่ดินแปลงนี้ ส่วนนายพงษ์หัวหน้าคนงานเดินมาคอยรับผู้เป็นนายเมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว
"สวัสดีครับพ่อเลี้ยง"
"เรียบร้อยดีไหมพงษ์"
"เรียบร้อยดีครับ วันนี้คงพรวนดินเสร็จ พรุ่งนี้น่าจะเริ่มลงเมล็ดได้ครับ"ปฐพีได้ฟังก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินออกไปตรวจงานในส่วนอื่นๆโดยมีนายพงษ์คอยรายงาน จนเมื่อถึงเวลาพักเที่ยงปฐพีก็ได้กลับเข้ามาที่บ้าน
"พ่อเลี้ยงจะให้ตั้งโต๊ะเลยไหมคะ"ทันทีที่ปฐพีเดินเข้ามาแม่บ้านที่คอยดูแลเรื่องอาหารก็รีบเข้ามาถามทันที
"อืม"จากนั้นปฐพีก็เดินขึ้นไปล้างหน้าล้างตาแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะอาหารปฐพีตักอาหารขึ้นมาทานคำแรกก็รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงไปของรสชาติอาหาร จึงสั่งให้แม่บ้านไปตามพริมามาพบ
"นั่งสิ"ปฐพีผายมือไปที่เก้าอี้ว่าง
"มีอะไรกับพริมหรอคะ"พริมาถามหลังจากนั่งลงเรียบร้อยแล้ว
"อาหารอร่อยดีนะ"อยู่ๆปฐพีก็เอ่ยชมขึ้นมา
"แล้วยังไงคะ พริมไม่เข้าใจ"พริมาทำท่าฉงน
"ก็อาหารที่อยู่บนโต๊ะนี่ไง ขอบคุณนะครับ"
"พริมไม่ได้ทำ"พริมายังคงปฏิเสธ
ปฐพียิ้มมุมปากเพราะถึงแม้เธอจะปฏิเสธแต่เขารู้ดีเพราะวันนี้รสชาติอาหารเปลี่ยนไปจากทุกวัน
"ไปเรียนทำอาหารมาจากไหน เมื่อก่อนไม่เห็นจะทำเป็น"
"ก็ตอนอยู่ที่กรุงเทพคนเดียวนั่นแหละค่ะ ไม่มีอะไรทำก้เลยหัดมันไปเรื่อย"
"อร่อยดีนะ ทำให้ผมกินบ่อยๆได้ไหม"
พริมารู้สึกว่าตัวเองหูฝาดเมื่อน้ำเสียงนุ่มลึกนั้นฟังดูอ้อนๆซึ่งขัดกับบุคลิกอันเคร่งขรึมของเขายิ่งนัก
"ถ้าเป็นคำสั่งพริมก็ยินดีทำให้ค่ะ"พริมาตอบอย่างเสียไม่ได้
"วันนี้คิดทำอะไรบ้าง"ปฐพีเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นถามถึงกิจกรรมในวันนี้ของเธอแทน
"ก็เข้าไปช่วยแม่ครัวทำกับข้าวและก็เดินเล่นค่ะ"
"เบื่อหรือยัง"
"ก็เบื่อค่ะ เหมือนคนว่างงานไม่มีอะไรทำ"พริมาพูดอย่างเบื่อตัวเองที่ดีแต่เดินอยู่ในบ้านไปวันๆ
"ถ้าอย่างนั้นกินข้าวเสร็จแล้วเข้าไปหาผมที่ห้องทำงานนะ เดี๋ยวผมจะบอกว่าพริมต้องทำอะไรบ้าง"
"คุณจะให้พริมทำงานหรอคะ"พริมาเผลอยิ้มออกมาจนชายหนุ่มอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
เมื่อปฐพีทานอาหารเสร็จ พริมาก็เดินตามเขามาที่ห้องทำงานของชายหนุ่ม ปฐพียื่นแฟ้มงานให้พริมาดูทีละแฟ้มพร้อมทั้งอธิบายถึงรายละเอียดต่างให้เธอฟัง พริมาต้องยอมรับในความเป็นระเบียบในการทำงานของปฐพีเป็นอย่างมากหลังจากได้ดูเอกสารที่เขาจัดเรียงเป็นอย่างดี
"นี่คือสิ่งที่คุณต้องทำทั้งหมด คุณเลือกอ่านได้ตามสบายเลยนะ ผมขอตัวเข้าไร่ก่อนสงสัยอะไรเอาใว้ตอนเย็นผมจะกลับมาตอบนะครับ"ปฐพีพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป
- ผู้เขียน
