เมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าสู่โหมดนิทรา พัณณิตาก็จัดการนำผ้าห่มและหมอนมาเตรียมพร้อมสำหรับการนอนบนพื้นห้อง แต่เพียงคนตัวโตก้าวเข้ามาเห็นเท่านั้น ทุกอย่างก็ต้องลอยละลิ่วไปกองอยู่บนเตียง รวมทั้งร่างบอบบางซึ่งถูกคนบ้าอำนาจจัดการอุ้มแนบอก แล้วผ่อนลงกลางเตียงด้วยความนุ่มนวล
“ลงไปนอนข้างล่างทำไม เจ็บหลังซะเปล่าๆ” จบคำก็จูบหนักๆ เข้าที่แก้มนุ่ม “นอนกอดกันจะได้ไม่หนาวไง”
“ไม่ต้องหาเรื่องเอาเปรียบฉันเลยนะ ต่างคนต่างนอน”
เอ่ยแค่นั้น หญิงสาวก็ผลักใบหน้าคมๆ ให้ออกห่าง ก่อนจะขยับกายไปนอนอีกฝั่งของเตียงโดยไม่ลืมคว้าหมอนข้างมากางกั้นเอาไว้
“และห้ามส่วนไหนของคุณเกินมาฝั่งนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันจะไปนอนที่อื่นทันที”
บอกจบก็พลิกกายหันหลังให้โดยไม่ลืมคว้าผ้าห่มมาคลุมโปงจนมิดศีรษะ ปล่อยให้ชายหนุ่มได้แต่ไหวไหล่กระด้างเล็กน้อย แล้วล้มตัวลงนอนอีกฝั่งตามคำบัญชาแกมข่มขู่ของหญิงสาว
เจ้าพ่อหนุ่มปล่อยให้คนตัวเล็
