จะแรดร้ายให้ได้ครอง

24

“ฉันมีเรื่องจะบอก ฉันให้คนตามสืบมาแล้ว ยัยแม่มดของนายชื่อ ดาริน สิรันปรียา เป็นบุตรสาวคนเดียวของเสี่ยธาดากับคุณหญิงดารา” คัลเลนบอกก่อนจะเปิดกระป๋องเบียร์ดื่มตามเพื่อนรัก

“เสี่ยธาดา คนที่...”

“คนที่เราเจอที่ไนต์คลับกับดาริน ส่วนผู้ชายอีกคนที่ไปด้วยเป็นมือขวาคนสนิทของเสี่ยธาดา ชื่อ ดิลก ไง! ทีนี้กระจ่างหรือยัง?” คัลเลนบอกพลางหัวเราะอย่างขบขันในความเข้าใจผิดของเพื่อนรัก

“บ้าจริง” โจเซฟสบถออกมาอย่างหัวเสียที่ตนเองทำพลาดไปถนัด

“นี่ถ้ามึงตามสืบตั้งแต่แรกก็คงไม่พลาดแบบนี้หรอก” คัลเลนต่อว่าก่อนจะยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม

“เฮ้อ...ตอนนี้เหมือนเขาจะไม่ชอบฉันแล้วสิ” โจเซฟบอกพลางถอนหายใจอย่างกลัดกลุ้ม

“ก็ทำเขาเอาไว้เยอะนี่ อีกอย่างไอ้คนที่มาด้วยเมื่อคืนก็หล่อไม่เบานะ”

“ก็ไหนมึงบอกว่าไอ้นั่นเป็นเกย์ไง”

“ไม่รู้สิ เดี๋ยวนี้ผู้ชายดูแลหน้าตาผิวพรรณตัวเองดีๆ มีออกเยอะแยะ” คัลเลนเอ่ยแกล้งก่อนจะลุกขึ้นยืน

“อ้าว! ไอ้เชี่ยเคน” โจเซฟต่อว่าคนที่ทิ้งบอมลูกใหญ่ แล้วทำท่าจะหนี

“ฮ่าๆๆ กูกลับไปนอนที่ห้องดีกว่า” คัลเลนบอกก่อนจะออกเดินตรงไปยังประตูทางเข้า-ออกบานใหญ่

“เดี๋ยว! แล้วนักสืบที่มึงจ้างมีไอจีหรือเฟซบุ๊กของดารินหรือเปล่า?” โจเซฟรีบถามเรื่องสำคัญ

“มี! แต่กูไม่ให้” คนที่ถือไพ่เหนือกว่าบอกด้วยสีหน้ากวนๆ

“โธ่! เพื่อน กลับมานั่งคุยกันก่อนสิ” โจเซฟรีบเดินตามไปดึงแขนของเพื่อนรักให้กลับมานั่งที่เดิม

“แหม...น้ำเสียงเปลี่ยนไปเลยนะ” คัลเลนเอ่ยพลางหัวเราะขึ้นเบาๆ กับท่าทีของเพื่อนรัก

“ฉันสั่งไวน์จากฝรั่งเศสมาสิบขวด จะแบ่งให้นายสามขวดเลย” โจเซฟยื่นข้อเสนอ

“ขอห้าขวด” คัลเลนต่อรอง

“ได้ตามที่ขอเลยครับเพื่อนเคน” โจเซฟตอบรับทันทีทันใด

“ขอบใจมากๆ เพื่อนเจฟ” คัลเลนเอ่ยหยอกก่อนจะสั่งให้เพื่อนรักเอาเนื้อหมักที่ซื้อมาจากร้านดาร์เลเน่ ออกมาย่าง เพื่อทานคู่กับเบียร์

โจเซฟกลอกตา แต่ก็ยอมทำตามเพราะต้องการประวัติของดารินทั้งหมดที่คัลเลนมีอยู่ในมือ

สองโมงต่อมา...หลังจากที่คัลเลนเมาได้ที่กรึ่มๆ ก็ล้มนอนงีบพักสายตาที่โซฟาตัวใหญ่ตัวเดิม โจเซฟเห็นเพื่อนหลับไปแล้ว จึงหยิบผ้าห่มมาคลุมให้ จากนั้นก็รีบเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง แล้วกดเข้าไปส่องในไอจีกับเฟซบุ๊กของยัยแม่มด ก็เห็นโพสต์อำลาเพื่อนชายคนเมื่อคืน ซึ้งๆ

ซึ่งอีกฝ่ายกำลังจะออกเดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศคืนนี้ เขาจึงเอาเบอร์มือถือส่วนตัวที่มีเฉพาะเพื่อนสนิทและคนในครอบครัวเท่านั้นที่ทราบ ต่อสายไปหายัยแม่มดอีกครั้ง เนื่องจากอีกเบอร์ที่ใช้ติดต่องานทั่วไป และถูกบล็อกเรียบร้อยไปแล้ว

ตู๊ด...ตู๊ด...

[สวัสดีค่ะ] ปลายสายเอ่ยทักทายเสียงสดใส

[ดาริน นี่ผมเองนะ] โจเซฟรีบบอก

[คุณมีเบอร์โทรเยอะจังเลยนะคะ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไล่บล็อกให้หมดเลย] ปลายสายตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ราวกับคนที่โกรธแค้นและเกลียดกันมาแต่ชาติปางก่อน

[นี่! คุณจะมาทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ] โจเซฟบอกอย่างเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมานิดๆ

[ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ คุณเองก็รำคาญฉันอยู่ไม่ใช่หรือไง]

[ไม่ใช่สักหน่อย คุณออกมาเจอผมได้ไหม]

[ทำไมฉันต้องไปด้วย คุณเทฉันจนฉันโคตรจะรู้สึกแย่กับตัวเอง หากเป็นเรื่องดอกไม้กับการ์ดที่ส่งไปให้ ฉันก็แค่ระบายความโกรธเท่านั้น ไม่ได้คิดจะทำอย่างที่เขียนไปจริงๆ หรอก] ปลายสายบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิม

[ริน...ผมขอโทษ] โจเซฟบอกอย่างเสียใจ

[ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันผิดเองที่เข้าไปวุ่นวายกับคุณ แต่ไม่ต้องห่วงนะ จากนี้ไป ฉันจะไม่โผล่ไปให้เห็นหน้าอีก]

ตู๊ดๆ ตู๊ดๆ