บทที่ 8ไฟกับน้ำมัน
1782 คำ
“ทานเยอะๆ นะหนูตัวนิดเดียวเอง”
“ขอบคุณมากค่ะคุณป้า”
“เรียกซะแก่เลย เรียกแม่ดีกว่าจ้ะ”
“ได้ค่ะคุณแม่”
ฉันเอ่ยเสียงใสไม่คิดเลยว่าวันนี้จะมีโอกาสได้เจอแม่ของพี่ไนต์ แม้อายุจะวัยกลางคนแล้วแต่ท่านยังคงความสวยอยู่เลยที่สำคัญใจดีเอามากๆ
ส่วนพี่ไนต์รายนั้นก็เอาแต่เงียบทั้งโต๊ะมีแค่ฉันและแม่พี่เขาเท่านั้นที่พูดคุยกันเหมือนเป็นแม่ลูกที่พลัดพราก
“มาอยู่ที่นี่พ่อแม่คิดถึงมากแน่ๆ”
“ใช่ค่ะหลายวันก่อนหม่ามี๊ก็โทรมาแบบงอนๆ ซีได้ปลอบยกใหญ่เลยแหละ”
“หนูซีพูดเก่งช่างอ้อนแม่หนูคงจะเหงาแย่ ไม่เหมือนตาไนต์ตั้งแต่เด็กจนโตไม่ค่อยมาอ้อนอะไรแม่เลย”
ฉันหันไปมองพี่ไนต์พร้อมกับส่งยิ้มล้อเลียนเมื่อเห็นเขาทำหน้าอย่างเอือมระอาเพราะแม่พี่เขาเอ่ยถึงเขาในวัยเด็กเยอะมากทุกครั้งเขาก็จะทำหน้าไม่สบอารมณ์แบบนี้
“แล้วนี่หนูซีมาอยู่ไทยคนเดียวเลยเหรอ”
“เอ่อ ไม่ใช่ค่ะมาอยู่บ้านคุณปู่มีพี่ชายแท้ๆ แล้วก็ลูกพี่ลูกน้องคนอื่นด้วยค่ะ”
“มีพี่น้องเยอะก็ดี ตาไนต์น่ะแทบไม่มีญาติพี่น้องเลย”ฉันเลิกคิ้วแปลกใจกับคำว่า เกือบ ก็แสดงว่ามีใช่ไหม
“มีพี่น้องเยอะสนุกดีค่ะ”
“ใช่จ้ะ นี่ไนต์มีพี่ชายคนหนึ่งแต่ไม่ค่อยสนิทกัน”พึ่งรู้ว่าพี่ไนต์มีพี่ชายให้คนไปสืบก็นึกว่าเป็นลูกคนเดียวมาตลอด เหลือบตามองก็เห็นพี่ไนต์นิ่งขรึมขึ้นมาทันทีส่วนแม่เขาก็เอาแต่ยิ้มตาเป็นประกายคงจะรักลูกชายคนโตมาสินะ
“คุณแม่คงจะรักลูกชายคนโตมากเลยนะคะ”
“เอ๋ ทำไมหนูคิดอย่างนั้นล่ะ”
“ก็คุณแม่ดูมีความสุขค่ะเมื่อพูดถึงพี่ชายพี่ไนต์ ซีอยากเห็นจังคงจะหล่อมากแน่ๆ” มองดูคุณแม่ก็หน้าตาสวยส่วนพี่ไนต์ก็หล่อมากแต่ชอบทำหน้าดุ
“เหอะ!” คนที่นั่งเงียบมานานส่งเสียงขึ้นจมูกก่อนจะลอบเบะปากเมื่อเห็นคนที่ตามจีบเขาต้อยๆ เอ่ยชมคนอื่นต่อหน้าต่อตา
“เป็นอะไรอะ เบะปากเหรอซีเห็นนะแต่ไม่ต้องหึงยังไงซีก็ชอบพี่ไนต์คนเดียวคุณแม่เป็นพยาน”
“ใช่จ้ะ” คุณหญิงเพตราเอ่ยสมทบ ยิ่งทำให้ไนต์ไม่สบอารมณ์มากกว่าเดิมพลางคิดในใจว่าสองคนนี้ช่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยดีเหลือเกิน
“แม่จะกลับตอนไหน ไนต์มีงานต่อ” ร่างสูงเอ่ยแทรกทำให้สองสาวต่างวัยหันขวับมามองที่เขาพร้อมกัน
“ยังคุยกับหนูซีไม่เสร็จเลย”
“เอาไว้คราวหน้าก็ได้ค่ะคุณแม่” แม่เขาเปิดทางขนาดนี้เธอเลยส่งลูกอ้อนไม่หยุดจนท่านหัวเราะ
“คราวหน้าให้ไนต์พาไปที่บ้านแม่นะ จะทำอาการฮ่องกงให้ทาน” นั่นไงแล้วคุณแม่ก็ส่งไม้ต่อทำให้เธอเก็บอาการไม่อยู่เผลอยิ้มจนตาหยีก่อนจะหันไปยักคิ้วให้กับคนหน้านิ่ง
“แต่พี่ไนต์อาจจะไม่เต็มใจพาไปก็ได้นะคะ”
หญิงวัยกลางคนหันมาจ้องหน้าลูกชายนิ่งทำให้เขาถอดหายใจออกมาเบาๆ อย่างเหนื่อยหน่ายแต่เพื่อความสุขของแม่เขาจะยอมทำเพื่อท่านสักครั้งก็แล้วกัน
“ว่างวันไหนก็บอกจะไปรับ”
“แน่นะคะ นี่ซีไม่ได้บังคับน้า”
ร่างบางเม้มปากทำหน้าซื่อตาใสเอ่ยถามอีกครั้ง ไนต์จึงพยักหน้ารับอีกครั้งเพื่อยืนยันในสิ่งที่รับปากออกไป
“ดีๆ งั้นวันนี้แม่กลับก่อนนะเจอกันคราวหน้าที่บ้านแม่นะลูก” เมื่อตกลงกันเรียบร้อยคุณแม่ก็เอามือเธอไปกุมไว้ก่อนจะเอ่ยอย่างใจดี
“ได้ค่ะไว้เจอกันนะคะ”
“ไนต์ ไปส่งน้องด้วยนะลูก” ร่างสูงชะงักทันทีเมื่อโดนผู้เป็นแม่ออกคำสั่งอีกแล้ว ปกติแม่จะมีคนคอยตามประกบดูแลตลอดเขาเลยไม่ต้องไปส่ง นึกว่าจะได้แยกย้ายแล้วซะอีก
“เกรงใจค่ะ ไม่เป็นระ!!”
“ตามมาจะไปส่ง!ไนต์ไปก่อนนะครับ”
ไม่ทันให้ได้เอ่ยปฏิเสธร่างสูงก็จูงแขนเรียวเล็กเดินออกไปเลย ส่วนเธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากโค้งหัวขอโทษขอโพยแม่ของเขาและไม่ลูกโบกมือลาเป็นการส่งท้าย
ร่างสูงกึ่งลากกึ่งจูงร่างบางจนจะถึงทางออกห่างผ่านสายตาของผู้คนมากมายรวมถึงนักศึกษาของมหาลัยแอลด้วยไซซีจัดการสะบัดมือหนาออกทันทีราวต้องของร้อนทำให้ร่างสูงชะงักและมองท่าทีของเธอด้วยความแปลกใจ
“อย่าดื้อ จะรีบไปส่ง”
“ใครบอกจะกลับกับพี่เหรอคะ?”
ร่างบางมองหน้าเขาด้วยท่าทางยียวน มันทำให้เขาแอบสับสนกับพฤติกรรมของเธอ โดยปกติไซซีต้องดีใจจนเนื้อเต้นที่ได้ใช้เวลากับเขา แต่ดูตอนนี้ต่อหน้าผู้คนดันสะบัดมือเขาออกมันหมายความว่ายังไง
“ต้องการอะไร”
เขาถอนหายใจก่อนจะเอ่ยปากถามเพราะไม่ต้องการให้ความสับสนติดค้างอยู่ในใจ
“ไม่ได้ต้องการอะไรนะคะ”
“หยุดทำตัวใสซื่อได้แล้ว เธอรู้ดีแก่ใจว่าทำอะไร”
“พี่ไนต์พูดถึงอะไรเหรอ?”
ไซซียังคงตีมึนไม่ยอมรับทำให้ไนต์หมดความอดทน เขาจ้องมองเธอนิ่งก่อนจะยกยิ้มมุมปากท่าทางร้ายกาจผิดจากเวลานิ่งเฉย
“เรียกร้องความสนใจเหรอ?”
“...”
“เดี๋ยวก็รุก เดี๋ยวก็ถอย อยากให้พี่สับสนแล้วนึกถึงแต่เธออย่างนั้นเหรอ?”
เขาเหยียบยิ้มเย็นก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เธอก่อนจะผลักเธอติดเสาโดยมีมือหนาของเขากดไหล่เธอเอาไว้อีกที
“พี่ไนต์..เจ็บนะ” ทำไมเขาต้องโกรธเมื่อกี้ยังดีๆ อยู่
“ไซซี ที่วันนี้ใจดีด้วยเพราะแม่ชอบเธอนะอย่าหลงคิดว่าพี่จะคิดอะไรด้วยแล้วก็เลิกเล่นอะไรแบบนี้ ไม่ว่าจะรุก จะถอย จะปล่อยเพื่อจับมันไม่ได้ผลหรอก!!” คำพูดของเขามันทำให้เธอสะอึก หัวใจบีบรัดแน่นจนปวดไปหมด มันผิดมากเหรอที่พยายามทำทุกอย่างให้เขาสนใจในเมื่อขอโอกาสให้เปิดใจเขาก็ไม่เอาไม่ทำ
“พี่ใจร้ายมากนะ!” เธอกัดฟันเอ่ยออกมาทั้งที่กระบอกตาร้อนผ่าวพยายามฝืนทนไม่ให้น้ำสีใสไหลออกมา
“ฉันไม่เคยบอกว่าตัวเองใจดี” นัยน์ตาคมสีนิลเรียบนิ่งไม่เผยความรู้สึกออกมามันยิ่งทำให้เธอเจ็บปวด เขาไม่เคยมีสักเสี้ยวความรู้สึกอะไรต่อเธอเลย
มีแค่เธอพยายามโดยเปล่าประโยชน์!
บรรยากาศรอบข้างเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งคู่แม้นี่จะเป็นที่สาธารณะแต่ตรงมุมเสาแบบนี้แทบไม่มีใครสังเกตเห็นร่างบางกำมือตัวเองแน่นมองร่างสูงตรงหน้าอย่างตัดสินใจ
“สองเดือน!”
“...”
“ซีขอเวลาสองเดือนที่จะทำให้พี่เปลี่ยนใจ”สองเดือนจะเป็นช่วงเข้าสู่ฤดูกาลสอบปลายภาคไม่ว่าจะได้คบหรือไม่ได้คบเธอก็จะยอมรับมัน
แค่อยากใช้ช่วงเวลานี้ให้นานที่สุด หลายคนอาจจะสงสัยทำไมเธอต้องปักใจกับเขาขนาดนั้นในเมื่อผู้ชายยังมีอีกตั้งมากมาย
แต่เธออยากลองย้อนถามว่า ถ้าพวกคุณเจอคนที่มันใช้เห็นแค่ครั้งแรกก็ทำใจสั่นและหวั่นไหวจนอยากจะควบคุม คนที่มีอิทธิพลต่อจิตใจขนาดนี้พวกคุณจะปล่อยไปไหม แต่สำหรับเธอจะไม่ยอมถอยเด็ดขาดแม้จะเจ็บก็ขอเจ็บจนสุดทางไปเลยแล้วกัน
“หึ …”
ไนต์ปล่อยมือออกจากไหล่บางก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะ มุมปากยกยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาความนิ่งสงบของเขาไม่สามารถสั่นคลอนความตั้งใจของเธอได้ในเมื่อเลือกแล้วก็ขอทำให้เต็มที่
“อย่าเสียเวลาเลย”
เขาเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะหันหลังเดินจากไปแต่เธอก็เอ่ยรั้งเขาเอาไว้
“พี่ไม่กล้าเหรอ!”
“.....”
“หรือพี่กลัวว่าจะกลืนน้ำลายตัวเอง”
ร่างบางยืนอยู่ที่เดิมเธอเอ่ยออกมาอย่างมั่นใจแม้ภายในใจจะสั่นหวาดกลัวกับปฏิกิริยาของเขามากแค่ไหนก็ตาม เธออยากให้เขาลงเล่นในเกมนี้ไม่ใช่ทำเฉย
“เธอกำลังท้าทายพี่”
และมันได้ผลคำพูดยั่วยุของเธอทำให้เขาชะงักก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้าพร้อมสายตาที่บาดลึกถึงจิตใจ
“แล้วพี่กล้าไหมล่ะ? หรือว่ากลัว”
“เธอกำลังเล่นกับไฟ”
เขาเอ่ยเสียงเย็นแม้จะเป็นคนนิ่งเฉยรักสงบแต่ไม่ใช่ว่าใครจะเข้ามายุ่มย่ามในพื้นที่ส่วนตัวได้แน่นอนว่าหลายเดือนที่เธอมาวุ่นวายเขาไม่ว่าอะไรเพราะไซซีไม่ได้รุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวหรือทำอะไรที่เขาไม่พอใจแต่ช่วงเธอเริ่มจะวุ่นวาย ดื้อ และรุกเขามากจนเกินไป
“พี่น่ะเหรอไฟ..”
ไซซีกลืนก้อนสะอึกลงท้องก่อนจะฉีกยิ้มทำเหมือนว่าเธอไม่ได้เจ็บปวดอะไรกับความเฉยชาของเขา ขาเรียวขยับเข้าไปใกล้ นัยน์ตากลมสวยมองสบตาเขาอย่างท้าทาย
“ถ้าพี่เป็นไฟ ซีก็จะเป็นน้ำมันไม่ใช่แมลงเม่าที่ยอมโดนเผาฟรีแน่นอน” เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่ยินยอมถ้าชอบก็พร้อมจะลงสนาม แต่จะไม่ยอมให้เขาขยี้เธอเล่นฝ่ายเดียวแน่
“หึ จำคำพูดของตัวเองไว้ให้ดีต่อจากนี้พี่จะไม่ใจดีกับเธอแล้ว!” ในเมื่อไซซีกล้าท้าทายเขาก็จะลองเล่นด้วยก็แล้วกัน
“ดีค่ะ เพราะที่ทำอยู่พี่ก็ไม่ได้ใจดีเลยสักนิดมีแต่หลบเลี่ยงต่อจากนี้ไปซีจะไม่เกรงใจอะไรพี่อีกซีจะรุกจนกว่าพี่จะรัก” ร่างบางเอ่ยอย่างมั่นใจ ริมฝีปากอวบอิ่มยกยิ้มมุมปากเหมือนที่เขาชอบทำ
“ได้สิ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น” เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะมีอะไรมามัดใจ คนอย่างเขามีดีแค่สวยแบบไซซีไม่มีทางเข้าตาแน่นอน!
- ผู้เขียน
