มาลุลีนอนจมกองผ้านวม หญิงสาวเหนื่อยเกินว่าจะลุกไปอาบน้ำเอาคราบคาวแห่งความใคร่ออกจากตัว โกมินทร์อาบน้ำเสร็จแล้ว เขามานั่งตัวหอมอยู่ข้างๆ เลิกผ้านวมของหล่อนออกแล้วลากปลายนิ้วไปกับแผ่นหลังของคนที่นอนคว่ำอยู่
“อย่ามาเจ๊าะแจ๊ะนะ คนจะนอน”
“ก็อยากเจ๊าะแจ๊ะ” เขาว่า
มาลุลีมุ่นคิ้วแรง
“เชอะ! ทีเมื่อกี้เหมือนจะจับเรามาฆ่า ตกใจหมด”
“หึๆๆ ใครจะฆ่าเมียตัวเองลงฮึ”
“ก็คุณเก้าว่าลุลีที่ด่าผู้หญิงคนนั้น”
“ฉันแค่ไม่ชอบให้เธอพูดแบบนั้นต่อหน้าหนูเกลต่างหาก”
เขาแก้ต่าง ลูบไล้แผ่นหลังของหล่อนเล่นไปมา
“เข้าข้างเมียเก่าละสิ” เอ่ยด้วยเสียงอันกึ่งงอน
โกมินทร์ได้ยินก็เผลอมีรอยยิ้ม “ขี้หึงเหมือนกันนะเราน่ะ”
“ใคร!? ใครหึงใคร คนไม่ได้รักกันจะหึงกันได้ยังไงเล่า”
รอยยิ้มของโกมินทร์ลบเลือนในนาทีนั้น ไม่ชอบใจที่ได้ยินคำพูดของหล่อนเลย
“ขอโทษที่ทำให้โกรธ ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย เอาเป็นว่าถ้าพวกเ
