“แล้ว?”
“อ่า...อันที่จริงไม่อยากพูดอย่างนี้นะเก้า เกรงใจจริงๆ แต่แพรเพิ่งจะเอาเงินเก็บไปซื้อที่ดินแปลงหนึ่งไว้ กะว่าจะเอาไว้ค้ากำไรนั่นแหละ ตอนนี้แพรเลยไม่มีเงินพอจะซื้อรถน่ะ แพรไม่อยากซื้อเงินผ่อนด้วยเสียดายตังค์ ก็เลย...ว่าจะยืมรถของเก้าไปใช้ชั่วคราวก่อนได้ไหม”
โกมินทร์นิ่งไปชั่วอึดใจ นึกถึงคำพูดของภรรยาแล้วอดคิดไม่ได้ แต่ แพรดาวก็มีความจำเป็นอย่างที่หล่อนว่าจริงๆ
“เก้าจะคิดค่าเช่าแพรก็ได้นะ แพรเกรงใจจริงๆ”
แพรดาวเอ่ยด้วยสีหน้าลำบากใจ โกมินทร์เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้
“ไร้สาระน่า ใช้ไปเถอะ รถก็มีตั้งหลายคัน วันหยุดจะได้พาหนูเกลไปเที่ยวไปอะไรได้ ไม่ต้องรอให้ลุงชมไปส่ง”
แพรดาวยิ้มกว้างเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“เก้าใจดีที่สุดเลย ขอบคุณนะ ขอบคุณแทนลูกสาวเราด้วย”
โกมินทร์ยิ้มอ่อน ก่อนจะหันหน้าเข้าหาแฟ้มเอกสาร มันดีกว่ามองรอยยิ้มของแพรดาวเยอะเลย เขาไม่ได้รักหล่อน ไม่ได้รักแล้ว แต่ว่า...ถึงอ
