“กุหลาบนี่หรือคะ” “ใช่ครับ พี่เก้าบอกว่าคุณลุลีชอบดอกไม้ พ่อรู้เข้าเลยให้เอามาส่งครับ พ่อชอบเลี้ยงกุหลาบน่ะ” “โอ...งั้นหรือคะ ดีจัง ดูสิ...สวยจังเลย” มาลุลีย่อกายลงหาต้นกุหลาบในถุงใบใหญ่ ลำต้นแข็งแรง ดอกที่สีสวยสม่ำเสมอ คนปลูกคงใส่ใจไม่น้อย “ฝากขอบคุณคุณอาด้วยนะคะ ไม่น่าลำบากเลย” “ไม่หรอกครับ พ่อแกชอบครับเวลารู้ว่ามีคนชอบต้นไม้เหมือนกัน โดยเฉพาะกุหลาบ แกมีเป็นสิบแปลงเลย” “ว้าว...ชักอยากเห็นแล้วสิ” “ว่างๆ แวะไปสิครับ บ้านเราก็ไม่ได้อยู่ไกลกันสักหน่อย” เขาว่า มาลุลียิ้ม ดวงตาเป็นประกาย “รบกวนด้วยนะคะ ได้ยินว่ามีดอกไม้สวยๆ แล้วใจมันอดเต้นแรงไม่ได้จริงๆ” เอ่ยแล้วยิ้มจนตาหยี ไม่ได้รู้เลยว่ารอยยิ้มนั้นทำให้คนมองใจเต้นเช่นไร “ครับ เต้นถี่รัวๆ เลย” เอ่ยออกมาคล้ายคนละเมอ มาลุลีเลิกคิ้วสูง “คะ? อะไรนะคะ” “อ่า...เปล่าครับเปล่า ผมกลับเลยดีกว่าครับ” “ไม่กินมื้อค่ำด้วยกันก่อนหรือคะ” “อยากกิน