อรุณรุ่งวันใหม่
สองแม่ลูกเตรียมพร้อมสำหรับการไปโรงเรียน วันนี้แพรดาวจะไปทำงานแล้ว หล่อนเอ่ยอาสาว่าจะไปส่งบุตรสาวตั้งแต่ตอนที่อยู่โต๊ะอาหาร
มาลุลีกำลังคิดอยู่ว่าวันนี้แพรดาวจะมาไม้ไหน และอะไรคือสาเหตุที่หล่อนเอ่ยอ้างในเมื่อปกติลุงชมก็ไปส่งจิรกานต์ที่โรงเรียนอยู่แล้ว
ดวงตาคมของโกมินทร์เหลือบมองภรรยา หล่อนมองสองแม่ลูกที่กำลังเดินออกไปแล้วเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่
“เธออยากรู้อะไร ทำไมไม่ถามแพรดาวล่ะ”
เขาถามขึ้นแล้วคว้ากระเป๋าเอกสารจากมือของภรรยา
“ผู้ร้ายหรือจะยอมเปิดปากบอกที่ซ่อนของกลางละคะ”
เขาเหลือบมองมาอีกนิด ก่อนจะวางใบหน้าให้นิ่งเฉยยิ่งกว่ารูปปั้น
“อย่ามองโลกแง่ร้ายนักเลย”
“ก็โลกไม่ได้สวยงามนี่คะ อะไรควรแก้ไข ควรป้องกัน เราก็ควรต้องระวังไว้ก่อน”
“อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ก็พอ สงสารหนูเกลเถอะ”
“แล้วไม่สงสารลุลีหรือคะ ลุลีไม่ใช่แค่เมียในนามนะ ลุลีเป็นเมียคุณเก้าจริงๆ”
