“คุณลุลีเป็นยังไงลดา”
“ทำไมคะ คุณเขาสวยละสิ”
“ว้า...รู้ทัน ฉันคงปิดลดาไม่ได้ ลดารู้ดีกว่าตัวฉันเองเสียอีก”
สาวน้อยยิ้มขันกับจานในมือ “คุณลุลีน่ารักค่ะ เธอน่ารักจริงๆ”
ชัชชลยิ้มกว้าง นั่งเงียบๆ กัดกินผลแอปเปิล กัดกินไปเรื่อยๆ จนเหลือแต่แกนแล้วส่งลงถังขยะ ลดาเองก็ล้างจานเสร็จพอดี
“พวกเขาคงรักกันมาก” เขาเอ่ยแล้วพ่นลมออกจากจมูกแรงๆ
“ไม่แน่ใจนะคะ เหมือนว่า...จะแต่งเพราะผู้ใหญ่แต่ทั้งคู่ก็ดูเข้ากันได้ดีนะ ไม่ได้มีปากเสียงอะไร” ลดาเอ่ยเท่าที่รู้ กับชัชชลแล้ว เธอพร้อมจะตอบทุกสิ่งที่เขาใคร่รู้นั่นแหละ
“อา...งั้นเหรอ” ขานรับอย่างนั้นแล้วมีรอยยิ้มที่มุมปาก “เสร็จหรือยังลดา ไปเดินเล่นกัน”
“เสร็จแล้วค่า” สาวน้อยวางจานใบสุดท้ายลงชั้น ก่อนจะปุบปับหันมาหาคนที่พากายลงมายืนบนพื้น ทว่าด้วยความแคบของพื้นที่ เลยทำให้คนทั้งสองชนกันเสียดื้อๆ
ปึ้ก!
“โอ๊ย!”
“ลดา!?”
หมับ!
สองมือของชัชชลรวบเอาเอวบางขอ
