ไม่ใช่ของตาย

890 คำ
ตอนที่ 5 “ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวเอ่ยตอบด้วยเสียงราบเรียบและมองหน้าเขา “ขอบคุณครับ งั้นตกลงตามนี้...แต่ผมคงต้องขอตัวไปอาบน้ำก่อน แล้วหนึ่งทุ่มตรงผมจะมารับคุณที่หน้าห้อง” “ค่ะ...” เธอตอบสั้น ๆ ก่อนจะเดินไปล็อกประตูเมื่อเขาออกไปแล้ว รัตติกาลออกมายืนมองทะเลยามพลบค่ำ อยู่ที่ระเบียงตรงห้องพักของเธอ ระหว่างอาบน้ำแต่งตัวเธอนึกย้อนไปในอดีต ที่ต้องยอมคบหากับติณณภพก็เพราะตอนนั้นบิดาของเธอตกลงให้เธอหมั้นกับติณณภพก็เพราะเหตุผลทางธุรกิจ แต่ปัจจุบันนี้บิดาของเธอได้จากไปแล้ว และเรื่องสัญญาก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป ติดอยู่แค่เขายังเป็นคู่หมั้นของเธอเท่านั้น ที่ผ่านมาเธอเห็นแก่ผู้เป็นบิดาที่ได้ร่วมธุรกิจกับบิดาของติณณภพมานาน จึงยอมปิดตาเอาไว้ข้างหนึ่ง และหลังจากที่เธอยอมหมั้นกับติณณภพ บิดาของเธอก็ยอมให้เรียนต่อในคณะที่เธอชอบ รัตติกาลเข้าใจว่าผู้ชายก็ย่อมต้องการที่จะปลดปล่อย ติณณภพนั้นเขาเคยขอมีอะไรกับเธอหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็ปฏิเสธมาตลอด โดยอ้างว่าเธอจะยอมก็ต่อเมื่อได้แต่งงานกับเขาเสียก่อน ไม่ใช่ว่าเธอหัวโบราณอะไรหรอกนะ แต่เธอไม่เคยมั่นใจเขาเลย ขนาดจะแต่งงานกันอยู่แล้วในเดือนหน้า เขายังไม่เคยจำวันเกิดเธอได้เลย แล้วเมื่อเช้านี้ยังจะลืมนัดถ่ายพรีเวดดิ้งอีก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้หญิงที่ออกมาจากในห้องทำงานของเขานั้นเป็นใคร ถ้าจะให้เดากันจริง ๆ ละก็ ผู้หญิงคนนั้นเธอก็คงไม่พ้นคู่ขาของติณณภพ เขาบอกว่าถ้าเธอยอมแต่งงานกับเขาเมื่อไหร่ เขาจะเลิกกับผู้หญิงทุกคนทันที และที่เขาต้องคบหาก็เพราะว่าเธอไม่ยอมมีอะไรกับเขานั่นเอง รัตติกาลเคยทำข้อตกลงกับติณณภพหลังจากงานหมั้นเสร็จสิ้นลงว่า ถ้าเธอจะไม่ยอมมีอะไรกับเขาระหว่างที่หมั้นกันอยู่ และเธอก็จะไม่ห้ามหากเขาต้องการนอนกับใคร ช่างเป็นเหตุผลที่บ้าสิ้นดี! แต่เธอก็ยอมตกลงกับเขานะ แปลกมั้ยล่ะ! เป็นเพราะตอนนั้นเธอยังไม่มีใครที่ถูกใจยังไงล่ะ แต่ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจตัวเองแล้วล่ะ เพราะชายหนุ่มคนที่กำลังจะขับรถชนเธอเมื่อตอนหัวค่ำ เธอรู้สึกถูกชะตากับเขามาก มากเสียกว่าติณณภพที่คบหามานานถึงเจ็ดปีเสียอีก หญิงสาวปิดฝักบัวและเดินออกจากห้องน้ำด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า ก่อนจะออกมาหยิบผ้าเช็ดตัวด้านนอกเพื่อซับหยดน้ำที่เกาะพราวตามเรือนร่าง จากนั้นจึงหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผมของตนเองอยู่หน้ากระจก ก่อนจะนั่งคิดต่อไปอีก เธอมีเวลาให้ตัดสินใจเรื่องนี้อีกแค่หนึ่งเดือน ซึ่งนั่นเธอจะไม่ยอมพลาดโอกาสในการเลือก และเธอก็ได้ตกลงไปทานข้าวกับเขาแล้ว อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด การแต่งงานที่จะเกิดขึ้นในเดือนหน้า สำหรับเธอมันยังรู้สึกเฉย ๆ มาก ถามว่าดีใจมั้ย มันก็ดีใจส่วนหนึ่งแหละ แต่มันก็ไม่เท่ากับสิ่งที่เขาทำให้เธอเสียใจในวันนี้ เธอจะลองให้โอกาสตัวเองดูบ้าง ก่อนที่จะไม่มีโอกาสนั้น คนเราควรมีสิทธิ์จะเลือกทางเดินของตัวเองสิ เราจะอยู่กับคนที่เรารู้สึกไม่ดีไปตลอดชีวิตได้อย่างไรกัน! อยู่กับติณณภพเธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ชุดเดรสเปิดไหล่ขาวเนียนสีครีมของเธอดูสดใสน่ารัก เธอทำเหมือนว่านี่คือการออกเดทครั้งแรกของเธออย่างนั้นแหละ เธอเปลี่ยนมาหลายชุดแล้ว และก็มาจบที่ชุดนี้ เธอเหมือนเป็นสาวเปรี้ยวไปเลยเวลาที่อยู่ในชุดนี้ หญิงสาวหมุนตัวเองไปรอบ ๆ เพื่อส่องกระจกเช็กความเรียบร้อย มาถึงตอนนี้เธอก็พอจะรู้แล้วว่า เพราะอะไรติณณภพถึงอยากแต่งงานกับเธอ ก็เพราะว่าหุ้นของครอบครัวเธออยู่ในบริษัทของเขาเกินครึ่งยังไงล่ะ และตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาเป็นนรกสำหรับเธอ แต่จากนี้ไปเธอจะเป็นนรกสำหรับเขาบ้าง พอแล้วเธอจะไม่ทนมันอีกต่อ ในเมื่อเขามีใครได้ เธอก็มีได้เหมือนกัน สิทธิมันก็ควรเท่าเทียมกันสิ! ติณณภพกับผู้หญิงคนนั้นก็พักอยู่ที่โรงแรมแห่งนี้...เธอรู้ดี! เมื่อคืนวริสาเพื่อนของเธอมาค้างที่นี่กับเธอ แต่วันนี้รัตติกาลเกรงใจเพื่อนเพราะว่าเพื่อนจะต้องขับรถไกล ไหนจะต้องกลับบ้านและไปทำงานตั้งแต่เช้าอีก และถึงอย่างไรเธอก็อยากทำให้เขารู้สึกอะไรบ้างไม่ใช่เห็นเธอเป็นของตายอยู่แบบนี้
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม