รัตติกาลซ่านใจ

ระยอง เมื่อสองวันที่แล้ว “ระตี พี่จองถ่ายพรีเวดดิ้งให้แล้วนะ เราจะถ่ายกันที่ริมทะเล” เสียงทุ้มของคู่หมั้นกรอกเสียงมาตามสาย “ขอบคุณค่ะ แล้วจะให้ระตีไปหาพี่วันไหนดีคะ” “อีกประมาณสองวันพี่ถึงจะว่างนะ ระตีขับรถมาเองไหวมั้ย” “ไหวค่ะ ระยะทางใกล้ ๆ แค่นี้เอง แต่ระตีจะขอแวะหายัยวิที่บ้านก่อนนะคะ” “ดีเลย ระตีจะได้ไม่เหงาเวลาที่พี่ทำงาน” ติณณภพคู่หมั้นหนุ่มของรัตติกาล ทั้งคู่มีแพลนกันเอาไว้ว่าจะแต่งงานกันในเดือนหน้าหลังจากที่คบหากันมาถึงเจ็ดปี ติณณภพทำงานเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างสานต่อธุรกิจของครอบครัว ก่อนหน้านี้อุทุมพรมารดาของเขาป่วยหนักเพิ่งได้ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไม่นานมานี้ อุทุมพรจึงอยากให้บุตรชายเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที จึงเร่งเร้าให้ติณณภพรีบแต่งงานกับรัตติกาลโดยเร็ว Tiffany Wedding Studio “มาถ่ายพรีเวดดิ้งที่นัดไว้ค่ะ” เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาในร้าน เจ้าของร้านและพนักงานที่เป็นช่างแต่งหน้าพยายามมองหาเจ้าบ่าวแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา เพราะชื่อคนที่มาจองเอาไว้ล่วงหน้าเมื่อสองก่อนเป็นผู้ชาย “แล้ววันนี้เจ้าบ่าวไม่มาเหรอคะ” เจ้าของร้านที่เป็นสาวประเภทสองเอ่ยถาม “คือเค้ากำลังติดงานอยู่น่ะค่ะ ก็เลยให้ฉันมาลองชุดก่อน อีกสักพักคงจะตามมาค่ะ” รัตติกาลตอบเจ้าของร้านด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ไม่ทราบว่าหุ่นอย่างนี้พอจะมีชุดไหนแนะนำบ้างคะ” รวิสาเอ่ยถามแทนเพื่อนของเธอ เพราะรู้ว่าก่อนหน้านี้รัตติกาลไม่มีกะจิตกะใจจะมาถ่ายพรีเวดดิ้งเลย เธอโทรมาร้องห่มร้องไห้ที่คู่หมั้นหนุ่มบ้างานจนไม่เห็นความสำคัญและผิดนัดจนเลยเวลามาเกือบหนึ่งชั่วโมง “อืม!!...เดี๋ยวพี่เอาแบบมาให้เลือกเลยดีกว่า” จากนั้นสาวสองจึงรีบบอกให้ลูกน้องในร้านหยิบหนังสือแคดตาล็อกมาให้ทั้งคู่เลือก “ขอบคุณค่ะ” รวิสาเอ่ยขอบคุณ จากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันเปิดหนังสือดูแบบต่างๆ รัตติกาลพลิกไปพลิกมาหลายครั้งสุดท้ายก็มาจบที่ชุดในหน้าแรกอยู่ดี “เอาชุดนี้แหละ..วิ” รัตติกาลชี้นิ้วไปที่ชุดเกาะอกสีครีมกระโปรงยาวฟูฟ่อง รวิสาชะโงกหน้าไปมองดูรูป “อืม!..ก็สวยดีนะ แล้วชุดเจ้าบ่าวล่ะ พี่ติณเค้าจะให้เราเลือกไว้รอเลยมั้ย” คำถามนั้นทำให้เพื่อนสนิทเบ้ปากทันที “ให้เค้ามาเลือกเองดีกว่า ถ้าเลือกไม่ถูกใจเดี๋ยวก็โมโหอีก” รัตติกาลตอบเพื่อน รวิสายิ้มเจื่อน ๆ และไม่กล้าเซ้าซี้เพื่อนเรื่องคู่หมั้น “เลือกชุดได้แล้ว ไปแต่งหน้าทำผมรอเลยก็ได้ค่ะ” พนักงานในร้านรีบเดินมาบอกกับทั้งคู่ รัตติกาลใช้เวลาแต่งหน้าทำผมไปไม่นาน รวิสรานั่งรอเพื่อนแต่งผม ก่อนจะเอ่ยชมเมื่อใกล้เสร็จ “สวยจัง!..วิว่า..ระตีเอาทรงนี้แหละ เหมาะกับชุดเลย” หน้าอกอวบนูนลอยเด่น ชุดเจ้าสาวกระโปรงยาวฟูฟ่องนั้นทำให้เพื่อนของเธอสวยน่ารักเหมือนตุ๊กตาไม่มีผิด ผมยาวประบ่าที่ถูกดัดหยิกเป็นลอนนั้นช่างน่ารักนัก จนวริสาต้องเอ่ยชมเพื่อนสาว แต่ด้านหลังก็มีชายหนุ่มยืนกอดอกมองดูทั้งคู่อยู่ จนพนักงานในร้านอีกคนเดินมาเรียกให้เค้าไปลองชุดพร้อมกับแต่งหน้าทำผมเช่นกัน เมื่อทั้งคู่พร้อมแล้ว ติณณภพและรัตติกาล จึงได้ออกไปถ่ายพรีเวดดิ้งด้วยกัน จนเกือบจะเย็นแล้วก็ยังไม่เสร็จ แต่เวลานั้นโทรศัพท์ของติณณภพก็ดังขึ้น เขาจึงขอตัวไปรับสาย และกลับมาบอกทีมงานว่า เขาจะต้องรีบไป เพราะมีลูกค้าคนสำคัญรออยู่ “ระตี! พี่มีงานด่วน เดี๋ยวระตีให้เพื่อนไปส่งที่โรงแรมเลยก็ได้นะ แล้วเดี๋ยวเลิกงานเราค่อยเจอกันที่โรงแรม” ติณณภพรีบเดินมาบอก รัตติกาลจึงรีบบอกให้เขาไปก่อน ส่วนเธอจะขอเดินเล่นกับเพื่อนอยู่ที่นี่อีกสักพัก เย็นนั้น รวิสามาส่งรัตติกาลยังที่ทำงานของติณณภพ ก่อนที่เพื่อนของเธอจะลงรถ รวิสาก็เอ่ยถาม “แน่ใจนะระตี ว่าจะรอกลับพร้อมพี่ติณเค้า” รวิสาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง ไม่อยากให้ทั้งคู่ทะเลาะกัน เพราะติณณภพสั่งว่าให้รัตติกาลไปรอเขาที่โรงแรม “อืม!.. ไม่เป็นไรหรอก วิกลับเถอะ แล้วพรุ่งนี้ว่าง ๆ ค่อยเจอกัน” “พรุ่งนี้วิ อาจจะไม่ว่างนะ..ระตี พอดีว่ามีประชุมที่บริษัทแต่เช้าเลย ไม่รู้จะปลีกตัวออกมาได้ตอนไหน” "ไม่เป็นไรวิ ระตีอยู่ได้ วิทำงานไปเหอะ" “งั้นวิ..กลับก่อนนะ” วริสารีบบอกเพื่อนทันที “ขับรถ ๆ ดี ๆ นะวิ” “จร้า ไปล่ะ บาย” ทั้งคู่โบกมือให้กัน ก่อนรัตติกาลจะเดินขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่ทำงานของคู่หมั้นหนุ่ม