แล้วภาพที่อู๋หลิงเซียวไปเห็นก็ทำเอาเขานิ่งอึ้งพูดอันใดไม่ออกสักเพียงครึ่งคำ ภาพที่ร่างอวบหยิบจับเครื่องปรุงและจับตะหลิว ควงมีดหั่นเนื้อและผัก ทำเอาดวงตาคมดุคู่นั้นเบิกโพลงไม่อยากเชื่อ แต่ภาพดังกล่าวก็เห็นชัดเจน ยิ่งมองก็ยิ่งหน้านิ่วคิ้วขมวด คนเรามันจะเปลี่ยนแปลงไปได้ในเวลาเพียงแค่หนึ่งหนาวผ่านนี้มีอยู่จริงหรือ?
ขบคิดในขณะที่สองเท้าก้าวจากห้องครัวใหญ่หน้าตรงไปยังเรือนใหญ่ปีกตะวันออก เพราะคิดถึงเจ้าสองแฝดยิ่ง อีกเพียงสองวันเขาจะต้องจากไปไกลถึงตงอี้ที่ห่างไกลจากมหานครสี่เฉิงเป็นพันลี้ จึงอยากใช้เวลากับลูกน้อยให้มากที่สุดเพราะว่ากำหนดกลับนั้นไม่แน่นอน หากการศึกไม่จบสิ้นคงยากจะกลับเมืองหลวง
“ส่งอาหมิงมาให้ข้า”
พอพบหน้าบุตรชายที่ฉู่หรั่นจีอุ้มอยู่ เขาจึงเรียกเอาไว้แล้วรับเอามาอุ้มด้วยตนเอง ผ่านมาจนเกือบสองเดือน เขาอุ้มสองแฝดแทบจะทุกวัน จึงไม่เก้กังอุ้มไม่ถูกวิธีอีกแล้ว แต่อุ้มได้มั่นคงมาก
"เ
