บทที่ 13
“ท่านหญิงเมื่อครู่เกิดอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ?”
พอเข้ามาภายในห้องฉู่หรั่นจีก็ไม่รีรอที่จะสอบถามคนที่ยังนั่งนิ่งหน้าตาดูแตกตื่นอยู่สามในหกส่วน เพราะอยากทราบว่าท่านโหวที่แสนจะชิงชังฮูหยินของตนยิ่งกว่าสิ่งใด กลับมาเยือนในยามค่ำคืนเช่นนี้ไม่พอ เมื่อเขาเดินออกไปยังดูไม่ดีเอามากๆ พวกนางจึงห่วงใยท่านหญิงห้าอย่างยิ่ง
“ข้า…ก็ไม่มีอันใด ข้าแค่เผลอเท้าถีบท่านโหวออกไป เพราะข้าตกใจเท่านั้น” เซี่ยผิงหลัวไม่รู้จะอธิบายเช่นไรเลยบอกไปตรงๆ ว่าตนเองทำสิ่งใดไปบ้าง คล้ายยังรวบรวมสติกลับเข้าร่างไม่ครบ
“หา!” ฉู่หรั่นจีดวงตาโตเท่าไข่เป็ดทันทียามได้ฟังสิ่งที่ท่านหญิงห้ากล่าวว่า ‘แค่’ เผลอถีบเยี่ยเฉิงโหวผู้เป็นสามีอันเป็นที่รัก ‘เท่านั้น’ ท่านหญิงห้าไปดื่มดีหมีเลือดพยัคฆ์มาหรือไรจึงได้ ‘เผลอ’ ทำเรื่องเลวร้ายที่สุดออกไปเช่นนี้
“ถะ…ถีบ…ท่านหญิงน่ะหรือเจ้าคะถีบท่านโหว?!”
จางจื่อเว่ยที่เพิ่งค้นหาลิ้นและเสียง
