ตอนที่ 6

1126 คำ

เขาปล่อยมือของหล่อนให้เป็นอิสระ ก่อนจะถอยหลังออกห่างไปสองก้าว “ว่าไงล่ะ จะอมหรือจะกลับ” หล่อนมีทางเลือกเหรอ... ทางเลือกของหล่อนมันถูกปิดตาย ตั้งแต่ตกหลุมรักผู้ชายร้ายกาจอย่างอลันแล้วล่ะ พิมรักยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของตัวเอง ดวงตากลมโตที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำแห่งความเสียใจจ้องมองไปที่คนใจร้าย “คุณอลัน... จะต้องรักษาสัญญานะคะ ถ้า... พิมทำ...” เขาไม่ได้ตอบ แต่กลับปลดเข็มขัดออกจากกัน พร้อมกับรูดซิปลงจนสุด พิมรักก้มหน้าด้วยความอดสู ก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ และกัดฟันย่อตัวลงคุกเข่ากับพื้นตรงหน้าร่างสูงใหญ่ หล่อนไม่เคยทำมาก่อน... เพราะตอนที่มีความสัมพันธ์กับอลัน เขาเป็นฝ่ายกลืนกินร่างกายของหล่อนแต่เพียงผู้เดียว หล่อนมีโอกาสแค่ได้ใช้มือกอบกุมท่อนเนื้อของเขาในบ้างครั้งเท่านั้น มันแข็งมาก ใหญ่มาก และก็ดุร้ายมาก “เริ่มต้นสิ ฉันไม่ชอบรอเวลา” หญิงสาวค่อยๆ ยกมือขึ้นไปที่กึ่งกลางลำตัวของคนที่ยืนอยู่ โดยไม่ได้มอง มือเล็กแตะสะเปะสะปะไปทั่ว ด้วยกริยากล้าๆ กลัวๆ จนอลันต้องถอนใจออกมาอย่างรำคาญ และเป็นฝ่ายกระชากมือเล็กไปกุมที่ท่อนเนื้อเสียเอง “อย่าทำเหมือนไม่เคยอม” “พิม...” “เงยหน้ามามองมัน และทำความสะอาดความใคร่ให้ฉันเดี๋ยวนี้” หล่อนจำต้องช้อนตามองขึ้นไป ก่อนจะหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวร้อนผ่าว เมื่อเห็นรอยปูดเป่งของท่อนเนื้อที่ดันกางเกงในบ็อกเซอร์สีเข้มออกมาจนเป็นท่อนเป็นลำ หล่อนกำลังจะชักมือหนี แต่อลันคว้าเอาไว้ พร้อมกับเป็นฝ่ายดึงกางเกงในบ็อกเซอร์ออกจนพ้นสะโพกเพรียวด้วยตัวเอง ความเป็นชายขนาดใหญ่ ที่กำลังตื่นตัวแบบสุดๆ ผงกหัวราวกับงูร้ายตรงหน้า “อ๊ะ!” อลันจ้องมองท่าทางตื่นกลัวระคนไร้เดียงสาของพิมรักด้วยความพึงพอใจ “กุมมันเอาไว้ เบาๆ ล่ะ ใช้สองมือเลย...” หญิงสาวไม่มีทางเลือกจำต้องทำตามคำสั่งของเขาอย่างแสนอับอาย “อืมมม... ดี... แบบนั้นล่ะ กำหลวมๆ นะ แล้วก็ค่อยๆ ขยับขึ้นลง อืมมม... มือเธอนุ่มจัง...” หล่อนกัดฟันทำตามคำสั่งของอลัน เคลื่อนไหวอุ้งมือทั้งสองที่กุมอยู่รอบท่อนเนื้ออวบใหญ่ไปตามลำลึงค์แผ่วเบา เชื่องช้าอย่างไม่ประสา แต่แค่นี้ก็ทำให้เจ้าของเอ็นใหญ่เผลอครางกระหึ่ม “อืมมม... ก้มหน้าลงไป... จูบหัวของฉัน... เร็วสิ... จูบเบาๆ อย่าหยุดขยับมือ อืมมม โอ้ววว... เธอนี่เก่งจริงๆ คงฝึกมาดีสิท่า... อืมมม” ฝึกมาดีเหรอ... หล่อนไม่เคยทำอะไรแบบที่เขาพูดเลยสักนิด เพราะหกปีที่ผ่านมา เขาคือผู้ชายคนแรก และคนเดียวในชีวิตของหล่อน “อืมมมม... ขยับแบบนั้นแหละ พระเจ้า... จูบอีก จูบหัวของฉัน อา... บ้วนน้ำลายออกมาใส่ไอ้หนูของฉัน แล้วก็เลีย... โอ้วววว.... อืมมมม” หล่อนทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง เพราะตัวเองทำไม่เป็น บ้วนน้ำลายลงไปสองครั้งจนมันเปื้อนหัวเอ็นของเขา จากนั้นก็เอามือเล็กป้ายละเลงน้ำลายไปทั่วทั้งลำเอ็น และแลบลิ้นเลีย เขาเกร็งเครียดขึ้นคามือของหล่อนเลยทีเดียว พร้อมกับครางกระหึ่มมากขึ้น “โอ้ววว... อม... อมได้แล้ว พิมรัก... อมเดี๋ยวนี้เลย โอ้ววว...” หล่อนที่กำลังเลียอยู่ที่โคนของท่อนชายถูกจิกผมให้เงยขึ้น ก่อนที่เขาจะกดหัวให้หล่อนค่อยๆ กลืนกินท่อนเนื้อเข้าไปในปาก “โอ้วววว... โอ้วววว...” หัวของหล่อนถูกกดทั้งดึงเข้าออกจากท่อนชายเป็นจังหวะ เชื่องช้าในตอนแรกๆ และก็ทวีความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งตอนนี้หล่อนควบคุมไม่ได้เลย อ๊วกกก อ๊วกกกก ปลายท่อนเอ็นแทบชนกับผนังลำคอทำให้หล่อนแทบอาเจียนออกมา น้ำลายไหลย้อยหยดเปื้อนไปทั่ว แต่อลันก็ยังไม่ยอมหยุดกดหัวของหล่อน เขาทั้งกดหัวหล่อนถี่ๆ แรงๆ และก็หยัดเด้งท่อนเนื้อเข้าปากของหล่อนในเวลาเดียวกัน หล่อนรู้สึกอึดอัดไปทั้งปาก รู้สึกเหมือนจะอาเจียนตลอดเวลา ในขณะที่คนตัวโตครางลั่นด้วยความสนุกสนาน และในที่สุดก็... น้ำอุ่นๆ และเหนียวถูกฉีดเข้าไปในลำคอของหล่อน ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนไม่อาจจะคายมันทิ้งออกไปได้ เพราะท่อนเนื้อของอลันยังคงอัดแน่นคับอยู่ในอุ้งปาก เขาใช้เวลากระตุกด้วยความเสียวอยู่ในปากของหล่อนเกือบสองนาที กว่าจะดึงศีรษะของหล่อนออกจากท่อนเอ็น และกระชากให้หล่อนลุกขึ้นยืน พร้อมกับบดจูบอย่างดูดดื่ม โลกทั้งใบของหล่อนกลายเป็นสีทองแห่งความปรารถนาเร่าร้อนในทันที เมื่อปลายลิ้นสากล้วงลึกจุ่มจ้วงเข้ามาหา อา... สมองกลายเป็นสีขาวโพลน และตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้ว นอกจาก... อลัน... “ฉันอยากกินน้ำของเธอบ้าง พิมรัก” “คุณอลัน...” หล่อนควรปฏิเสธสิ ควรทวงสัญญาที่เขาให้เอาไว้ แต่หล่อนกลับไม่ทำอะไรเลย นอกจากยอมให้เขาช้อนร่างอ่อนระทวยขึ้นไปวางบนโต๊ะไม้โบราณตัวเดิมที่มีประวัติเร่าร้อนระหว่างกัน เขามองมาที่หล่อนด้วยสายตาวาวโรจน์ ความหิวกระหายอัดแน่นอยู่ในดวงตาสีฟ้าครามของอลันมากมาย ความปรารถนาของเขาแผดเผาสำนึกผิดชอบชั่วดีของหล่อนจนมอดไหม้ ไม่เหลืออยู่อีกแล้ว “นอนลง และอ้าขาออก...” หล่อนทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่านอนสอนง่าย และก็ยกสะโพกขึ้นเพื่อให้เขาได้ถึงกางเกงขาห้าส่วนออกไปจากกายสาวได้ง่ายขึ้น ตอนนี้ทั้งร่างเหลือเพียงแค่กางเกงชั้นในลูกไม้สีขาวสะอาด ที่ตอนนี้มันคงปกปิดความหิวกระหายที่มีต่อเขาไม่ได้ โดยเฉพาะร่องรอยเปียกชุ่มที่เป้ากางเกงชั้นใน เขาอมยิ้ม ดวงตาจับจ้องกับเนินอูมที่กางเกงในลูกไม้ไม่อาจจะซ่อนเร้นได้ หล่อนเอียงหน้าหนี เมื่อนิ้วแกร่งยื่นมาสัมผัสกับเนื้อนาง และเขี่ยไล้กับร่องสาวที่กำลังเปียกชุ่มจนน่าอับอาย เขาหัวเราะพึงพอใจกับการร่อนสะโพกต้อนรับนิ้วยาว “ห่างมานานสิท่า พิมรัก... อืมมมม” “อ๊ะ... อ๊า... อา...” หกปีเต็มเชียวแหละ หล่อนตอบเขาในใจเท่านั้น ก่อนจะหน้าแดงซ่าน เมื่อเขาฉีกกางเกงชั้นในของหล่อนออกจากกัน และโยนทิ้ง “ว้าว... หอยเธอยังสวยเหมือนเดิม”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more