ตราบาปสามีอสูร

อลัน มาร์ซีอาโน มหาเศรษฐีชาวอิตาลี ผู้มีสายเลือดแห่งนักล่าอยู่เต็มเปี่ยม ชายหนุ่มเป็นเจ้าของธุรกิจมากมายและเขายังเป็นผู้ชายที่ทรงอิทธิพลระดับต้นๆ ของโลกอีกด้วย คฤหาสน์มาร์ซีอาโน ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองฟลอเรนซ์ มหานครแห่งศิลปะแสนงดงาม ชีวิตวัยเด็กของอลันถูกห้อมล้อมไปด้วยคนรับใช้มากมาย แต่บิดาของเขาก็อบรมสั่งสอนให้เขารู้จักผิดชอบชั่วดี และรู้จักให้เกียรติสุภาพสตรี ยกเว้นสุภาพสตรีที่หวังรวยทางลัดอย่างยัยผู้หญิงต่ำต้อยคนนั้น พิมรัก... กรามแกร่งที่มีไรหนวดขึ้นเรียงรายโดยรอบอย่างเป็นระเบียบขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มสากกระตุกเป็นริ้ว แสดงให้รู้ว่าตอนนี้ในอกของชายหนุ่มยังคงอัดแน่นไปด้วยโทสะมากมายแค่ไหน แม้เรื่องระยำนั่นจะล่วงเลยผ่านมาเนิ่นนานแล้ว เข้าปีที่หกแล้วมั้งที่พิมรักหายไปจากชีวิตของเขาพร้อมกับมารดาซึ่งเป็นคนรับใช้เก่าแก่ของ มาร์ซีอาโน แต่ไฟร้ายก็ยังคงสุมอยู่ในทรวงไม่เคยจางหาย ‘พี่ชายคะ พิมรักเอาเรื่องที่พี่ชายมีความสัมพันธ์กับเธอมาข่มขู่รีดไถเงินจากน้องค่ะ’ โซเฟีย น้องสาวบุญธรรมวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกกล่าวเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับเขารับรู้ทันที ที่เขาเดินทางกลับมาจากที่ทำงาน ‘พิมรักกับแม่ขอเงินจากน้องหนึ่งล้านค่ะ เพื่อแลกกับการเก็บเรื่องที่พี่ชายพลาดมีอะไรกับมันเอาไว้ น้อง... ไม่รู้จะทำยังไงจึงต้องให้เงินไปค่ะ’ ตอนนั้นเขาโกรธจนตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า ลูกสาวคนรับใช้เก่าแก่ประจำตระกูลที่เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตามาก่อน จะกล้าทำเรื่องชั่วช้าแบบนี้ได้ ‘มันบอกว่ามันถ่ายคลิปตอนที่พี่ชายทำอะไรกับมันเอาไว้ด้วยนะคะ แล้ว... มันก็ขู่จะปล่อยคลิปเพื่อประจานทำให้พี่ชายเสื่อมเสีย น้องไม่มีทางเลือกก็เลยต้องยอมจ่ายเงินมันเพื่อช่วยรักษาชื่อเสียงของพี่ชาย และชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลของเราเอาไว้น่ะค่ะ’ ‘อ้อ แล้วน้องก็รู้ความลับอีกอย่างของพิมรักกับแม่ของมันด้วยค่ะ’ โซเฟียเดินเข้ามาหยุดใกล้กับร่างสั่นเทิ้มด้วยแรงโทสะของเขา แล้วเอามือมาแตะที่ต้นแขนกำยำ ‘มันบอกว่าที่พี่ชายพลาดมีอะไรกับมันเมื่อคืนวันศุกร์ที่แล้ว ก็เพราะว่ามันวางยาปลุกเซ็กซ์ลงไปในน้ำดื่มของพี่ชายค่ะ’ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เจ้าของดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกยามถูกเขาชำแรกแทรกเข้าไปภายในเรือนร่างอันแสนบริสุทธิ์ในค่ำคืนนั้น จะชั่วร้ายเลวทรามได้ถึงขนาดนี้ เขาอุตส่าห์มองหล่อนในแง่ดี คิดว่ามันคือความผิดพลาด และก็ตั้งใจจะรับหล่อนมาเป็นเมียเก็บ หรืออาจจะเลื่อนขั้นมากกว่านั้นหากหล่อนประพฤติตัวดี แต่พิมรักคืองูพิษดีๆ นี่เอง อลันยกมือหนาขึ้นลูบใบหน้าที่ยังคงหล่อเหลาไม่ต่างจากหกปีที่แล้วแรงๆ เพื่อเรียกให้สมองดิ้นหลุดจากเรื่องราวในอดีต และมาเผชิญหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันแทน ชายหนุ่มหยิบเสื้อสูทสีเทาเข้มมาพาดที่ท่อนแขน จากนั้นก็ก้าวยาวๆ ออกจากห้องนอน มุ่งหน้าตรงไปยังบันไดเพื่อพาตัวเองลงไปสู่ชั้นล่างของคฤหาสน์หลังงาม หกปีมาแล้วที่เขาไม่เคยมีความสุขจริงๆ เลยสักครั้ง เขาอยู่กับความหวาดระแวง และต้นเหตุก็เกิดมาจากผู้หญิงสารเลวอย่างพิมรักนั่นเอง เขาไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่า เซ็กซ์ที่เกิดขึ้นกับหล่อนมันไม่วิเศษ ใช่แล้วล่ะ เขาประทับใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนั้นมาก เพราะเขาไม่อยากจะเชื่อว่าลูกสาวคนรับใช้ที่แต่งเนื้อแต่งตัวมอมแมมไม่เคยอยู่ในสายตาของเขามาก่อน เวลาเปลือยเปล่าจะงดงามได้ขนาดนั้น เขาจำได้ว่าตัวเองลุ่มหลง และกระทำการกลืนกินทุกอย่างของกายสาวบริสุทธิ์ ดื่มด่ำกับหยาดหยดแห่งความหอมหวานด้วยความตื่นตาตื่นใจ ยามที่เขาสอดใส่เข้าไปข้างใน โยกคลึงเร่งเร้าให้หล่อนวิ่งเข้าสู่เส้นชัยสวาทร่วมกันยังคงติดตราตรึงใจจนเขาต้องร่วมรักกับหล่อนหลายครั้งในค่ำคืนนั้น ชายหนุ่มกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ กำลังจะก้าวออกไปนอกประตูบ้าน แต่คนรับใช้ก็วิ่งพรวดพราดเข้ามาขวางทางเอาไว้เสียก่อน “มีอะไร” “นายครับ... คนของเราส่งข่าวมาว่าเจอคุณพิมรักแล้วครับ” เลือดในกายหนุ่มเย็นเฉียบ ดวงตาคมกริบยาวรีงดงามปานเทพบุตรถึงกับเบิกกว้าง ก่อนที่มุมปากหยักสวยสีแดงระเรื่อจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มหยันระคนสะใจ ในที่สุดเขาก็ได้เจอหล่อนแล้วสินะ... หลังจากที่ให้คนพลิกแผ่นดินตามหาหล่อนกับแม่มาเกือบหกปี มือใหญ่กำแน่น ความคลั่งแค้นยังคงสุมอยู่ในทรวงจนล้นปรี่ “แน่ใจนะว่าไม่ผิดคน” “แน่ใจครับนาย” “เจอที่ไหน” “ที่แอร์พอร์ตครับนาย” ดวงตาคมกริบวาววับไปด้วยเปลวเพลิง ก่อนที่ริมฝีปากจะขยับเชื่องช้า “ไปลากตัวหล่อนมาที่นี่” อลันโยนเสื้อสูทที่พาดเอาไว้บนท่อนแขนให้กับลูกน้อง ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน เขาเดินผ่านห้องโถงใหญ่ตรงไปหย่อนกายลงนั่งบนโซฟานุ่มสีน้ำเงินอมดำ ลูกน้องคนเดิมเดินตามเข้ามาหยุดใกล้ๆ และเอ่ยขึ้น “คนของเรารายงานมาว่า คุณพิมรักกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่ครับ” อลันถึงกับชะงักไปกับสิ่งที่ได้ยิน เขาหันไปจ้องหน้าลูกน้อง “นายแน่ใจได้ยังไง แม่นั่นหนีฉันมาตลอดหกปี ดังนั้นมันเหลือเชื่อมากที่จู่ๆ แม่นั่นจะกลับมาหาฉันง่ายๆ แบบนี้” “ก็คงเพราะเงินหมดมั้งคะพี่ชาย” อลันหันไปหาเจ้าของเสียงหยัน ก็พบว่าเป็นโซเฟียน้องสาวบุญธรรมนั่นเอง “ทำไมถึงแวะมาหาพี่ได้ล่ะวันนี้” โซเฟียแต่งงานไปกับเพื่อนสนิทคนหนึ่งของเขาเมื่อสามปีก่อน แต่กระนั้นหญิงสาวก็มักจะแวะเวียนมานอนค้างที่นี่เป็นประจำ “ปกติน้องก็มาหาพี่ชายบ่อยๆ อยู่แล้วนี่คะ” โซเฟียเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ กับพี่ชาย พร้อมกับวางมือบนต้นแขนกำยำ “แต่ถ้าพี่ชายอยากให้น้องกลับมาอยู่ที่นี่เลย น้องก็พร้อมจะย้ายกลับมานะคะ”