หลายนาทีแล้วที่เธอและเขาเดินลงมาจากบ้านไม้ แต่ตอนนี้เธอยังมองเห็นใบหน้าคมคายเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่เลย ท่าทางของเขาบ่งบอกว่าชื่นชอบกับการได้กลั่นแกล้งเธอเป็นอย่างมาก ดังนั้นแทนที่จะเดินตามหลังแล้วยอมให้เขาจับมือเช่นเคย เธอกลับเร่งฝีเท้าเดินเร็วๆ หนี เธอรู้ดีว่าไม่สามารถหนีจากเขาได้ แต่ก็ยังคงเดินหน้าไปอย่างไร้จุดหมายอยู่ดี
ได้ยินเสียงทุ้มห้าวตะโกนถามอยู่ด้านหลัง เธอจึงเอี้ยวตัวไปมองด้วยใบหน้างอๆ ว่า “จะไปที่ไหนก็ได้ไม่เกี่ยวกับคุณ”
เธอเห็นเขาหัวเราะ นั่นทำให้เธอรู้สึกอยากจะคว้าเอาก้อนหินแล้วขว้างใส่ใบหน้าหล่อๆ ของเขาซะเหลือเกิน
ดินมองผู้หญิงที่ทำหน้าบึ้งเดินห่างออกไปยิ้มๆ ในเมื่อเธออยากจะน้อยใจเขาก็จะปล่อยให้เธอทำแบบนั้น เพราะว่าการบังคับให้เธออยู่ใกล้ๆ ตัวตลอดเวลามันคงเป็นเรื่องใจร้ายและเห็นแก่ตัวไปหน่อย ดังนั้นการปล่อยให้เธอมีเวลาส่วนตัวบ้างก็คงไม่เลวนัก
เขาจึงปล่อยให้เธอคล
