บทที่ ๖ สายฝนกับป่าเขาและเรื่องของเรา(๓)

1318 คำ

พอรู้สึกแบบนั้นก็รีบลุกจากที่นอน เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่เขาใจดีให้คนมาส่งตั้งแต่สองวันก่อนขึ้นมาสวมใส่เร็วๆ พอเรียบร้อยก็เดินออกมาสมทบกับเขาที่คอยอยู่ด้านล่าง วินาทีแรกที่ได้สบตากับเขาเธอรู้สึกตื่นเต้นแต่ก็มีความสุข ยิ่งเวลาที่เขาคว้าหมวกปีกกว้างมาสวมให้เธอด้วยความเป็นห่วงเป็นใยกลัวว่าแดดจะแผดเผาผิวของเธอนั้น เธอก็รู้สึกเหมือนตัวจะลอยได้ขึ้นมา ใช้เวลาเดินจากกระท่อมมาไม่ไกลนัก เธอก็ได้เห็นพืชไร่เขียวขจีมากมายหลายชนิด จากที่เห็นไกลว่าอุดมสมบูรณ์แล้ว การได้เห็นใกล้ๆ เธอรู้เลยว่าคนปลูกดูแลรักษาพืชพวกนี้ได้ดีแค่ไหน พวกเขาต้องทุ่มทั้งแรงมือและแรงใจ ใครบางคนเดินมาต้อนรับ และหลังจากนั้นเธอก็ตกเป็นเป้าสายตา คนงานหญิงและชายต่างก็ชะเง้อชะแง้มองมายังเธออย่างอยากรู้อยากเห็น สายตาของคนเหล่านั้นทำเอาเธอประหม่า แต่ว่าเธอก็อุ่นใจขึ้นเพราะตอนนี้มือของเธอยังอยู่ในอุ้งมือใหญ่ของเขา แววตาของเขาที่มองมายังเธอยั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม