เมื่อมาถึงบ้านวัลภาก็จัดแจงห้องให้ว่าที่เขยเถื่อนได้นอนหลับพักผ่อน
" คืนนี้ก็นอนที่นี่แล้วกันนะ " วัลภาเอ่ยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะวางชุดลำลองแบบใส่นอนให้เจ้าตัว รามสูรเข้ามาในบ้านคนเดียวส่วนเธียร์และคนติดตามคนอื่นๆ คอยซุ่มอยู่รอบบ้าน
" ทำไมผมต้องนอนที่นี่ มันไม่ใช่ห้องเมียผมไม่ใช่เหรอครับ " รามสูรถามแม่ยายพลางไล่มองรอบห้องอย่างไม่อยากจะเชื่อ ที่นี่จะนอนเข้าไปได้ยังไงกัน สิ่งอำนวยความสะดวกอะไรก็ไม่มีให้ นอกจากเตียงไซส์เล็กๆ กับฟูกนอนที่ไม่ได้ดูนุ่มมากแล้วก็โต๊ะไม้อีกเพียงหนึ่งตัวที่ไม่รู้จะเอาไว้ใช้ประโยชน์อะไร
" นี่คือห้องสำหรับรับรองเวลามีคนมาค้างที่บ้าน ฉันพึ่งทำความสะอาดไปหยกๆ รับรองว่านอนได้ไม่มีหนูมารบกวนหรอก ถ้าไม่พอใจก็กลับไปได้นะ ฉันขอตัวไปนอนก่อนล่ะ " วัลภาตอนนี้ต่างจากวัลภาในวันนั้นโดยสิ้นเชิง แม้จะไม่มีคำด่าทอหลุดออกจากปากแต่ฟังยังไงก็ไม่มีความเป็นมิตรอยู่ดี วัลภาพูดจบก็ปิดประ
