หน่วงเหนี่ยว

“อธิป” หนุ่มจิตกรหน้าหวานผมยาวมาดเซอร์ผู้โชคร้ายดันเข้าตาผู้หญิงนิสัยเสียอย่าง “วันพุธ” ในช่วงยุคโควิด-19 ขนาดใส่หน้ากกาอนามัยยังปิดบังความหล่อน่าลากขึ้นเตียงของชายหนุ่มไม่ได้

+++++++

“นรกกับผีน่ะสิ! ให้ตายกูก็ไม่เรียกมึงว่าเมียหรอก ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเขาจับผู้ชายมาขังไว้แบบนี้ เลว!” เขาบิดตัวออกจากวงแขนของเธอ แต่เธอก็ยิ่งกอดรัดเขาแน่น

“ปากร้ายจริงนะคะ ปากกับหน้าตาทำไมสวนทางกันแบบนี้ผัวขา ไม่พูดแล้ว คิดถึงจัง อยากเอาจังเลยค่ะ”

“กระดากอายบ้างไหมเวลาพูดน่ะ”

“อายทำไม แค่พูดว่าอยากเอากับผัวเอง” แล้วมือเล็กก็เปลี่ยนจากกอดเป็นลูบไล้ต้นแขนแข็งแรงลงมายังเอวหนาของเขาแทนแล้วมาจับก้นปอดของชายหนุ่มแล้วบีบเคล้นคลึง

“ให้ตายสิ ยัยนรกส่งมาเกิด อ่า...ให้มันได้แบบนี้สิวะ อ่า...อื้ม” สุดท้ายแล้วอธิปก็ทนการรุกเร่าของมือเล็กไม่ไหวเมื่อมือของเจ้าหล่อนบีบเคล้นก้นของเขาพร้อมกับอีกมือก็เคลื่อนมาบีบเร่าพวงไข่สวรรค์ที่ห้อยแขวนขนาบข้างความโอหังที่กำลังเหยียดตัวผงาดออกมาแสดงฤทธิ์เดชของมัน

คิกๆ

เธอหัวเราะขำกับคนตัวโตที่ร่างกายและปากสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง

“หยุดหัวเราะได้แล้วอีบ้า อ่า...จะทำอะไรก็ทำสิวะ เงอะงะอยู่ได้ อ่อนหัดว่ะ อ่า...เสียวเนื้อ อ่า...” สุดท้ายแล้วอธิปก็หลับตาเคลิบเคลิ้มภายใต้ผ้าปิดตาไปกับมือน้อยที่กำลังโอบกอดกอบกุมท่อนเนื้อตัวเองจากด้านหลัง