ตอนที่ 4
1212 คำ
“ทำไมล่ะป้า”
คิ้วของแรมจันทร์ชิดเข้าหากัน
“ก็ลุงเข้มหัวหน้ายามนั่นแหละ… หื่นตัวพ่อ”
ป้านวลบอกสิ่งที่แรมจันทร์เพิ่งรู้
“คิดอยู่แล้วเชียว… ยามที่นี่หื่นๆ ทั้งนั้น”
แรมจันทร์ว่า เพราะเคยเห็นลุงเข้มแอบมองสะโพกของหล่อนตอนเดินสวนกันเมื่อวาน
“งั้นฉันจะฟ้องผู้จัดการ”
“ว้าย… ไม่ได้เชียวนะ ผู้จัดการไม่ฟังเอ็งหรอกนะ ถ้าผู้จัดการรู้ว่ายามกับแม่บ้านมีเรื่องชู้สาว มีหวังโดนไล่ออกยกทีมแน่ๆ มันเคยมีกรณีแบบนี้เกิดขึ้นมาแล้ว ถ้าอยากทำงานที่นี่ต่อไปเอ็งต้องเงียบเอาไว้… เชื่อป้าเถอะ อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่”
ป้านวลรีบห้าม แรมจันทร์จำต้องเงียบ ทว่าการกระทำอันป่าเถื่อนของลุงสันต์จอมหื่น ก็ทำให้แรมจันทร์ยอมรับว่าหล่อนอารมณ์ค้าง มีอารมณ์มาถึงตอนเที่ยง
ครั้นเมื่อได้เวลาพัก แรมจันทร์ก็แอบมาช่วยตัวเองในห้องน้ำของโรงแรม จำต้องพึ่งพากล้วยน้ำว้าดุ้นน้อยๆ แก้ขัดไปก่อน เพื่อปลดเปลื้องอารมณ์อยาก หลังจากโดนลุงสันต์จู่โจมด้วยการเบิร์นร่องสวาทของหล่อนจนน้ำเดิน ร่างกายกระสันหาการสอดใส่
ในเวลาต่อมา
อีกมุมหนึ่งของโรงแรม ลุงสันต์เดินเข้ามาคุยกับลุงเบิ้มซึ่งเป็นยามอีกคน มีหน้าที่รับผิดชอบดูแลพื้นที่ของลานจอดรถชั้นใต้ดิน
“เป็นไงวะ… ป้านวลบอกว่าแม่บ้านคนใหม่ที่ชื่อแรมโดนมึงล่อแล้วใช่มั้ยวะ”
ลุงเบิ้มถามลุงสันต์อย่างคะนองปาก หลังจากได้ข่าวล่ามาจากป้านวล
“ยัง… วันนี้แค่ลองจู่โจม แต่ผู้หญิงคนนี้อารมณ์เร่าร้อนมาก โดนกูเลียไม่เท่าไรก็น้ำทะลัก เกือบจะได้เสียบอยู่แล้วเชียว”
ลุงสันต์นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ ยังรู้สึกตื่นเต้นมีอารมณ์ไม่หาย
“ว่าแล้วเชียว… ใจเย็นไว้ก่อนก็ได้ ถ้าเป็นแบบนี้รับรองว่าอีกไม่นาน อีคนสวยนี่เสร็จพวกเราแน่ๆ”
ลุงเบิ้มกล่าวอย่างนึกกลัดมันในอารมณ์ แกเป็นหนึ่งใน ‘แก๊งค์ยามหื่น’ ซึ่งมีด้วยกันสามคนก็คือลุงสันต์ ลุงเบิ้ม และลุงเข้มที่เห็นหัวหน้ายาม พวกนี้มีรสนิยมชอบลักลอบมีสัมพันธ์สวาทกับแม่บ้านของโรงแรมถึงขึ้นเคยแอบจัดสวิงกิ้งกันลับๆ มาแล้วหลายครั้ง
“ผู้หญิงคนนี้ดูเร่าร้อนสุดๆ… จากที่โดนกูจู่โจมก็รู้ว่าเหมือนคนเก็บกดอารมณ์ทางเพศ”
ลุงสันต์เอ่ยถึงท่าทางของแรมจันทร์ ตอนโดนจู่โจมเล้าโลมจุดกระสัน
“ผู้หญิงห่างผัวก็มักจะเสี้ยนเป็นธรรมดา… อีคนนี้กูชอบว่ะ ผิวพรรณแม่งขาวเนียนสุดๆ ตูดใหญ่นมใหญ่อย่าบอกใคร ได้เสียบสักทีจะไม่ลืมพระคุณ”
ลุงเบิ้มอยากขยี้สวาทแรมจันทร์ใจจะขาด
“มึงลองดูสิวะ… วันมะรืนน้องแรมคนสวยทำโอทีกะดึกชั้นล่าง ใกล้ลานจอดรถชั้นใต้ดินพอดี… กลางคืนคนเงียบ ถ้าฟลุคมึงก็ได้เอา”
ลุงสันต์แนะนำราวกับว่าการได้เสียเอากันเป็นเรื่องธรรมดา
“ว้าว… จริงหรือวะ… ”
อุทานออกมาอย่างมีความหวัง ลุงเบิ้มยกฝ่ามือขึ้นมาขยี้เข้าหากันด้วยความกลัดมัน ตวัดลิ้นเลียริมฝีปากด้วยอารมณ์เสี้ยนอยากขยี้สวาทแรมจันทร์ ตอนนี้หล่อนกำลังตกเป็นที่หมายปองของแก๊งค์ยามหื่น
วันต่อมา
“ป้านวลจะกลับแล้วหรือจ๊ะ”
แรมจันทร์ถามป้านวลที่กำลังจะเดินออกไปจากประตูด้านหลังของโรงแรม
“จ้ะ… แล้วเอ็งล่ะ วันนี้อยู่ทำกะดึกใช่ไหม”
ป้านวลถามพลางคว้าถุงพลาสติกใส่ของที่ซื้อไว้เมื่อตอนเย็น ข้างในมีกล่องข้าว ยื่นมาให้แรมจันทร์
“อะไรจ๊ะป้า”
“ข้าวมันไก่… ลุงเบิ้มฝากซื้อว่ะ วานเอ็งช่วยเอาไปให้ทีเถอะป้ามีธุระต้องรีบกลับ”
“ได้จ้ะป้า”
แรมจันทร์พยักหน้ารับ มองส่งป้านวลจนเดินลับออกไปจากประตูด้านหลังของโรงแรม ซึ่งรับรู้กันว่าเป็นทางเข้าออกสำหรับพนักงานโดยเฉพาะ
ครู่สั้นๆ ต่อมา
แรมจันทร์หิ้วถุงข้าวมันไก่มาให้ลุงเบิ้มตามที่ป้านวลไหว้วาน หารู้ไม่ว่านี่คือการส่งหล่อนมาให้ลุงเบิ้มขยี้สวาท
“ว้าย… อย่า”
แรมจันทร์ตกใจ ลุงเบิ้มรับถุงข้าวมันไก่จากมือของหล่อนเอามาวางไว้บนโต๊ะ แล้วหันกลับมาโอบเอวแรมจันทร์ รั้งร่างเอิบอิ่มเข้ามาในห้องเล็กๆ ที่อยู่ติดกับป้อมยาม
“พะ… พี่เบิ้ม… อย่าทำบ้าๆ นะ”
แรมจันทร์อุทานตกใจ ร่างโดนดันเข้ามาจนแผ่นหลังติดผนัง
“พี่ขอนะ… แรมจ๋า… ขอพี่ดูดนม”
ราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่ขอแล้วจะให้กันได้ง่ายๆ ลุงเบิ้มทาบฝ่ามือลงบนสองเต้าเต่งตึงอวบใหญ่ บีบขยำเมามัน
“อ๊ะ… ”
แรมจันทร์ตกใจ พริ้มตาเสียว ก่อนที่กระดุมเสื้อจะโดนปลดลงมาถึงเม็ดสุดท้ายของแนวสาบเสื้อ เปลื้องออกจากไหล่ ร่นไปกองข้างหลัง เสื้อชั้นในโดนกระชากลงมากองที่แขน สองเต้าอวบใหญ่ทะลักออกมาอวดความอะร้าอร่าม ทำเอาลุงเบิ้มที่ชอบผู้หญิงนมใหญ่ตาวาว ก้มลงจูบฟัดเฟ้นฟอนทรวงอกของหล่อนอย่างหื่นกระหาย
“อ๊า... อูยยย… ”
แรมจันทร์สะดุ้ง ลุงเบิ้มคลายริมฝีปากที่ประกบดูดหัวนมอยู่นาน ไซ้ขึ้นมาจูบที่ริมฝีปากแล้วจูบไซ้กลับลงมาที่ลำคอขาวผ่อง จากนั้นก็ฟอนฟัดร่องอกอวบใหญ่ ขาวปลั่งจนเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายลางๆ อยู่ภายใต้ความบอบบาง
“ว้าว… น่าดูดน่าเลียเหลือเกินแม่คุณเอ๊ย”
ลุงเบิ้มคลี่ปลายลิ้นไล้เลียรอบวงป้านลานหัวนมสลับกะซวกดูดสองเต้าเต่งตึงจนแรมจันทร์ตั้งตัวไม่ทัน
ซ่วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ริมฝีปากปรกไปด้วยแผงหนวดสีดำดกหนา กะซวกดูดรัวๆ จนเม็ดหัวนมแดงเรื่อ ยื่นติดริมฝีปากประกบดูดอย่างโหยหา
“อูย... อย่า… พี่เบิ้มอย่าทำ”
แรมจันทร์เป็นผู้หญิงห่างผัว ทำให้มีอาการเก็บกดอารมณ์เพศที่ไม่เคยได้ปลดเปลื้องระบายมานานเป็นปี ครั้นพอโดนสัมผัสปลุกเร้าของผู้ชาย ก็ยิ่งทำให้เสียวซ่าน อาการที่เรียกว่า ‘ผิดกลิ่นแล้วมีอารมณ์’ กำลังเกิดขึ้นกับหล่อน เมื่อโดนลุงเบิ้มรินรดลมหายใจเจือกลิ่นยาเส้นลงมาฟอนฟัดเต้านมของหล่อน
“ซี้ดดด… พี่เบิ้ม ยะ… อย่า… ”
มือที่รัวตีแผงอกของลุงเบิ้มรัวๆ ค่อยๆ ตกลู่ลงข้างลำตัว กลิ่นเหงื่อกลิ่นตัวของผู้ชายที่ไม่คุ้นเคยกำลังทำให้แรมจันทร์เคลิบเคลิ้ม รู้สึกร้อนวูบวาบ ยอมรับว่ามีอารมณ์หวามไหวจนบอกไม่ถูก
“ขอพี่กินนมให้หายอยากทีเถอะวะ… นมเธอใหญ่น่าดูดสุดๆ รู้หรือเปล่าว่าพี่แอบมองเธอตั้งแต่วันแรก”
ลุงเบิ้มตะล่อมบีบเต้านมคับดีขนาดมหึมา บีบหนั่นเนื้อเนียนขาวชิดเข้าหากัน จากนั้นก็ปาดปลายลิ้นระรัวเลียหัวนม ดูดกินสลับไปมาทั้งซ้ายขวาเสียงดังอั่กๆ
“อูยยย… เสียว… ”
แรมจันทร์แอ่นอก ปลายหัวนมขยับยก เกร็งกายสะท้าน พยายามต่อสู้กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอย่างสับสนใจ
“อ่า… เธอเร่าร้อนสุดๆ พี่ชอบผู้หญิงนมใหญ่อย่างเธอนี่แหละ”
- ผู้เขียน
