ควอนเมียรักของพี่บิ๊ก(I'm yours)

ไม่เคยคิดว่าต้องได้มาบริหารงานที่สุราษฎร์ธานี แม้ว่าตอนนี้จังหวัดสุราษฎร์ธานีจะเป็นจังหวัดที่เจริญทันสมัย แต่เขาก็ไม่ได้อยากมา แต่พ่อของเขาก็บอกว่าต้องมาดูแลงานที่นี่สองปีเพื่อที่จะได้กลับไปรับตำแหน่งบริหารสาขาใหญ่ที่กรุงเทพฯ ฉะนั้นเขาได้แต่บอกตัวเองว่าอดทน และวันนี้ตอนนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าพ่อของเขาไม่ได้พูดเล่น ท่านส่งเขามาดูงานที่บริษัทอาหารทะเลแช่แข็งสาขาสุราษฎร์ธานี แสงโสม ธุรกิจการ หรือบิ๊ก วัย 27 ปี เขาจบปริญญาโทบริหารธุรกิจมาจากเม็กซิโก ชายหนุ่มเป็นลูกชายคนเดียวและเป็นทายาทเพียงหนึ่งเดียวของบริษัทส่งออกอาหารทะเลแช่แข็งรายใหญ่ที่สุดของประเทศ และเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศที่ส่งอาหารทะเลไปยังต่างประเทศ        วันนี้เขานั่งรอแขกที่พ่อส่งมาให้ พ่อของเขาโทรมาเมื่อตอนหัวค่ำว่าจะให้ลูกชายของเพื่อนมาพักอยู่บ้านกับเขา ซึ่งเขาไม่ค่อยจะยินดีเท่าไหร่หรอกที่จะมีคนมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขา แสงโสมเป็นคนรักความสงบและชอบความเป็นส่วนตัวจึงไม่ชอบที่จะมีคนอื่นมาอยู่ด้วย และยิ่งเป็นใครก็ไม่รู้จักอยู่ๆ พ่อของเขาก็บอกว่า ‘ฝากดูแลน้องด้วยนะลูก’ เนี่ยแหละคำสั่งของพ่อเขา ก่อนจะวางสายไปเมื่อตอนเย็น จริงๆ ท่านสั่งให้ขับรถไปรับเด็กคนนั้นที่สนามบินแต่แสงโสมปฏิเสธ ทำงานก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้วยังต้องไปรับเด็กที่พ่อฝากอีก เขาไม่ไปหรอก แค่ให้อยู่ด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว และเด็กนั่นก็จะมาเรียนที่นี่สี่ปี และหวังว่าคงจะติดเพื่อนแล้วย้ายออกจากบ้านของเขาไปเร็วๆ โดยที่ไม่ต้องอยู่นานเป็นปีหรอกนะ        มือใหญ่ยกแก้วน้ำดื่มนั่งรอเวลาผู้มาใหม่มาถึงบ้าน ตอนนี้ก็ทุ่มกว่าแล้วแต่ก็ยังไร้เงา จนเขาคิดว่าอีกฝ่ายไม่มาแล้ว แต่แล้วเด็กรับใช้ในบ้านก็เดินนำหน้าผู้หญิง ไม่สิผู้ชายงั้นเหรอ ใบหน้าจิ้มลิ้ม ผิวขาวอมชมพู ปากกระจับ มองแวบแรกนึกว่าเป็นผู้หญิง ผิวนั้นก็ช่างขาวนวลเนียนแตกต่างจากเขาที่ผิวสีแทน ตามแบบหนุ่มกรุงเทพฯ ที่มีเลือดของหนุ่มใต้ผสมผสานอย่างลงตัว ส่วนเด็กใหม่ที่จะมาอยู่กับเขานั้นพ่อของเขาบอกว่าเด็กคนนี้มีแม่เป็นคนเกาหลี ท่าจะจริง ผิวดี หน้าสวยขนาดนี้        ด้านหนุ่มหน้าหวานร่างเล็กผอมบางก็จ้องมองหน้าเจ้าของบ้านที่กำแก้วน้ำในมือจ้องมองมาทางตน ดวงตาสดใสจ้องมองร่างใหญ่โตผิวเข้มพร้อมกับเม้มปากตัวเองแน่น แล้วคิดในใจต่อ ไม่อยากเชื่อว่าพี่ชายที่พ่อกับแม่ให้มาอยู่ด้วยจะหล่อกระชากใจแบบนี้ หนุ่มที่รู้ตัวว่าตัวเองนั้นรักเพศเดียวกันถึงกับใจเต้นแรง มือที่จับกระเป๋าถึงกับร่วงแล้วนำมากุมอกซ้ายที่เต้นแรงของตนเอง ‘หล่อมาก เขาหล่อมากเลยครับผม ใจผมเต้นแรงจนจะทะลุแล้วตอนนี้’ หนุ่มน้อยครวญในใจ แล้วก็ต้องฝืนความตื่นเต้นและการเต้นผิดจังหวะของหัวใจตัวเองไว้ เพราะเนี่ยเป็นครั้งแรกที่ ควอน เอกระนาศ หรือควอน วัย 18 ปี หนุ่มลูกครึ่งไทยเกาหลีหน้าหวานที่พ่อกับแม่ของเขาปั้นแต่งผสมผสานได้อย่างลงตัว และยิ่งไปกว่านั้นเป็นครั้งแรกที่หนุ่มน้อยรู้สึกใจเต้นแรง ‘หรือนี่จะเป็นรักแรกพบของเรากันควอน’ บ่นพึมพำกับตัวเอง แล้วสติก็กลับมาเมื่อเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น        “จะยืนจ้องอีกนานไหมฮะ”        ‘โอ้ย.....เท่ระเบิดไปเลยฮะพี่ หล่อเข้มแล้วยังดุอีก ใจผมบางหมดแล้วครับ’ สติมาแต่ก็อดครวญในใจไม่ได้        “อะ...เอ่อ....สวัสดีครับพี่บิ๊ก ผมควอนครับ” หนุ่มน้อยยกมือไหว้สวัสดี        “เออ นิ้งพาเด็กนี้ไปห้องเลยนะ ฉันก็จะไปพักผ่อนแล้ว คิดซะว่าบ้านนี้เป็นบ้านตัวเองก็แล้วกันไอ้เด็กน้อย” ลุกขึ้นสั่งงานสาวใช้และบอกควอนก่อนจะเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเดินขึ้นชั้นสองของบ้าน        “ฮะ.....พี่ครับขอบคุณนะครับ” รับคำแล้วหันมาขอบคุณพี่ที่ช่วยถือลากกระเป๋าให้ตนเอง พร้อมกับยื่นมือไปขอมาถือไว้เองและก็ได้รับเมื่อสาวใช้ยื่นให้ ‘คนอะไรดุเป็นบ้า เนี่ยแหละชายในฝันของแกเลยไอ้ควอน’ พึมพำยิ้มแย้มขณะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้านหลังใหญ่ และถามพี่ที่เดินนำหน้าไปด้วยว่าบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้มีอยู่กันกี่คน และก็ได้รู้ว่าบ้านหลังนี้มีแค่แสงโสม และสาวใช้สามคนคือพี่นิ้ง ป้าทิพย์ กับลุงเอก  เช้าวันนี้ก็เหมือนทุกวัน ตอนเช้าแสงโสมจะดื่มแค่กาแฟ แต่พอมายังห้องรับประทานอาหารกลับมีอาหารวางเต็มโต๊ะ เขาก็แปลกใจและพอถามป้าทิพย์กับนิ้งจึงได้รู้ว่าควอนตื่นมาทำอาหารเช้าแต่เช้า แปลกเด็กผู้ชายอะไรชอบทำอาหาร แต่เขาไม่เคยทานมื้อเช้าเลยสักครั้ง เขาจึงสั่งให้นิ้งนำกาแฟดำมาให้หนึ่งแก้วเช่นเคย แต่ยังไม่ทันได้ทานคนที่แต่งตัวชุดนักศึกษาก็เดินเข้ามา        “พี่บิ๊กไม่ทานข้าวเช้าเหรอฮะ?” เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม        “ไม่”        “เอ้า....มื้อเช้าสำคัญนะครับ อีกอย่างวันนี้ผมทำเองนะครับ เป็นข้าวต้มกุ้งกับผัดผักบุ้งและไข่เจียวเมนูง่ายๆ ครับ ผมตั้งใจทำให้พี่ทานก่อนไปทำงานเลยนะครับ” คนอยากทำตัวสนิทกับพี่ชายก็รีบเอ่ยและลากเก้าอี้ออกมานั่ง        “ฉันไม่กินมื้อเช้า สำคัญไม่สำคัญฉันไม่สนใจ”        “แต่...”