6
1665 คำ
“รับปากก่อนสิ” คนขี้หวงขอคำตอบ เธอพยักหน้ารับคำ เขายกยิ้ม มุมปากอย่างชอบใจ จับท้ายของเธอเอาไว้มั่นก่อนจะบดจูบริมฝีปากเต็มอิ่มอย่างดูดดื่ม
“หอมจัง” เขาเข้ามาสวมกอดร่างน้อยที่กำลังทำอาหารอยู่หน้าเตา เธอสวมแค่เสื้อเชิ้ตของเขาแค่ตัวเดียว ทำให้ช่วงขาอ่อนเนียนละเอียดโผล่ออกมาวับๆ แวมๆ ทำให้คนมองอยากเข้าไปแนบชิดคลุกเคล้าเวลาเธอขยับตัวเดินไปมา
“คุณสิงไปนั่งรอก่อนนะคะ กำลังจะเสร็จแล้ว”
“อะไรเหรอที่กำลังจะเสร็จแล้ว” เขาถลกชายเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้น เหนือสะโพกผาย
“อุ๊ย! คุณสิง”
“เอาให้เสร็จเลยไหม” เขาแหย่กายเข้ามาฝากฝัง เธอจิกมือกับเคาน์เตอร์ด้านหน้า กัดปากด้วยความเสียวซ่านรัญจวน ในขณะที่เขาเลื่อนมือมาขยำเคล้นคลึงโยกกายเข้าหา
“อื้อ...” เธอครวญคราง ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา ก่อนที่ทุกอย่างจะแตกพร่าอย่างรุนแรง สิงหลรั้งปลายคางสวยของเธอมาบดจูบหนักๆ
“วันนี้ทำอะไรกิน”
“ของโปรดของคุณค่ะ”
“จำได้ด้วยเหรอว่าฉันชอบกินอะไร”
“จำได้ค่ะ ถ้าทำของไม่โปรด เดี๋ยวคุณสิงจะแกล้งหนูอีก” เธอรีบจัดโต๊ะอาหารให้เขา
“มากินด้วยกัน รู้ไหมว่าฉันไม่เห็นหน้าเธอนานแค่ไหนแล้ว” เขาสั่ง แกมบังคับ “เธอน่ะผอมไปนะ ทำงานหนักเหรอ”
“หนูลดความอ้วนน่ะค่ะ” เธอปดคำโต จะบอกเขาได้ยังไงว่าเธอคิดมากเรื่องเขานั่นแหละ เลยกินไม่ได้นอนไม่หลับ
“เด็กขี้โกหก รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วง” เขาขยับใบหน้าเข้ามาหา เธอกะพริบตาปริบๆ หัวใจเต้นรัวเร็ว ทำไมเขาต้องมาทำให้หวั่นไหวด้วยนะ
“รีบกินสิ ถ้าไม่กิน ฉันจะกินเธอแทนนะ” เขาขู่เล็กๆ แต่พอเห็นเธอกิน ก็แอบอมยิ้มคนเดียว
แม้จะสั่งห้ามไม่ให้เธอออกไปทำงานข้างนอก แต่ดูเหมือนเด็กอย่างเธอจะดื้อเสียเหลือเกิน เหมือนอย่างเช่นวันนี้ ค่ำมืดแล้วยังไม่กลับเข้าบ้านมาอีก เขาห่วงเธออยู่มาก อยากหลบหน้าเลยกลับมาค่ำๆ มืดๆ เขากลัวว่าเธอจะเกิดอันตราย ยิ่งเธอนั่งรถเมล์ไปทำงานด้วยแล้วยิ่งไม่ปลอดภัย แต่พอเห็นว่าเธอเดินเข้าบ้านมาแล้ว เขาก็ถอนใจอย่างโล่งอก
คืนนี้ไม่รอดแน่ๆ สิงหลคิดอย่างหมายมั่น รอให้ดึกกว่านี้หน่อย ทุกคนนอนหลับหมดแล้วเขาจะจัดเธอให้หนักเลย ลงโทษที่หลบหน้าหลบตาเขาตลอดระยะเวลาหลายวันที่ผ่านมา
ในยามดึกสงัด หลังจากที่ทุกคนนอนหลับกันหมดแล้ว สิงหลก็ดีดตัว ลุกขึ้นจากเตียงนอนกว้างอย่างยินดีปรีดา
“คราวนี้ไม่รอดแน่ นึกว่าจะหนีพ้นเหรอ” ที่เขาปล่อยให้เธอรอดไป หลายวัน เพราะไม่อยากข่มเหงซ้ำอีก เห็นสาวน้อยเดินติดๆ ขัดๆ แล้วนึกสงสารระคนเอ็นดูอยู่มาก
ในชีวิตของเขาผ่านอะไรมาเยอะ แต่เขาไม่เคยคิดเอ็นดูเด็กสาวคนไหนเท่าน้ำอิงมาก่อน เขาเห็นเธอแต่เล็กแต่น้อย เด็กน้อยน่ารัก ปากแดง แก้มใส ผมนุ่ม ตัวหอมที่มารดาหวงสุดใจ เพราะในตอนนั้นถ้าเขาไม่อยากโดนมารดาบิดจนหูขาดก็ไม่ควรแตะต้องเธอ
ชายหนุ่มหรี่ตามองเงาบางอย่างที่ไม่น่าไว้วางใจ มันคือเงาของคน เขาหลบไปอีกด้านของห้องจับตามอง เงานั้นใส่ชุดไอ้โม่ง มันออกมาจากห้องของมารดา วิธีการของมันทำให้เขารู้ว่าหมอนี่ต้องมาดูลาดเลาก่อนหน้า หรือเคยเข้านอกออกในบ้านหลังนี้มาก่อนอย่างแน่นอน เพราะดูมันคล่องแคล่วรู้ทางหนีทีไล่อย่างดี
ต้องเป็นคนในแน่ๆ หรือใครในบ้านเป็นสายให้โจร ชายหนุ่มนำไม้ในมือฟาดเข้าไปตอนมันย่องลงบันได จนร่างนั้นร้องโอดโอยล้มไปบนพื้น
“โอ๊ย! ใครวะ”
“กูไง” สิงหลเปิดไฟในห้อง ยกไม้ขึ้นทำท่าจะฟาด แต่พออีกฝ่ายเห็นว่าเป็นใครก็ตะกายร่างขึ้นมาแล้วเตรียมหนี แต่สิงหลไวกว่าเขาเข้าไปคว้า ร่างนั้นล็อกเอาไว้
“ขอดูหน้าหน่อยสิว่าแกเป็นใคร กล้าเข้ามาขโมยของในบ้านฉันแบบนี้ได้ติดคุกหัวโตแน่ๆ” ร่างของเขาสูงใหญ่กว่ามันมาก เลยทำให้ล็อกคอแล้วกระชากหมวกไอ้โม่งของมันได้ถนัดมือ
“แกเป็นใคร ขอดูหน้าหน่อย เฮ้ย! ไอ้โชค แกเองเหรอวะ” สิงหลตกใจที่คนตรงหน้าเป็นพี่ชายของน้ำอิง และเป็นลูกชายคนโตของป้ามะลิ
“อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ” โชคชัยยกมือไหว้ท่วมหัวเมื่อโดนจับได้
“นายเข้ามาขโมยเครื่องเพชรคุณแม่ทำไม ตอบมา” สิงหลกระชากเสียงถาม
“ผมติดหนี้พนันบอล ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว อย่าจับผมส่งตำรวจเลยนะ”
สิงหลจำได้ มารดาเคยเล่าให้ฟังว่าครั้งก่อนโชคชัยทะเลาะกับป้ามะลิเรื่องที่ท่านแอบจับได้ว่าติดยา เลยหนีหายออกไปจากบ้านไปนานแล้ว นอกจากหนี้พนันบอลแล้ว เขาดูหน้าตาท่าทางของโชคชัยแล้ว คงจะติดยาหนักด้วยแน่ๆ ที่สำคัญอาการค่อนข้างน่าเป็นห่วง
ร่างของโชคชัยที่โดนมัดอยู่ทำให้มะลิผู้เป็นมารดาตกใจไม่น้อย สิงหลเรียกให้ไปพบตอนกลางดึก แต่ไม่ยอมบอกอะไร ทำให้นางกังวลอยู่มาก แล้ว พอมาเจอว่าเป็นเรื่องอะไรทำให้ตกใจหนักขึ้นไปอีก
“นายโชคเข้ามาขโมยเครื่องเพชรในบ้าน นี่คือหลักฐาน” หลักฐานจากกล้องวงจรปิด รวมถึงหมวกไอ้โม่งและเครื่องเพชรในมือของสิงหลทำให้มะลิเข่าทรุดแทบเป็นลม ดีที่บุตรสาวประคองร่างของท่านเอาไว้
“ป้าต้องขอโทษด้วยนะคะคุณสิง แต่อย่าทำอะไรรุนแรงเลยนะคะ ถือว่าป้าขอร้อง ถ้าโชคต้องรับโทษอะไร ป้าขอรับเองทั้งหมดค่ะ” ความเป็นแม่ที่รักลูก นางทำได้ทุกอย่าง
“โธ่... แม่ ผมผิดเอง แม่อย่าทำแบบนี้เลย” โชคชัยร้องไห้สำนึกผิด เมื่อเห็นมารดาคุกเข่าอ้อนวอนสิงหล เขามันเป็นลูกอกตัญญู ทำให้ครอบครัวเดือดร้อน โชคชัยรู้สึกหดหู่ใจอย่างที่สุดกับเรื่องราวที่เขาได้ทำลงไปในวันนี้
“เราพูดแบบตรงไปตรงมาก็แล้วกัน ผมจะไม่จับโชคชัยส่งตำรวจก็ได้ และพร้อมจะส่งไปบำบัดยาเสพติด รวมถึงใช้หนี้ให้ด้วย ที่สำคัญจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกคุณแม่เช่นเดียวกันครับ” สิงหลเอ่ยบอกหญิงสูงวัยเสียงนิ่ม เขารับรู้ ได้ถึงความรักของท่านที่มีให้แก่ลูกชาย เลยคิดที่จะช่วย
“ขอบคุณคุณสิงมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ” ทั้งป้ามะลิกับน้ำอิงยกมือไหว้สิงหลปลกๆ ดีใจที่อีกฝ่ายไม่เอาเรื่อง มะลิถึงกับร้องไห้ออกมาจนสิงหลรู้สึกสงสารจับใจ
“แต่... ผมมีข้อแม้นะครับ” เขาพูดเสียงเนิบนาบ ไม่อยากใช้โอกาสนี้ ทำเรื่องแบบนี้ แต่นี่เป็นทางออกของเขาในเวลานี้ เพราะหวงห่วงเด็กสาว ไม่อยากให้ออกไปทำงานงกๆ นอกบ้าน เขาเลยต้องยื่นข้อเสนอบางอย่างให้แก่มารดาของน้ำอิง
“ข้อแม้อะไรคะ” ป้ามะลิเอ่ยถาม
“ผมอยากให้น้ำอิงไปช่วยงานผมในช่วงปิดเทอมหน่อยครับ เลขาฯ ผมลาออก ตอนนี้ยังหาคนช่วยงานไม่ได้เลยครับ คุณแม่บอกว่าน้ำอิงขยัน คอยช่วยงานอยู่ตลอด น่าจะช่วยงานผมได้เยอะมากเลยนะครับ”
“แต่น้ำอิงยังเรียนไม่จบนะคะ ไม่เคยทำงานด้านเลขาฯ มาก่อน” น้ำอิงตกใจหน้าซีด สบสายตาร้อนแรงของเจ้านายหนุ่มแล้วแข้งขาสั่น รู้ดีว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ
“คุณสิงเขามีบุญคุณช่วยใช้หนี้ให้โชคเขา ไหนจะเรื่องบำบัดการติดยาอีก แถมยังไม่เอาโทษที่มาลักขโมยของ หนูแค่ไปช่วยงานคุณสิงไม่ได้เหรอลูก”
มะลิขอร้องบุตรสาวทั้งน้ำตา
“ไม่ทำก็ได้นะครับ ผมไม่อยากบังคับใคร” สิงหลเห็นใจหญิงสูงวัยจริงๆ แต่ข้อต่อรองของเขามันเป็นผลดีกับทุกฝ่าย เขาอยากให้เด็กสาวมาอยู่ใกล้ชิดกับเขาจริงๆ เพราะความหวงห่วงที่เกิดขึ้นมันรุนแรงมากมายหลายร้อยเท่าในตอนนี้
“ทำค่ะ หนูจะไปทำงานกับคุณค่ะ อย่าทำอะไรพี่ชายของหนูเลยนะคะ”
น้ำอิงเห็นมารดาร้องไห้ปิ่มใจจะขาดก็ใจอ่อนยวบ นึกสงสารจับใจ ที่สำคัญคือโชคชัยเป็นพี่ชายที่ดีของเธอ เมื่อก่อนเขาช่วยดูแลเธอ ปกป้องเธอแต่หลงผิดไปคบเพื่อนไม่ดี ชีวิตเลยเป็นแบบนี้ เธอจะใจร้ายใจดำกับพี่ชายตัวเองและมารดาได้อย่างไรกัน
“เรามีกันแค่สามคนแม่ลูก พี่ไปบำบัดนะคะ กลับมาเป็นคนดีของสังคม”
โชคชัยร้องไห้ มะลิโล่งอก โผเข้ากอดลูกๆ ร้องไห้สะอึกสะอื้น สิงหลมองแล้วนึกเวทนา รู้สึกว่าตัวเองใจร้ายไปหรือเปล่าที่เอาเรื่องนี้มาต่อรองกับน้ำอิง
“ไปทำงานกับคุณสิงก็อย่าดื้อนะลูก เชื่อฟังคุณสิง คุณเขาอยากได้อะไร อยากให้ทำอะไรก็อย่าขัดใจ คุณสิงมีบุญคุณกับครอบครัวของเรามากนะ”
นั่นคือประโยคของมารดา เธอเงยหน้ามองสิงหลแล้วหน้าร้อนผ่าว เขายิ้มใส่ตา ท่าทีนั้นบ่งบอกว่าคนชอบแกล้งแบบเขาทำได้ทุกอย่างเพื่อจะรังแกเธอ
- ผู้เขียน
