บอสเถื่อน

“กลับมาแล้วเหรอ แม่ไม่เห็นหน้าเห็นตาเลยนะพักนี้” เสียงทักทายของมารดาทำให้สิงหลยิ้มกว้างให้ท่านแทบจะทันที “โธ่... คุณแม่ เห็นหน้าผมก็บ่นเลยเหรอครับ โคตรน้อยใจเลย คิดว่า    เห็นหน้าผมแล้วคุณแม่จะยิ้มเสียอีก” “คงจะยิ้มออกหรอกนะ เราน่ะมีข่าวกับสาวไม่ซ้ำหน้า คนไหนล่ะลูกสะใภ้ของแม่” “ยังไม่มีหรอกครับ” “อย่าให้ผู้หญิงอุ้มท้องมาเรียกร้องก็แล้วกันว่าเราไปทำเขาท้องแล้ว    ไม่รับผิดชอบ เจ้าชู้เสียจริงพ่อตัวดี” “เป็นธรรมดาของผู้ชายละครับ คุณแม่ก็ซีเรียสไปได้” “เราน่ะจริงๆ เลย อายุก็ปาเข้าไปสามสิบหกแล้ว แทนที่จะลงหลัก      ปักฐาน มีครอบครัวมีหลานให้แม่อุ้ม สงสัยแม่ตายก็ไม่ได้เห็นหน้าหลาน” “โธ่... คุณแม่ละก็ อย่าพูดเรื่องตายสิครับผมใจคอไม่ดีเลย จะรีบมี      ไปทำไมกันละครับ บางคนแต่งงานตอนอายุสี่สิบห้าสิบยังมีเลย” “ตอนนั้นแม่คงไม่อยู่เห็นหน้าลูกของแกแล้วล่ะ” “คุณแม่สุขภาพแข็งแรง ต้องอยู่กับผมไปอีกนานๆ เชื่อผมสิครับ” “จะไปรู้เรอะ คนเราเกิดแก่เจ็บตายมันห้ามกันได้ที่ไหนล่ะ” “ทำไมคุณแม่อยากอุ้มหลานนักล่ะครับ ผมไม่เห็นจะชอบเด็กเลย” “ถ้าแม่มีลูกชายหรือลูกสาวคนอื่นๆ ไม่ได้มีแกคนเดียว แม่คงไม่สนใจหรอกว่าแกจะไปหัวหกก้นขวิดที่ไหน” “แล้วทำไมคุณแม่ไม่มีลูกหลายๆ คนล่ะครับ” “ก็ไม่มีเด็กที่ไหนมาแย่งเราเกิดไง” คุณหญิงปรานีค้อนลูกชายหัวแก้ว หัวแหวน สิงหลถึงกับหัวเราะในประโยคของมารดา แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรอีก   น้ำอิง ซึ่งเป็นเด็กสาวในบ้านก็ค่อยๆ เดินน้อมตัวอย่างสุภาพเรียบร้อยเข้ามาเสิร์ฟน้ำเย็นๆ ให้ลูกชายเจ้าของบ้าน สิงหลแตะลิ้นเลียริมฝีปากไปมาอย่างเผลอไผล เมื่อได้เห็นเด็กสาวหน้าตาผุดผ่อง เขาไม่ค่อยได้เจอเธอ เพราะเขาอยู่ไม่ค่อยติดบ้าน ส่วนใหญ่เขาจะนอนที่คอนโดฯ ส่วนตัวเสียมากกว่า ได้เห็นกันอีกครั้งทำให้เขาถึงกับ        ตกตะลึงไปเลย เด็กสาวค่อยๆ ย่อตัวและเดินจากไปเมื่อเสิร์ฟน้ำเรียบร้อยแล้ว เพียะ!!! เสียงฝ่ามือของมารดาที่ฟาดเข้ามาบนต้นแขนทำให้สิงหลสะดุ้ง      หลุดจากภวังค์ความคิด “มองจนสุดตาเลยนะ อย่ายุ่งกับเด็กของแม่เชียว” “แหม... หวงเสียด้วยนะครับนี่ ไม่ค่อยได้เจอ โตเป็นสาวขนาดนี้แล้วเหรอครับ” จำได้ว่าตอนเด็กๆ เธอขี้แย ชอบงอแงให้เขาอุ้ม จะพูดก็พูดเถอะ ตอนเด็กๆ เขาเอ็นดูแม่เด็กปากแดงแก้มใสนัก เลยชอบซื้อตุ๊กตากับชุดน่ารักๆ ให้เธอเป็นของขวัญเมื่อเจอหน้ากัน “น้ำอิงเป็นเด็กดีเรียบร้อยและขยัน กิริยามารยาทก็น่ารักน่าเอ็นดูแถมหัวดีและตั้งใจเรียนอีก ไม่เหมาะกับเสือสิงห์กระทิงแรดแบบเราหรอก” “คุณแม่เอาสักอย่างสิครับ ยัดเยียดให้ผมเป็นทั้งเสือ ทั้งสิงห์ ทั้งกระทิงแล้วก็แรดเลยเหรอครับ” “ก็เรามันแรด” “เขาใช้กับผู้หญิงไม่ใช่เหรอครับ” คุณหญิงปรานีค้อนบุตรชายเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขายกน้ำสีแปลกตา     ขึ้นดื่ม ก่อนจะพยักหน้าแล้วเอ่ยชม “น้ำอะไรครับคุณแม่ แปลกดี เย็นชื่นใจ อร่อยมากเชียวครับ” “น้ำสมุนไพรจ้ะ น้ำอิงเขาทำเอาไว้ต้อนรับแขก มีแต่คนเอ่ยชมทั้งนั้น” คนพูดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ทำให้สิงหลรับรู้ไปโดยปริยายว่ามารดาของเขาปลื้มเด็กในบ้านเอามากๆ “เด็กของคุณแม่เก่งไปเสียทุกอย่างเลยนะครับ นี่ผมไม่ค่อยเจอเธอ    เจออีกทีโตเป็นสาวแล้ว” “ห้ามยุ่งเด็ดขาด” “โธ่... คุณแม่ห่วงลูกคนอื่นมากกว่าลูกตัวเองเหรอครับ” “แล้วเรามันน่าห่วงที่ไหนล่ะ เราเป็นผู้ชาย ส่วนน้ำอิงเป็นผู้หญิง ถ้าจะให้แม่ห่วงน่ะ คงจะห่วงว่าเราจะไปทำผู้หญิงที่ไหนน้ำตาเช็ดหัวเข่าหรือท้องโย้ นี่แหละ เจ้าชู้นัก ไม่รู้ไปเอาความเจ้าชู้มาจากไหน” “ผมไม่ทำใครท้องโย้หรอกครับ ป้องกันทุกครั้ง” “บัดสีนัก ดูสิ พูดได้หน้าตาเฉย” “แล้วไม่ดีเหรอครับ ผมรู้จักป้องกัน” “จ้ะ พ่อเจ้าประคุณทูนหัว” “ก็ลูกสาวเพื่อนๆ คุณแม่ที่แนะนำให้ผมรู้จัก แต่ละคนอยากจะฟันผมแล้วทิ้งทั้งนั้นนี่ครับ” “ไม่ใช่เราหรอกหรือ จะไปฟันเขาแล้วทิ้ง พูดเสียโอเวอร์” “เย็นนี้มีอะไรอร่อยๆ กินบ้างครับ” สิงหลเปลี่ยนเรื่อง ออดอ้อนมารดาขยับไปหนุนตักท่านแทบจะทันที “ทำตัวเหมือนเด็กๆ ถามถึงอาหารเย็นแบบนี้ คืนนี้จะค้างที่บ้านเหรอ” คุณหญิงปรานีเอ่ยถามบุตรชายคนเดียว “ครับ คิดถึงคุณแม่น่ะครับ ไม่ได้นอนบ้านนานแล้ว” “รู้ด้วยเหรอ นี่ถ้าเรามีหลานให้แม่ แม่ก็คงไม่เหงา มีลูกก็เหมือนไม่มีลูก ไม่เคยอยู่ติดบ้านเลย” “ผมต้องทำงานนี่ครับ” “ทำงานหรือทำอะไรกันแน่ แต่เอาเถอะ เราโตแล้ว แม่ไม่เคยบังคับ เดี๋ยวแม่จะสั่งให้ในครัวทำของโปรดให้กิน” “ขอบคุณครับ” เขาหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ ก่อนจะขอตัวขึ้นห้องนอน คุณหญิงปรานีมองตามไป ก่อนจะยิ้มอย่างรักใคร่ลูกชายคนเดียว สิงหลขึ้นมาถึงห้องนอนก็เปิดม่านรับแสงสว่างเข้ามาในห้อง ร่างสูงหยุดชะงักอยู่ตรงหน้าต่าง เมื่อเห็นเด็กสาวที่นำน้ำมาเสิร์ฟให้เขากำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ เธอชะงักมือ รู้สึกว่ามีคนแอบมองเลยเงยขึ้นมาดู เธอสบประสานสายตากับเขาอย่างจัง น้ำอิงตกประหม่า บัวรดน้ำ   หล่นร่วงลงจากมืออย่างตกใจ ทำให้สิงหลอดจะยิ้มขำออกมาเสียไม่ได้ “รดน้ำต้นไม้เสร็จหรือยังน้ำอิง” เสียงของมะลิเอ่ยถามบุตรสาว “เสร็จแล้วจ้ะแม่” “รีบไปทำกับข้าวเถอะ เดี๋ยวได้เวลาตั้งโต๊ะจะไม่ทันเอา” เสียงของมารดาทำให้น้ำอิงรีบเก็บบัวรดน้ำและเดินตามมารดาไปในทันที สิงหลมองตามร่างน้อยของเด็กสาวไปจนสุดตา เขาถอนใจเบาๆ นึกว่าจะได้ยืนมองสาวน้อยหน้าใสรดน้ำต้นไม้นานๆ เสียอีก อาหารเย็นวันนี้มีของโปรดของเขาแทบทั้งสิ้น สิงหลมองแล้ว  อมยิ้มกับความใส่ใจของมารดา “เป็ดอบน้ำผึ้งของโปรดเรา แม่สั่งทำพิเศษสำหรับเราเลยนะ” คุณหญิงปรานีบอกลูกชายด้วยรอยยิ้ม “คุณแม่น่ารักที่สุดเลยครับ” เขาตักมาชิมก่อนจะยิ้มกว้าง “อร่อยครับ” รสชาติอร่อยของอาหารตรงหน้าทำให้เขาเอ่ยชมออกมาอย่างพึงพอใจ “เราน่ะชอบกินปลานึ่งมะนาว ชอบกินอาหารตุ๋นๆ ต้มๆ หอมเครื่องเทศรสชาติกลมกล่อม ไม่กินเผ็ดมาก” ท่านพูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข หลังจากสามีจากไป ท่านก็ต้องดูแลบุตรชายคนเดียวมาโดยตลอด สิ่งไหนดี ท่านก็คอยจัดหามาให้บุตรชายไม่เคยให้ขาดตกบกพร่อง เป็นทั้งแม่และพ่อในเวลาเดียวกัน เพราะสิงหลคือตัวแทนของสามีที่ล่วงลับไปแล้ว “คุณแม่รู้ใจผมที่สุด” “เราไม่ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ” ท่านเอ่ยถามอย่างเหงาๆ แม้จะมีงานให้ทำล้นมือ แต่การได้อยู่      พร้อมหน้าพร้อมตาแม่ลูก มันให้ความรู้สึกอบอุ่นและถูกเติมเต็ม “ผมขอโทษครับคุณแม่ที่เอาแต่ทำงาน ไม่มีเวลาให้คุณแม่เลย ต่อจากนี้ไปผมสัญญาก็แล้วกันว่าจะมีเวลาให้คุณแม่นะครับ” “ธุรกิจถุงยางอนามัยของเราเป็นยังไงบ้าง” ท่านอดถามลูกชายเสียไม่ได้ “ก็ดีนะครับ ผมทดลองใช้ทุกอันที่จะผลิตวางขายออกสู่ตลาดครับ” “ทะลึ่งจริงเชียว” ท่านค้อนลูกชาย “อ้าว... ผมทะลึ่งตรงไหนครับ ก่อนขายให้คนอื่นใช้ มันต้องทดสอบประสิทธิภาพก่อนไม่ใช่เหรอครับ” สิงหลตอบหน้าเป็น “แม้จะบางเฉียบเหมือนไม่ใส่ แต่รับประกันความแข็งแรงทนทานครับ” “พอแล้วๆ” “สินค้าของผมช่วยคุมกำเนิดและป้องกันโรคได้ด้วยนะครับ ของดีๆ แบบนี้ต้องผลิตให้ได้เยอะๆ เพียงพอกับความต้องการของประชากรน่ะครับ” “ยังจะมาทะเล้นกับแม่อีก” “ผมเปล่าทะเล้นนะครับ ก็คุณแม่ถาม นี่ผมเพิ่งไปบริจาคถุงยางอนามัยให้มหาวิทยาลัยและตามโรงเรียนต่างๆ มานะครับ ผมโคตรใส่ใจเรื่องการป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ และป้องกันการคุมกำเนิดเลยนะครับ” “จ้ะ พ่อคุณ” “ผ้าอนามัยยี่ห้อของผมก็ติดตลาดมากครับ ได้ดารานางแบบดังๆ มาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ แต่ผมอยากได้หน้าใหม่ๆ มากกว่าครับ ดารานางแบบ   พวกนั้นค่าตัวแพง ถ้าเราปั้นเด็กของเราเอง น่ารักใสๆ ค่าตัวไม่แพง ผมว่า       ก็น่าจะขายได้ไม่แพ้กันนะครับ” “สินค้าแต่ละอย่างของบริษัทแก” “ผ้าอนามัยคนต้องใช้ทุกวันนะครับ ถุงยางอนามัยด้วย” “ถุงยางอนามัยต้องใช้ทุกวันด้วยรึ” คุณหญิงปรานีค้อนลูกชาย “เช่นผมไงครับ ต้องทดลองใช้ทุกวัน” “ไม่อยากพูดด้วยแล้ว ดูสิ ยังมาทำหน้าทะเล้นกับแม่อีก” สิงหลยิ้มให้มารดา ท่านเลยหันไปสนใจกับการรับประทานอาหารต่อ “ต่อไปผมจะอยู่ติดบ้านแน่นอนครับ ผมสัญญา คุณแม่จะได้ไม่เหงาไง” “ขอให้มันจริงตามที่พูดเถอะ” คนพูดยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับบุตรชายคนเดียว จริงๆ ท่านเองก็ต้องเดินทางบ่อยๆ   ไม่ค่อยได้อยู่ติดบ้านเหมือนกัน แต่เวลาส่วนตัวก็อยากรับประทานอาหาร พร้อมหน้าพร้อมตาแม่ลูก การนั่งกินข้าวคนเดียวมันค่อนข้างเหงา “พูดจริงสิครับ เอาเป็นว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะย้ายตัวเองกลับมานอนที่บ้านนะครับ” “เอาเถอะๆ แม่ก็คิดถึงเรา” ท่านพยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม “ฝีมือแม่ครัวของคุณแม่ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะครับ” “รู้ไหมว่าอาหารพวกนี้ใครทำ”