บทที่ 10 ปรับความเข้าใจ
1267 คำ
พิมพ์ชนกหันไปมองใบหน้าของพี่เลี้ยง ก่อนจะพยักหน้าให้เธอออกไปก่อน และเมื่อภายในห้องนอนเหลือกันเพียงลำพังแค่สองคน เธอก็รีบดึงมือเขาให้ไปนั่งลงที่โซฟา ยิ้มออกมาอย่างดีใจเพราะก่อนหน้านี้คิดว่าเขาจะโกรธมากมายซะอีก
“พิมพ์ขอโทษนะคะที่ทำอะไรโดยไม่คิด เดี๋ยวพิมพ์ให้พี่ซินพาอัมพิกากลับบ้านค่ะ จะได้ให้น้องไปเรียนให้จบ ส่วนเรื่องนั้น...”
“เพราะอะไรพิมพ์ถึงพาอัมพิกามาที่นี่ แถมยังให้มานอนกับผมอีก แล้วทำไมถึงไม่หาผู้หญิงคนอื่นที่เขารับงานพวกนี้โดยตรง ทำไมต้องเป็นคนนี้”
เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงปกติไม่ได้ใส่อารมณ์เหมือนก่อนหน้านี้ พิมพ์ชนกขยับตัวนั่งลงเคียงข้างสามี กุมมือของเขาเอาไว้ก่อนจะยิ้มออกมา
“อัมพิกาเป็นคนที่พิมพ์ไว้ใจค่ะ แล้วเด็กคนนี้เต็มใจที่จะทำหน้าที่นี้เอง ไม่เชื่อคุณถามเด็กนั่นได้เลยนะคะ เธอเต็มใจทำเอง อีกอย่างหนึ่ง ที่พิมพ์ไม่จ้างคนที่รับงานแบบนี้ เพราะไม่รู้ว่าเขารับงานกี่ที่ พิมพ์อยากให้คุณปลอดภัยค่ะ รู้นะคะว่ามันไม่ควรแต่การที่พิมพ์เป็นภรรยาและไม่สามารถทำหน้าที่นั้นได้ก็รู้สึกผิดมากพอแล้วค่ะ”
“คุณทำใจยอมรับได้เหรอถ้าผมจะมีอะไรกับเด็กคนนั้น”
เขาถามย้ำเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง เธอพยักหน้าทันทีก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ในระหว่างนี้หญิงสาวจะได้ทำการรักษาตัวเองให้หายดี ถึงตอนนั้นค่อยเฉดหัวอัมพิกาออกไปจากชีวิตเราทั้งสองคน ถึงตอนนั้นครอบครัวจะกลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้ง และการกำจัดอัมพิกาเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอ เพราะนังเด็กคนนั้นไม่มีทางขัดใจเธออยู่แล้ว
“ถ้าเป็นเด็กนั่นพิมพ์ยอมรับได้ค่ะ แต่ถ้าเป็นคนอื่นไม่ได้ค่ะ”
“ได้... งั้นคุณก็ให้อัมพิกามาคอยปรนนิบัติผมแล้วกัน ช่วงเช้าก็ให้เธอไปเรียนหนังสือ ส่วนช่วยเย็นเป็นต้นไปให้มาคอยดูแลผม ส่วนคุณก็พักผ่อนแล้วรักษาตัวเอง เหลือเวลาอีกแค่ไม่ถึงปี คุณรู้ใช่ไหมว่าเราสองคนจะจบลงยังไงถ้ายังเป็นแบบนี้”
เขาเอ่ยออกมาก่อนจะจ้องมองใบหน้าสวยด้วยสีหน้าจริงจัง พิมพ์ชนกพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะให้สัญญาด้วยความมั่นใจ ว่าทุกอย่างจะราบรื่นดีที่สุด
“พิมพ์รู้ค่ะ อัมพิกาจะเป็นคนดูแลคุณในระหว่างที่พิมพ์รักษาตัว สัญญาค่ะว่าจะรีบหายดีแล้วเราจะได้มีความสุขด้วยกัน”
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้คุณไปเรียกอัมพิกามานวดตัวให้ผมหน่อยสิ แล้วผมจะกลับมานอนที่ห้องใหญ่ ส่วนคุณนอนห้องเล็กที่อยู่ข้างนี้แล้วกัน”
หญิงสาวอึ้งไปเพราะไม่คิดว่าเขาจะไล่ให้เธอย้ายจากห้องใหญ่ไปนอนที่ห้องเล็ก ตลอดสองปีที่ผ่านมาเธอได้อยู่ที่นี่ตลอด ส่วนเขาไปนอนที่ห้องเล็ก แต่ทว่าครานี้กลับให้เธอย้ายไปอยู่ที่ห้องนั้นเสียแล้ว
“ไม่ได้เหรอ”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวพิมพ์ตามอัมพิกาให้นะคะ”
หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนใหญ่ และเมื่อพ้นออกมาจากประตูเธอก็กำมือของตัวเองไว้แน่น ก่อนจะเดินเข้าไปหาอัมพิกาที่ตอนนี้อยู่ในห้องนอนของตัวเอง
ก๊อก ก๊อก
“ค่ะ”
อัมพิการีบวิ่งเดินออกไปเปิดประตูห้องนอน และเมื่อเห็นใบหน้าของพิมพ์ชนกเธอก็นิ่งชะงักไปก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา
“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณพิมพ์”
“คืนนี้แกต้องไปคอยดูแลสามีของฉัน”
ไม่พูดเปล่าเธอยังใช้มือข้างซ้ายขย้ำเส้นผมของเธออย่างแรงจนอัมพิกาถึงกับนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าดูเกรี้ยวกราดไม่เหมาะสมกับใบหน้าสวยเลยแม้สักนิด
“โอ๊ย พิเจ็บค่ะ”
“หน้าที่แกคือบำเรอคุณวินเท่านั้น เขาอยากให้ทำอะไรก็ต้องทำห้ามปฏิเสธ แล้วจำไว้นะว่าหน้าที่ของแกคือบำเรอเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์คิดฝันเกินตัวอยากจะมาตีตนเสมอฉัน เพราะฉันคือเมียแต่งส่วนแกคือที่ระบายความใครเท่านั้น! กินยาคุมหรือยัง”
“ค่ะ”
หญิงสาวจับศีรษะของตัวเองเอาไว้แน่นเพราะรู้สึกเจ็บปวดมาก พิมพ์ชนกปล่อยมือออกจากศีรษะของหญิงสาวตรงหน้า จ้องมองไปยังอัมพิกาก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด ถึงจะเจ็บปวดแต่ก็ต้องอดทนเพราะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเธอคงรับไม่ได้
“อาบน้ำแต่งตัวให้สะอาดแล้วเข้าไปนวดให้คุณวิน”
“ค่ะ”
อัมพิกาเอ่ยออกมาก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายของตัวเอง ใบหน้าของหญิงสาวในตอนนี้มีแต่ความน้อยเนื้อต่ำใจและโกรธเกลียดสองแม่ลูกนั่นมากเพราะถูกกดขี่มาตลอด ไม่รู้เลยว่าจะหลุดพ้นจากคนพวกนี้ตอนไหน
“ทำไมฉันต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ด้วย ฮึก”
และเมื่อเธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็ต้องสวมใส่ชุดนอนที่ทางพิมพ์ชนกเตรียมไว้ให้ เป็นชุดสายเดี่ยวผ้าเนื้อบางโปร่งสบาย อัมพิกาสวมใส่ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่มากขึ้นไปอีก
“เอาเถอะ... ไม่มีทางเลือกแล้วนี่”
เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็ตรงไปยังห้องนอนใหญ่ ซึ่งตอนนี้ประตูถูกแง้มไว้ไม่ได้ล็อคแต่อย่างใด
“ขอพิเข้าไปได้ไหมคะ”
“เข้ามาสิ”
ชัชวินที่นั่งอยู่ตรงโซฟาในมือกำลังถือไอแพด สวมใส่ชุดคลุมตัวหนาได้ยินเสียงของอัมพิกาก็เอ่ยอนุญาตให้เธอเข้ามาข้างใน
“เข้ามาสิ ล็อคประตูด้วยนะ”
และเมื่อชายหนุ่มอนุญาตให้เธอเข้ามา หญิงสาวก็ค่อย ๆ ดันประตูเข้ามาข้างใน ไม่ลืมที่จะล็อคประตูเพราะชายหนุ่มสั่งไว้ ชัชวินเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะจ้องอย่างไม่วางตา เพราะชุดที่เธอสวมใส่มามันดูเซ็กซี่ถูกใจเขามาก
“ทำไมสวยจัง”
“คุณวิน พูดอะไรคะเนี่ย ว่าแต่ให้หนูมานวดให้เหรอคะ”
เธอเอ่ยถามพร้อมกับเดินไปนั่งลงข้างล่างของโซฟาพับเพียบดูเรียบร้อย ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
“นวดให้หน่อยสิ”
“ได้ค่ะ”
เธอยิ้มออกมาอย่างโล่งอกเพราะตอนแรกคิดว่าชายหนุ่มจะให้เธอเข้ามาทำอะไรเกินความคาดหมายเสียอีก ถ้าแค่นวดเองค่อยสบายใจขึ้นหน่อย มือเล็กค่อย ๆ ยื่นไปจับเรียวขาของเขา บีบไปมาอย่างชำนาญจนชัชวินรู้สึกสบายตัวมาก
“สบายตัวจัง นวดเก่งนะเนี้ย”
“นวดให้พ่อกับแม่บ่อยค่ะเมื่อก่อน แต่ว่าตอนนี้...”
เธอก้มหน้าลงไม่พูดอะไรต่อ เพราะไม่อยากจะร้องไห้ให้เขาเห็นน้ำตา ชัชวินเห็นแบบนั้นก็ยื่นมือไปเชยปลายคางของอัมพิกาขึ้นมามองสบตา จ้องมองแววตาคู่นั้นที่ดูสั่นไหวก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ฉันอยากดูแลหนูนะ”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“เป็นของฉันได้ไหม แล้วฉันจะให้ทุกอย่างที่หนูต้องการ”
- ผู้เขียน
