ใครจะคิดว่าชัชวินจะพูดประโยคแบบนี้ออกมา ในความหมายคือเธอต้องยอมเป็นนางบำเรอของเขา เพื่อแลกกับความสุขสบายทุกอย่าง ทั้งการปกป้อง อิสระในการใช้ชีวิตเธอจะได้รับมันแทบทุกอย่าง
“คุณวินคะ... เมื่อเช้าที่เราคุยกัน”
“ตัดสินใจมาเลยจะเอายังไง ฉันไม่อยากรอแล้ว”
เขาเอ่ยออกมาอย่างกดดันและคาดคั้นเอาคำตอบ ไอ้ที่ตกลงกันไว้คือเขาพังมันลงหมดแล้ว บอกตามตรงว่าถูกใจตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งเขาไม่อยากปล่อยเธอไปไหนทั้งนั้น ส่วนคนอื่นเขาไม่สนเพราะชัชวินสนใจแค่ผู้หญิงตรงหน้าเพียงคนเดียวเท่านั้น
“คุณวิน... คือหนู”
“ตัดสินใจให้ดีนะ รู้ใช่ไหมว่าฉันจะไม่ถามซ้ำอีก”
ชายหนุ่มไม่ได้ขู่แต่อย่างใดเพราะเขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น และถ้าเกิดว่าเธอไม่ยอมเขาจะไม่เซ้าซี้ถามอีกต่อไป และคาดหวังว่าเธอจะฉลาดเลือกในครั้งนี้
อัมพิกานิ่งเงียบไปด้วยความลังเลเป็นอย่างมาก ถ้าเกิดว่าครั้งนี้เธอปฏิเสธก็คงจะโง่เต็มทนแล้ว เขาคือคนที่จะทำให้เธอหลุดพ้นจากทุกสิ่ง
“ค่ะ พิจะยอมเป็นนางบำเรอของคุณ”
“แน่ใจแล้วนะ”
รอยยิ้มมุมปากเผยออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ มือหนาเชยคางเธอขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปจูบเธอด้วยความเร่าร้อน อัมพิกาหลับตาลงรับสัมผัสจากชายตรงหน้าด้วยความเต็มใจ มือทั้งสองข้างจิกลงบนเนื้อขาของชัชวิน ความรู้สึกในตอนนี้ขนกายลุกซู่ท้องน้อยปั่นป่วนอย่างประหลาด
“อื้อ”
เสียงครางแสนหวานทำชายหนุ่มรู้สึกวาบหวามไปทั่วตัว สองปีที่ผ่านมากับการซื่อสัตย์กับผู้หญิงที่ไม่สามารถทำหน้าที่ภรรยาได้ มันก็เพียงพอสำหรับหน้าที่สามีที่ดีแล้ว และเขาคิดว่าเธอคงไม่มีทางหายได้ ไม่ว่าจะตอนนี้หรือครบสามปีก็คงจะเท่ากัน คือเขาและพิมพ์ชนกคงจะได้เลิกรากันในที่สุด
“ขึ้นมา”
เขาผละออกจากริมฝีปากอย่างอ้อยอิง ดึงรั้งตัวเธอขึ้นมานั่งลงบนตักกว้างก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างโอบรอบเอวเล็กเอาไว้ ใบหน้าจิ้มลิ้มก้มลงอย่างรู้สึกเขินอายไม่ยอมสบตา ก้มหน้างุด ๆ เพราะยังเขินกับสถานการณ์ตรงหน้า
“เขินหรือไง”
“เขินสิคะ คุณเล่นจู่โจมเร็วขนาดนี้หนูตั้งตัวไม่ทันค่ะ”
เธอยิ้มออกมาก่อนจะถูกเขาเชยคางขึ้นมาจ้องมองสบตา ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกหลงเธอมากขนาดนี้ ทั้งที่เราสองคนเพิ่งเคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น
“หนูสวยมากเลยรู้ไหม ฉันสัญญานะว่าจะปกป้องหนูเอง พิมพ์ชนกจะไม่สามารถทำอะไรเราได้ ถ้าฉันยังอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่สิ ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้”
“ขอบคุณนะคะ คุณดีกับหนูจัง”
เธอยิ้มออกมาก่อนจะยกมือขึ้นกราบแนบอกชายหนุ่มด้วยความซาบซึ้งใจ เขาใช้มือทั้งสองข้างรับไหว้จ้องมองใบหน้าสวยและดูเหมือนจะมีแรงดึงดูดทำให้เขาอยากจะครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ
“เป็นของฉันนะพิ”
“ค่ะ พิยอมเป็นของคุณวินค่ะ”
และเมื่อจบประโยคชายหนุ่มก็กอดรัดหญิงสาวเอาไว้แน่น จากนั้นก็จูบเธออีกครั้งด้วยสัมผัสอันเร่าร้อนขึ้นกว่าเดิม สองกายสอดประสานกันแทบจะกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน ในขณะที่ทั้งคู่จูบกันมือหนาของชัชวินก็ลูบไล้ตามตัวอย่างหื่นกระหาย ค่อย ๆ เลิกเสื้อของเธอขึ้นมาจัดการปลดชั้นในออกและโยนไปยังหน้าประตูห้องนอน
“อ๊ะ คุณ...”
เมื่อเขาเห็นเนินปทุมถันขาวผ่องดูยั่วยวนให้ชัชวินเข้าไปดูดชิมความหอมหวาน ก็ไม่รอช้าใช้ริมฝีปากเข้าไปใกล้ก่อนจะอ้าปากขบเม้มเม็ดทับทิมสีชมพู มือทั้งสองข้างก็กอบกุมเต้านมอวบ บีบเคล้นเล่นอย่างเพลินมือ
“สวยเหลือเกิน ดีที่สุด”
ชัชวินผละออกทว่าสายตาคู่นั้นยังจ้องมองเรือนร่างอันขาวผ่องไม่มีหยุด มันทำให้หญิงสาวถึงกับรู้สึกทำตัวไม่ถูก วูบวาบตามร่างกายรู้สึกแปลกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“อย่ามองแบบนั้นสิคะ”
“ทำไมล่ะ แค่มองเองนะยังไม่ได้สอดใส่เลย”
“คุณ!”
หญิงสาวตีหน้าอกเขาหลายทีที่พูดจาหื่นกามใส่ ทำเอาเธอหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยเพราะตอนนี้รู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างทิ่มแทงเธออยู่
“อย่าดิ้นสิมันแข็ง”
“อะไรคะมันทิ่ม... เอ่อ”
เหมือนจะนึกขึ้นได้หญิงสาวก็เริ่มหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง พยายามจะขยับตัวลุกขึ้นออกจากตักแต่ทว่าชัชวินไม่ยอมให้โอกาสหลุดลอยไป นั่งทับจนมันแข็งชี้โด่ไปตรงหน้ากล้าดียังไงลุกขึ้นหนี
เขาไม่รอช้าพลิกตัวขึ้นไปคร่อมบนตัวของอัมพิกา ให้หญิงสาวลงไปนอนราบอยู่บนโซฟา จัดการถอดชุดนอนสุดแสนจะเซ็กซี่ออกไปจากเรือนร่างอันสวยงาม เพราะมันเกะกะสายตาบดบังความสวยงามตรงหน้าเป็นอย่างมาก
“สวยทั้งตัวเลยให้ตายสิ”
“อย่าทำหนูแรงนะ”
“อะไรนะ แรง ๆ เหรอ ได้สิ”
มุมปากร้ายยกยิ้มออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ อัมพิกาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ กำลังคิดจะร้องห้ามแต่ทว่าก็ต้องตกใจเมื่อเขาขยับตัวลงไปข้างล่าง ดึงเรียวขาของเธอทั้งสองข้างเข้าไปชิดใกล้ ก่อนจะทำในสิ่งที่น่าตกใจคือการซุกใบหน้าของตัวเองเข้าไปใจกลางระหว่างขา
“อ๊ะ! คุณวินทำอะไรคะ”
เขามองสำรวจกลีบงามอมชมพูดูสดใหม่เนื่องจากยังไม่เคยผ่านการใช้งานมาก่อน ใจอยากจะทะนุถนอมแต่ทว่าเขาอยากจัดอัมพิกาให้ถึงพริกถึงขิงไปเลย เธอจะได้ลืมครั้งแรกของเราไม่ลง เธอจะจดจำไปตลอดชีวิตจนลืมไม่ลงแน่นอน
“สวยมาก น่าจะหวาน หึ”
พูดจบเขาก็ใช้ลิ้นร้อนค่อย ๆ แตะเข้าไปยังกลีบงามเชื่องช้า หญิงสาวที่ถูกลิ้นสากสัมผัสในครั้งแรกก็ต้องขนลุกซู่ มือทั้งสองข้างกำเส้นผมของชัชวินเอาไว้แน่น ความเสียวซ่านแล่นเข้ามาไม่หยุด ยิ่งเขาระรัวลิ้นเข้าไปมากขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้อัมพิกาดีดดิ้นถดถอยสะโพกหนี ทว่ามือหนาทั้งสองข้างกอดรัดเรียวขาเอาไว้ สอดลิ้นเข้าไปเลียวนเพิ่มความเสียวซ่านขึ้นไปอีก จนเธอถึงกับอดทนไม่ไหวกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น หลับตาลงรับสัมผัสอันหอมหวานรู้ตัวอีกทีก็รู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่ในอากาศ
“เสร็จเร็วจัง”
ชัชวินผละออกเพียงเล็กน้อย มองน้ำหวานสีใสหยาดเยิ้มไหลออกมาจากร่องสาว ไม่รอช้ารีบใช้ลิ้นร้อนเลียจากร่องสาวลากไล่ขึ้นไปยังจุดคลิตอริสหรือปุ่มกระสัน สะกิดเพียงเล็กน้อยเพื่อกลั่นแกล้งคนตัวเล็ก และเมื่อถูกฝ่ามือทุบลงมาตรงไหล่ เขาก็หลุดขำออกมาก่อนจะขยับใบหน้าขึ้นมามองสบตากับอัมพิกา
“คนบ้า! จะให้หนูขาดใจตายตรงนี้เลยหรือไง”
“ไม่ต้องกลัวนะ เพราะนี่แค่น้ำจิ้มเพราะของจริงต่อจากนี้ต่างหาก หึ”