Chapter 13 รสชาติแห่งความคิดถึง
หลิวเส้าเหิงก้าวเข้ามาในห้องรับประทานอาหารพร้อมกับบิดา เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามารดากำลังพูดคุยกับลูกสะใภ้อย่างถูกคอ ทั้งสองดูสนิทชิดเชื้อประหนึ่งมารดาและบุตรสาวในอุทร มากกว่าแม่สามีและลูกสะใภ้จนเขาอดที่จะแปลกใจไม่ได้
“อาหารวันนี้เลิศรสนัก ท่านพี่และเสี่ยวเหิงต้องกินให้มากๆ จะได้หายเหน็ดเหนื่อย”
เจียเสียยิ้มกว้างหันไปยิ้มให้ผู้เป็นสามีก่อนจะบรรจงรินน้ำชาให้อย่างเอาใจ เมื่อผู้เป็นประมุขของบ้านเริ่มจับตะเกียบคีบอาหาร คนอื่นๆ จึงเริ่มจับตะเกียบและรับประทานอาหารในส่วนของตน
จูซ่านลี่หันไปหยิบกาน้ำชา แล้วค่อยๆ รินใส่จอกส่งให้ผู้เป็นสามี โดยที่นางไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเขาด้วยซ้ำไป
“ขอบใจ”
เขาเอ่ยสั้นห้วนอย่างคนที่ไม่ถนัดพูดคุย นับตั้งแต่วันที่พายุกระหน่ำเขาก็แทบไม่ได้พบนางอีกเลย ไม่มีโอกาสได้พูดคุยทำความรู้จักนิสัยใจคอ เจ็ดคืนที่เขาและบิดาต้องออกไปแ
