Chapter 19 บุตรสาวที่ถูกลืม
แต่ดูเอาเถอะอย่างน้อยๆ แจกันโบราณ ภาพวาดเลอค่าจากจิตรกรชื่อดังในเมืองหลวงก็ควรมีประดับห้องรับแขกสักชิ้น แต่นี่กลับไม่มีอะไรเลย บนเพดานแขวนฉมวก อวน และแหเก่าๆ ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องมือทำมาหากินของชาวประมงทั้งสิ้น
พวกชาวเกาะก็แบบนี้ มีเงินถุงเงินถังมากจนเทียบเท่าคหบดี แต่ไร้รสนิยม ไร้วัฒนธรรม โชคดีที่ลูกเลี้ยงของนางหัวอ่อนยอมตกปากรับคำแต่งงานโดยง่าย ไม่อย่างนั้นนางคงชวดตำลึงทองหลายหีบ ไหนจะเพชรนิลจินดา ผ้าไหมเนื้อดีอีกหลายพับ ล้วนแล้วแต่เป็นของมีค่าทั้งสิ้น
“ไม่เจอกันครึ่งฤดู ดูเหมือนเจ้าจะอวบขึ้นนะ ตั้งครรภ์หรือ”
นางหันกลับมาพินิจพิจารณาลูกเลี้ยงตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า หวังจะเห็นความทรุดโทรม ใบหน้าหมองคล้ำอมทุกข์ ผิวพรรณซีดเซียวขี้โรค
แต่นี่อะไรกัน! เหตุใดซ่านลี่จึงงดงามขึ้นกว่าแต่ก่อน ผิวพรรณแม้จะเข้มขึ้นเพราะอาศัยอยู่บนเกาะ ทว่ากลับเนียนละเอียดผุดผาดชวนมอ
