จเด็จดึงผ้าห่มผืนบางที่มีอยู่เพียงผืนเดียวในกระท่อมหลังนั้นขึ้นมาห่มคลุมตัวเขาและนภัทสรีย์ที่ตอนนี้เธอกอดเขาไว้แน่น แขนเรียวงามกระหวัดไปรอบลำคอของเขา
จเด็จยอมรับกับตัวเองว่าตั้งแต่แต่งงานกับเพียงกมลมาเขาเคยได้ใกล้ชิดกับภรรยาเพียงไม่กี่ครั้งไม่กี่หนเท่านั้น นั่นเป็นเพราะว่าอาการป่วยไข้ของภรรยาทำให้เขาแทบไม่ได้ตัดต้องเธอเลยในช่วงระยะเวลาตลอด 2 ปีที่ผ่านมา แม้ว่าเขาเองจะไม่เคยโหยหาสัมผัสจากผู้หญิงคนไหนแต่เมื่อถึงเวลาตามธรรมชาติร่างกายของเขาที่ได้สัมผัสกับความอ่อนหวานและเย้ายวนของร่างกลมกลึงในยามนี้ทำให้เกิดความตื่นตัวขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
มันเป็นธรรมชาติและวิถีทางเพศของปุถุชนธรรมดาทั่วไป เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ได้รอดพ้นจากเงื้อมเงาของความปรารถนาที่วันหนึ่งมันก็เข้าครอบงำ แม้ว่าจเด็จเพียงพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองที่มันกำลังพุ่งทะยานขึ้นสูงหากแต่ก็ดูเหมือนว่าจะทำได้ยากเย็
