ร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงดูเหนื่อยล้าเสียจนเธอไม่อยากปลุกขึ้นมาถามไถ่ นิ้วมือเกลี่ยไรผมที่ละกรอบหน้าออกอย่างบางเบา ความรักที่เธอมีต่อลูกสาวนั้นมากมายนัก เธอจะยอมทำทุกอย่างขอเพียงลลิลมีความสุขเท่านั้น แค่งานวันนี้ที่ท่านภควัฒน์เมตตาลลิลเธอก็รู้สึกดีมากแล้ว
“หากลิลลี่จะได้เข้าไปอยู่ในบริรักษ์ในฐานะลูกสาวของท่าน ท่านจะเมตตาลูกสาวของดาได้ตลอดไปไหมคะ”
ลินลดาครุ่นคิดพลางเดินไปที่มุมเสื้อผ้า ตะกร้าผ้าว่างเปล่านั้นทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ ลลิลที่นอนหลับนั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนเรียบร้อยแล้วชุดที่ใส่ไปนั้นลลิลเอาไปเก็บไว้ที่ไหน
นิภาเดินไปมาเป็นหนูติดจั่นเมื่อคนที่ตามหายังไม่โผล่หน้าใสๆ มาให้เห็น สาวใหญ่ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูบ่อยครั้งในขณะที่โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานก็แผดเสียงลั่นเหมือนจะร้องเรียกให้เธอช่วยรับมันก่อนที่เครื่องจะร้อนจนระเบิดออกมา
“ค่ะบอส! พี่นิดกำลังรออยู่ค่ะ รอจริงๆ ค่ะ รออย่างใจ
