ตอนที่ 42

1053 คำ

                “เมนี่.. อย่ามองผมแบบนั้น เพราะ..ผมอาจทนไม่ได้”                 “อ่ะ! เอ่อ.. ปล่อยซิ! ปล่อยฉัน นี่นายจะมากักตัวฉันไว้ทำไม ปล่อย! ปล่อยฉันนะ”                 “อ้าว! พอเลิกอายก็แผลงฤทธิ์ได้เลยนะ เอ..หรือว่าจะทำให้อายแบบเดิมดี คุณเมทินีสาวไฮโซจะได้เปลี่ยนเป็นโลโซกับเขาได้บ้าง หึหึหึ..”                 “บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”                 “อืม.. แล้วตรงไหนที่ผมจับคุณไว้ครับ ที่คุณร้องให้ปล่อยน่ะ”                 นุติกวาดตามองคนใต้ร่างด้วยสายตายั่วเย้าแบบแกล้งๆ เพราะแขนทั้งสองข้างของเขานั้นเพียงแต่ค้ำยันผืนหญ้าไว้ไม่ได้ถูกต้องเนื้อกายของเธอเลยสักนิด ส่วนเมทินีนั้นมองคนที่อยู่เหนือร่างด้วยสายตาที่แทบจะกินเลือดกินเนื้อเพราะก็จริงอย่างที่เขาพูดว่าเขาไม่ได้จับเธอไว้สักนิดแล้วจะมาร้องให้เขาปล่อยได้ยังไง แต่คนที่ค้ำกายอยู่เหนือร่างโดยที่เธออยู่ระหว่างสองแขนนั่นจะไม่เรียกว่าจั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม