“คินคะ เมนี่มีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะค่ะ ถ้าคิน เอ่อ..ไม่รีบมาก พอจะมีเวลาให้เมนี่สักชั่วโมงไหมคะ”
เมทินีที่เดินนำหน้าเขาเข้าไปในห้อง เข้าไปประชิดร่างสูงที่ยืนนิ่งมองสิ่งที่อยู่ด้านนอกกระจกอย่างต้องการจะไปให้ถึงยังที่หมายนั้นให้เร็ว มือบางแตะคล้องที่ท่อนแขนดังจะหมายให้เขาไม่ปฏิเสธ น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยบอกอย่างเกรงใจและอยากให้เขารับรู้ว่าสิ่งที่เธอจะปรึกษานั้นสำคัญมาก
กรามแกร่งที่ขบกันแน่นในขณะที่ดวงตาคมเข้มยังคงจ้องมองลงไปยังเรือนหลังเล็กของเขาที่อยู่ด้านล่างเป็นสิ่งที่เมทินีมองเห็น คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ดวงตาสวยที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางชั้นดีมีแววสงสัยอย่างปิดไม่มิดก่อนจะรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าให้หวานชื่นเช่นเดิม
“แต่ถ้าคินรีบเมนี่ไม่กวนก็ได้นะคะ ไว้วันไหนที่คินว่าง รบกวนโทรหาเมนี่ด้วยละกัน งั้นวันนี้เมนี่ขอตัวก่อนนะคะ ไปนะคะ
