“หลีกไปยอด ฉันจะเข้าไป” “มะ..ไม่ได้ครับ หลีกไม่ได้จริงๆ ครับ” ยอดละล่ำละลักพูดขณะที่ร่างสูงยืนขวางทางเข้าสู่เรือนหลังเล็กดั่งองครักษ์พิทักษ์ความปลอดภัยของคนด้านในหรือไม่ก็อาจจะเป็นผู้คุมนักโทษกิตติมศักดิ์ก็ได้ “หลีกไป เกิดอะไรขึ้นฉันจะรับผิดชอบเอง นายคินไม่กล้าทำอะไรนายหรอก” “ท่านครับ ผมทราบครับว่าท่านดูแลผมได้ แต่เชื่อผมเถอะครับ ท่านอย่าเข้าไปเลย” ดวงตาซื่อๆ จงรักภักดีที่มองสบมาทำให้ภควัฒน์ต้องขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด สิ่งที่ยอดทำนั้นคือไม่ต้องการให้เขาเข้าไปในเรือนหลังเล็ก ซึ่งอาจจะมาจากไม่ต้องการให้เขาเข้าไปเจอลลิลที่ภคินนำมาเก็บไว้ที่นี่และอีกสิ่งหนึ่งนั้นเขารู้ว่ายอดกลัวเขาจะเห็นสิ่งที่เธอเป็น แล้วอาการของลลิลหนักหนาขนาดไหนกันถึงไม่ต้องการให้เขาเข้าไปเห็น ดวงตาผ่านพ้นวันเวลาฉายแววครุ่นคิดเพราะตั้งแต่เม