เมทินีมองประตูลิฟท์ที่ปิดเข้าหากันสักพักหนึ่งแล้วแต่ยังไม่เห็นว่าลิฟท์จะเคลื่อนตัวจากชั้น 5 ลงสู่ชั้นล่างอย่างที่ควรจะเป็น และสิ่งที่เฉลยนั้นก็คือ ปุ่มกดเลือกชั้นไม่ได้ถูกสัมผัสตั้งแต่แรก ดวงตาแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างปราณีตตามระดับชนชั้นตวัดมองคนที่ยืนด้านข้างอย่างเอาเรื่อง ทั้งที่มันก็เป็นแค่ฉากหน้าที่ปิดกั้นความหวั่นไหวในภาวะที่ต้องอยู่ใกล้ชิดกันเพียงลำพังอีกครั้ง สถานการณ์ล่อแหลมที่อยากจะปฏิเสธว่าไม่ต้องการทั้งที่หัวใจตื่นเต้นเสียจนแทบอยากจะกระโจนออกมานอกอกอิ่ม
“นาย.. ทำไมไม่กดเลือกชั้น”
“อ้าว! แล้วทำไมคุณไม่กดล่ะ”
“นาย! ก็นายเป็นคนกดปิดลิฟท์ นายก็ต้องกดเลือกชั้นด้วยซิ บ้า! หรือเปล่านี่”
“ก็ผมกดปิดให้แล้ว คุณก็กดเลือกชั้นเอาเองซิ”
เมทินีส่ายศีรษะไปมาอย่างระอาใจก่อนจะเอี้ยวตัวไปด้านข
