เสียงนุติผู้เป็นพิธีกรบนเวทีเอ่ยเชิญท่านภควัฒน์ขึ้นบนเวทีเพื่อกล่าวอะไรบางอย่างแก่ท่านนิกรและแขกผู้มาร่วมงานในวันนี้ดังแว่วให้ได้ยิน ลลิลยิ่งเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพราะเธอต้องรีบนำของขวัญไปให้ถึงก่อนที่ท่านนิกรจะขึ้นเวทีและพูดจบ
ภคินเข้าสู่ภายในคฤหาสน์จากด้านหลังเพราะมีคนเปิดไว้รอพร้อมอยู่แล้วมองตามร่างบางที่วิ่งลิ่วขึ้นสู่ด้านบนโดยไม่ห่วงชุดสวยว่าจะเปิดเผยแค่ไหนยามชายกระโปรงไหวยวบไปมาตามแรงวิ่ง ต้นขาขาวๆ ที่มองเห็นแทบทำให้คนที่พยายามสะกดกลั้นความต้องการบางอย่างที่มักจะถูกกระตุ้นให้เกิดขึ้นทุกครั้งยามเห็นหน้าเธอแทบจะทนไม่ไหว
ลลิลแยกไปทางด้านปีกขวาของคฤหาสน์ซึ่งเขาเดาว่าเป็นห้องของบิดาและไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เธอจะมาคอยเจ้าของห้องในขณะที่งานเลี้ยงยังไม่เลิกลา เธอต้องมาเอาอะไรบางอย่างและของบางอย่างนั้นคงจะสำคัญมากถึงขนาดที่เธอต้องมาเอาด้วยตัวเอง ดวงตาคมเข้มตวัดมองด้านปีกซ้าย “ห้องนอนของเขา”
