เจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยวที่ยืนหลบมุมอยู่ที่ซุ้มลีลาวดีด้านข้างทอดสายตามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนเวทีด้านหน้า เขาที่สามารถดำเนินรายการเป็นพิธีกรบนเวทีได้อย่างไม่ขัดเขินทำให้เธอต้องมองเขาใหม่อีกครั้งอย่างอึ้งๆ
“ผู้ชายคนนี้..”
ความรู้สึกที่รับรู้ได้นั้นมันบ่งบอกถึงทึ่งในความสามารถ ทึ่งในความคล่องตัว และทั้งทึ่งและอึ้งกับมุขและคารมที่เขาสามารถทำให้แขกผู้มาร่วมงานได้อมยิ้มกันทั่วหน้าอย่างไม่ขัดเขิน ทว่าเธอก็ต้องรีบสลัดไล่ความคิดที่เตลิดไปไกลนั้นออกไปจากหัวสมองอย่างรวดเร็วเพราะความทรงจำบางอย่างเริ่มที่จะย้ำเตือนถึงสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอ
“บ้าน่า! เมนี่ จะไปหลงชื่นชมนายตี๋หน้าจืดนี้ไปทำไมกัน กักขฬะอย่างนั้นก็คงจะทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ”
แม้ในใจจะคิดแบบนั้น ทว่ารอยยิ้มในแววตากลับบ่งบอกความรู้สึกบางอย่างออกมา เมทินีรับรู้ได
