กลิ่นน้องสาวเพื่อน
681 คำ
“ฝนตกหนักแน่เลยค่ะวันนี้พี่เปรมมารับน้องด้วย”
“ก็เล่นโทรตามเช้ากลางวันเย็น พี่รำคาญหรอก”
“หน่ะ พี่เปรมชอบว่าให้ปรางค์อยู่เรื่อยเลย” น้องสาวหันหน้าหนีพี่ชายที่กำลังขับรถอยู่ เธอไม่ได้แค่แกล้งงอน เธอน้อยใจเขาจริงๆ เจอทีไรก็บอกแค่ว่ารำคาญเธอ
“พี่ขอโทษ”
“ปรางค์ชินแล้วค่ะ มีแต่คนรำคาญปรางค์” หญิงสาวน้ำตาคลอพูดทั้งที่ยังหันหน้าหนีพี่ชายอยู่
“เป็นอะไรใครว่าให้เธอปรางค์ฉัตร”
“เปล่าค่ะ”
“พูดมา พี่จะไปจัดการมัน”
...สัปดาห์ก่อน
“คุณพ่อจะไปไหนกันหรอคะ” ปรางค์ฉัตรผละจากกองหนังสือมากมายตรงหน้าวิ่งไปขวางทางพ่อของเธอไว้ วันนี้วันอาทิตย์พ่อเธอคงไม่ได้เข้าบริษัท
“พวกเรากำลังจะไปทานอาหารนอกบ้านกันหน่ะค่ะ เสร็จแล้วก็คงอยู่กันที่ร้านเพชรคุณหญิงอมรจนเย็น” เป็นภาวิณีที่ตอบคำถามลูกเลี้ยงแทนสามี เธอเดินลงมาพร้อมกับลูกสาววัยสิบเจ็ด และกำลังมองปรางค์ฉัตรด้วยสายตาดูแคลน
“อาหารญี่ปุ่นหรอคะ ปรางค์ไปด้วยได้มั้ย” หญิงสาวมองหน้าพ่อตาแป๋ว อาหารญี่ปุ่นของโปรดของเธอ
“จะไปอ้อนเอาเพชรหน่ะสิ ภาไม่ให้ไปนะคะคุณเทพ”
“หนูสั่งเดลิเวอรี่มากินได้มั้ยปรางค์” คำพูดของพ่อแท้ๆทำเอาปรางค์ฉัตรน้ำตาคลอ เธอไม่ได้อยากไปขนาดนั้น แค่อยากรู้ว่าลูกในใส้คนนี้ยังสำคัญอยู่มั้ย
เธอเดินกลับมานั่งอ่านหนังสือที่ห้องรับแขกทั้งที่ไม่มีสมาธิอ่านมันแล้ว คนเป็นพ่อก็ไม่สบายใจที่ทำให้ลูกสาวเสียความรู้สึก
“ปรางค์ลูก...”
“ไปกันเถอะค่ะคุณเทพ” ภาวิณีเดินมากอดรั้งแขนของสามีไว้ ก่อนจะหันมาว่าให้ลูกเลี้ยง
“นานๆพ่อเธอจะหยุดได้พักผ่อน อย่าทำตัวมีปัญหา อย่าสร้างความรำคาญใจให้คุณพ่อสิคะ”
...
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“อดทนอีกนิดนะ เข้ามหาลัยก็ไม่ต้องทนอยู่ที่นั่นแล้ว”
“ปรางค์อึดอัดค่ะพี่เปรม คืนนี้ปรางค์ไปนอนห้องพี่ได้มั้ย”
“ได้สิ เดี๋ยวพี่พาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่นะ”
“ขอบคุณนะคะ”
เปรมภพพาน้องสาวมาซื้อเสื้อผ้าที่ห้างใกล้มหาลัยเพราะเป็นทางผ่านไปคอนโดของเขาพอดี
“พี่เปรมปรางค์อยากกินไก่ทอดค่ะ”
“ไปสิ” สองคนพี่น้องเดินตามกันเข้ามาในร้านอาหาร ปรางค์ฉัตรตรงไปยังเคาท์เตอร์เพื่อสั่งอาหารทันที ในขณะที่พี่ชายมองหาที่นั่งแล้วสายตาไปสบกับแววตาสุดเซ็กซี่ที่เขาคุ้นเคย แต่เธอมากับเพื่อนของเขา
“ไอ้เปรม ไหนมึงว่าไปรับน้องสาว” เพราะพระรามไม่ทันเห็นว่าเปรมภพเดินเข้ามาพร้อมกับอีกคนหนึ่งจึงถามขึ้น
“นั่นไง” พระรามมองตามไปที่เพื่อนชี้จึงได้เห็นเพียงด้านหลังของหญิงสาวสวมชุดนักเรียนแขนยาวที่กำลังยืนสั่งอาหารอยู่
“นั่งด้วยกันสิคะ”
“ไม่รบกวนดีกว่า ผมมากับน้องสาว” เปรมภพเดินไปนั่งโต๊ะที่ว่างห่างจากโต๊ะที่ทั้งสองนั่งอยู่ไปสามโต๊ะ
“น้องสาวแน่หรอคะ” รตีถามแฟนหนุ่ม พระรามขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ เธอคิดว่าเด็กคนนั้นเป็นอะไรกับเพื่อนของเขาอย่างนั้นเหรอ
“ไม่ใช่ว่าเพื่อนคุณไปหลอกเด็กมานะคะ”
“ไอ้เปรมมันมีน้องสาว”
“อ...อ่อ ค่ะ” ในจังหวะที่น้องสาวของเพื่อนถือถาดอาหารอาหารกำลังเดินโต๊ะของเขาไป กลิ่นหอมๆจากกายของเธอทำเขาขนลุกซู่ อย่าบอกว่าเขากำลังจะมีอารมณ์เพียงเพราะกลิ่นหอมๆนั่น เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอลอบมองใบหน้าน้องสาวของเพื่อนมานานเท่าไรแล้ว รู้แค่ว่าถ้าได้เจอเธออีก เขาจำเธอได้แน่นอน
- ผู้เขียน
