CHAPTER 19
สายตาสีน้ำตาลใต้แว่นตาสีดำสนิทนั่งเล่นโทรศัพท์ไปมาราวกับไม่ได้คิดอะไรมาก น้อยนักที่จะรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรถึงมานั่งหลังคลับขนาดเวลาเกือบเที่ยงคืน
ชุดสีดำสนิทติดแบรนด์ดังไปทั้งตัวไม่เว้นแม้แต่หมวกใบเก๋ที่ประดับอยู่บนศีรษะนั้นเหมือนกับเป็นตัวสะท้อนผิวขาวๆ ออกมาจากที่มืดสลัวได้เป็นอย่างดี การมาคลับจุดมุ่งหมายมันก็ต้องมาฉลองมาดื่มแต่สำหรับผมไม่ใช่เพราะมันเป็นที่ซุกหัวนอนมั้งถ้าไม่คอนโดก็ที่นี้แหละหาผมได้ไม่ยากหรอก
จะว่าไปการดื่มวันนี้ยังไม่มีอะไรแตะปากผมเลยนะจุดมุ่งหมายมันไม่ใช่ ใช่การสังสรรค์เฮฮาเป็นสิ่งที่ผมชอบมากจนไม่สามารถปฏิเสธได้เลยสักครั้งเว้นแค่ไม่ใช่วันนี้ก็เท่านั้น รอยยิ้มตรงมุมริมฝีปากหยักผุดขึ้นผสมความชั่วร้ายไว้ด้วยความคาดไม่ถึง
“มันมายัง?”
มีคนว่าโทรศัพท์ที่ไม่มีสัญญาณทำอะไรไม่ได้นอกจากเล่นเกมชีวิตของไอ้เตวิชก็เหมือนโทรศัพท์แบบนั้นแหละผมแค่อยากจะเล่นอะไรสนุกๆ กั
