Chapter 20 มีการทุจริต
1230 คำ
Chapter 20 มีการทุจริต
“พี่เห็นหน้าดาวไม่ค่อยสดชื่น ลองชิมเลมอนเค้กร้านนี้ดูนะคะ”
มุมปากของฉันคลี่ยิ้มออกมาทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงความใส่ใจของคนตรงหน้า พิมพ์วราสามารถอ่านความผิดปกติจากใบหน้าฉันได้เสมอ
“ขอบคุณมากนะคะ”
“อยากได้อะไรเพิ่มไหมคะ”
ฉันถอนหายใจ คลี่ยิ้มเล็กน้อยส่งให้พิมพ์วรา บอกเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ตอนบ่าย ฝากพี่พิมพ์เชิญพินทุอรมาพบดาวด้วยนะคะ”
“ได้ค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ พี่พิมพ์ไปทำงานเถอะ ดาวขอดูเอกสารพวกนี้อีกสักรอบ”
“ค่ะ” พิมพ์วราหมุนตัวเดินออกไปหลังจากตอบรับคำสั่ง
เสียงเคาะประตูเรียกความสนใจของฉัน ละสายตาบนแฟ้มเอกสารพร้อมกับปิดมันลง มองไปอยู่ที่ประตูบานใหญ่ที่ค่อยๆ เปิดออก
“คุณดาวเรียกอรเหรอคะ”
ฉันผายมือเชื้อเชิญให้พินทุอรนั่งลงตรงหน้า
“เชิญนั่งก่อนสิคะ”
หลังจากที่พินทุอรนั่งลงบนเก้าอี้เสร็จเรียบร้อยฉันก็เลื่อนแฟ้มเอกสารตรงหน้าให้เธอ
“ฉันอยากได้คำอธิบายค่ะ”
“อะไรคะ” พินทุอรทำหน้างง
“งบโฆษณา 2 ปีหลังเพิ่มขึ้น 30% มีอะไรแตกต่างจากก่อนหน้านี้ไหมคะ คุณอรก็รู้ว่างบประมาณสำหรับโฆษณาวงเงินสูงสุดอยู่ที่เท่าไหร่ และคุณอรก็ไม่มีอำนาจเบิกงบประมาณจ่ายตามยอดนี้”
“อันนี้ราคาปกตินะคะ คุณดาวก็รู้ว่าสปอร์ตโฆษณาแต่ละตัวราคาเท่าไหร่”
“แต่ฉันเห็นว่ามีรายจ่ายอื่นเพิ่มขึ้นมาในงบประมาณด้วย บางอย่างฉันคิดว่ามันไม่เมคเซนต์”
“อรยืนยันว่าทุกอย่างคือรายจ่ายจริงที่เกิดขึ้นค่ะ”
“ที่ฉันเชิญคุณมาวันนี้ก็เพราะอยากได้ยินคำอธิบายจากปากของคุณ ถ้าหากว่าคุณยืนยันแบบนั้น ฉันจะส่งเอกสารชุดนี้ให้ฝ่ายบัญชีตรวจสอบ”
พินทุอรคือผู้ช่วยที่ขึ้นตรงกับฉัน เพราะเธอทำทุกอย่างในสิ่งที่ฉันเคยทำมาก่อนจะก้าวขึ้นมาเป็นรองประธานบริหาร งานส่วนนี้จึงถูกแยกออกมาต่างหาก
สำหรับงบโฆษณา เมื่อฉันเซ็นอนุมัติทุกอย่างจะดำเนินการโดยไม่มีการตรวจสอบจากฝ่ายบัญชีอีกครั้ง และพินทุอรก็ฉลาดมากที่ทำให้ฉันเชื่อใจจนไม่รู้สึกสงสัย และเธอก็แนบเนียนในการทำบัญชีจนคนอย่างฉันมองไม่ออก
“ก็สุดแล้วแต่คุณดาวค่ะ” พินทุอรยังยืนยันคำเดิม
“ตอนแรกฉันคิดว่าจะได้ยินคำขอโทษจากปากของคุณ แต่คุณยังยืนยันว่าทำถูกต้อง ฉันถือว่าให้โอกาสคุณแล้วนะคะ ถ้าฝ่ายบัญชีตรวจสอบและพบว่ามีสิ่งผิดปกติ ฉันต้องดำเนินการตามกฎและระเบียบของบริษัท”
“ค่ะ” พินทุอรพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ตอบรับ เพราะมั่นใจสิ่งที่เธอทำแนบเนียนมาก ว่าจะไม่มีใครจับได้แน่นอน
เธอทำแบบนี้หลายต่อหลายครั้ง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ยังไม่มีใครจับได้ แม้บางรายการที่เบิกงบประมาณมากกว่านี้ก็ตาม
“หลังจากวันนี้ไป ฉันจะย้ายแผนกประชาสัมพันธ์และสื่อสารการตลาดกลับเข้าระบบบริหารงานเหมือนกับทุกแผนก การทำงานจะมีการตรวจสอบทุกครั้ง” น้ำเสียงราบเรียบ สายตาเฉียบคมจนคนนั่งตรงข้ามรู้สึกถึงรังสีของความอำมหิต
“ค่ะ”
“เชิญคุณกลับไปทำงานได้ค่ะ”
พินทุอรพยายามก้าวขาออกจากห้อง ทั้งที่มันอ่อนเปลี้ยเพลียแรงจนแทบไม่สามารถเดินออกไปได้ แต่เธอต้องฝืนเชิดหน้ามั่นใจตอบคำถามอย่างฉะฉาน
ในใจก็บอกตัวเองว่า...ทุกอย่างแนบเนียนจนผ่านสายตาของ ดารกามาได้ ทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดีแต่ก็ภาวนาว่า...ขอให้โครงการอื่นไม่โดนตรวจสอบไปด้วย
โครงการอื่นเธอยอมรับว่ามีค่าตอบแทนสำหรับการให้ความร่วมมือและอนุมัติโครงการ
แต่กับ Sunshine Production ของหม่อมหลวงเทวานุพงศ์ ทุกสิ่งเกิดจากตัวเธอ พอได้ร่วมงานกับเขา เธอก็ตกหลุมรักลูกค้า นั่นทำให้เธออยากอยู่ใกล้ชิดและร่วมงานกับเขาไปนานๆ ทุกโครงการของบริษัทเธอก็จะพยายามสุดความสามารถที่บริษัทของเขาจะได้งาน แม้ว่าจะผิดข้อกำหนดของบริษัท เธอก็โยกย้ายรายการไปเติมส่วนอื่น โชคดีที่แผนกของเธอขึ้นตรงกับดารกา เพียงแค่ปกปิดสายตาของเจ้านายสาวได้คนเดียวทุกอย่างก็จบ
หม่อมหลวงเทวานุพงศ์จะตบรางวัลให้เธอทุกครั้งหลังจากได้งานทุกโปรเจกต์ แม้เธอจะไม่อยากได้มัน ทั้งคู่สนิทสนมกันมากขึ้น จนกลายเป็นความสัมพันธ์ลึกซึ้งเกิดขึ้นตามมา นั่นทำให้พินทุอรยิ่งเข้าใจว่าเขารักเธอ และเธอก็พร้อมจะทุ่มเททุกสิ่งเพื่อเขา
ฉันถอนหายใจ มองตามหลังพินทุอรไปอย่างเสียดาย เธอเป็นคนทำงานเก่ง ไม่น่าใช้วิธีนี้ในการทำงานเลย การตกแต่งบัญชีเพื่อหลีกเลี่ยงกฎของบริษัท ตีความหมายได้ว่าเธอจงใจที่จะทุจริต
พ่อของฉันสอนเอาไว้เสมอว่า...ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน พิมาน กรุ๊ปเติบโตขึ้นมาเกิดจากความซื่อสัตย์ต่อลูกค้า ทำให้เกิดผลตอบรับกลับมาเท่าทวีคูณ เพราะลูกค้าเชื่อมั่น
หลังจากพินทุอรเดินออกไปแล้ว ฉันก็กดอินเตอร์คอมเรียกเลขาฯ
“พี่พิมพ์เชิญในห้องหน่อยค่ะ”
“ค่ะ” คนนอกห้องตอบรับและเดินเข้ามาหลังเคาะประตูส่งสัญญาณให้เจ้านายสาว
ฉันเลื่อนแฟ้มเอกสารที่กองรวมอยู่บนโต๊ะมาด้านหน้า เงยหน้าสบตาเลขาคู่ใจ
“ฝากพี่พิมพ์ส่งเอกสารชุดนี้ตรวจสอบด้วยค่ะ”
“มันเกิดขึ้นได้ยังไงคะ ปกติดาวไม่เคยพลาด”
“ดาวคิดว่ามีการทุจริต แต่ไม่ใช่เกิดจากค่าโฆษณาโดยตรง แต่พินทุอรแนบเนียนกว่าที่ดาวจะคิดถึง เธอดึงงบส่วนอื่นมาใช้ ซึ่งดาวไม่เคยตรวจสอบเลย”
ฉันถอนหายใจอีกครั้ง “หวังว่าทุกอย่างคงจะไม่เป็นอย่างที่ดาวคิดนะคะ เพราะดาวก็อดเสียดายฝีมือของพินทุอรไม่ได้”
“แต่ท่านประธานเกลียดความไม่ซื่อตรงที่สุดนะคะ”
“เพราะอย่างนี้ไงคะ ดาวถึงได้กลัว เพราะถ้าเป็นไปตามสิ่งที่ดาวคิดจริงๆ คดีทุจริตไม่มีบทลงโทษอื่นนอกจากไล่ออก ฝากพี่พิมพ์ด้วยค่ะ”
“ได้ค่ะ” พิมพ์วราหอบแฟ้มที่อยู่บนโต๊ะของฉัน ถามอีกครั้ง “ดาวอยากได้อะไรอีกไหมคะ”
“มีงานด่วนอะไรที่ดาวต้องเคลียร์ส่งเข้ามาเลยนะคะ วันศุกร์ดาวต้องไปเขาใหญ่ หากไม่มีงานอะไรด่วนดาวคงไม่เข้ามา”
พิมพ์วราทำหน้าประหลาดใจ “วันศุกร์เราไม่มีนัดนะคะ”
“แขกของคุณพ่อค่ะ” ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจ หันไปสนใจแฟ้มเสนอเซ็นที่พิมพ์วราส่งเข้ามาให้ทุกเช้า พิมพ์วรายืนรอรับจนกระทั่งฉันเซ็นเอกสารเสร็จ และส่งคืนให้เธอ
“โอเคค่ะ พี่จะรีบจัดการให้นะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ” เป็นคำกล่าวติดปากของฉัน ไม่เว้นแต่พนักงานธรรมดาฉันก็มักมีคำกล่าวขอบคุณ ขอบใจติดปากทุกครั้ง นั่นทำให้พนักงานทุกคนในบริษัทรักและอยู่กันมาอย่างเหนียวแน่น
- ผู้เขียน
